Κύπρος : Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Άντρου Κυπριανού

Ολαρία ολαρά, δάγκωσε με πιο βαθιά, αχ, ο Όλιβερ Τουίστ χαμογελάει και ο Χίτλερ του χαϊδεύει τα μαλλιά, διαμαντένιο δαχτυλίδι του φοράει και πετούν αγκαλιασμένοι μακριά. «Νομίζω ότι ήταν μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση, η οποία αφήνει πάρα πολλά περιθώρια», θα μπορούσε να δηλώσει ο Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μολότοφ, ΥΠΕΞ της ΕΣΣΔ το 1939, μετά την υπογραφή του Γερμανοσοβιετικού συμφώνου μη επίθεσης με τον Γερμανό ομόλογό του Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ. Αλλά, το πιο πάνω δήλωσε ο Άντρος Κυπριανού, ΓΓ του ΑΚΕΛ, μετά τη συνάντηση που είχε στην Κωνσταντινούπολη με τον Αχμέτ Νταβούτογλου, πρωθυπουργό της Τουρκίας και δεξί χέρι του νεοσουλτάνου και μακελλάρη Ταγίπ Ερντογάν. Τις συγκρίσεις ας τις κάνουν  στην Εζεκία Παπαϊωάννου. Πάντως, ο Μολότοφ δικαιούται να αναφέρεται σε αντιφασιστικούς αγώνες. Ο Άντρος Κυπριανού, χωρίς να μπορεί να κρύψει τη χαρά του για την αναγνώριση που του επέδειξε το τουρκικό φασιστικό καθεστώς, δεν μπόρεσε καν να αντιδράσει όταν ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου (τον οποίο επίσης συνάντησε) δήλωνε πως το ΑΚΕΛ είχε άλλη ηγεσία το 2004 (αναφερόμενος στην αρνητική ψήφο στο σχέδιο Ανάν) και πως ο κ. Χριστόφιας είχε «άλλες απόψεις». Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ επισκέφθηκε την Τουρκία, όχι επειδή είναι ηγέτης μιας δυνατής «αντιπολίτευσης» στην Κύπρο, αλλά γιατί το τουρκικό καθεστώς γνωρίζει πολύ καλά τις απόψεις και τις κόκκινες (;) γραμμές της ακελικής ηγεσίας. Γνωρίζει πολύ καλά πως το ΑΚΕΛ δεν είναι εκτός Προεδρικού αλλά εντός, γι’ αυτό κάλεσε τον κ. Κυπριανού στην Πόλη. Η επίσκεψη Άντρου Κυπριανού στην Τουρκία απέδειξε ξανά πως οι ηγεσίες μας (των δύο μεγάλων κομμάτων δηλαδή) πάσχουν (πέραν από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης) και από έλλειψη αξιών, ηθικής, ιδεών και πολλών άλλων «ξεπερασμένων». Το ΑΚΕΛ και η ηγεσία του αιωρούνται ανάμεσα σε μια τάχα επαναστατικότητα και μια τάχα σύμπλευση με αγωνιζόμενους λαούς, αλλά ο κ. Κυπριανού προτίμησε μόνο το σαλόνι του Le Meridien και τα γραφεία του AKP, παρά τους Κούρδους που είναι θύματα της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής όπως εμείς. Ο Άντρος Κυπριανού προτίμησε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με την κατοχή, παρά να θέσει ενώπιον των ευθυνών της την Τουρκία, θεωρώντας πως έτσι «γνωρίζει που στέκεται». Ο αριστερός Άντρος Κυπριανού, ως είθισται (τα τελευταία χρόνια), δεν απαίτησε από τον κ. Νταβούτογλου ή από τον κ. Τσαβούσογλου να αποσύρουν τα κατοχικά στρατεύματα από το νησί μας. Προτίμησε να συντηρήσει τις αυταπάτες της «συνεννόησης» με την κατοχική Τουρκία του Ερντογάν. «Ο κ. Πρωθυπουργός συζητά. Το θέμα είναι να πείσουμε για την ορθότητα των δικών μας θέσεων», ανέφερε μετά τη συνάντηση ο Άντρος Κυπριανού. Πρώτα όμως, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε (όχι μόνο ο ΓΓ του ΑΚΕΛ αλλά και όσοι χαριεντίζονταν γι’ αυτή την επίσκεψη-φιάσκο) ποιες είναι οι δικές μας θέσεις. Αν δεχτούμε (όπως δέχτηκαν οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ) πως θέση μας είναι να επισκεπτόμαστε την Τουρκία σαν «φτωχοί συγγενείς» ή σαν «ζητιάνοι αναγνώρισης» και να μοιάζουμε ανίκανοι και μουδιασμένοι να αρθρώσουμε αιτήματα μπροστά στην κατοχή, τότε όλα βαίνουν καλώς. Αν όμως, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε απέναντί μας (κι όχι δίπλα μας) ένα φασιστικό, νεοσουλτανικό και κατοχικό κράτος, που μέλημά του είναι να συντηρήσει κυριαρχία επί ολόκληρης της Κύπρου (είτε μέσω της ΔΔΟ είτε μέσω της υφιστάμενης κατάστασης), τότε θα ήταν πιο σωστό να μην έκανε αυτό το ταξίδι ο Άντρος Κυπριανού. Όχι μόνο γιατί κατόρθωσε να γελοιοποιήσει ξανά τον ίδιο του τον τόπο, αλλά και γιατί κατόρθωσε να εξευτελίσει τον ίδιο του τον εαυτό. Ίσως να ήταν ωφελιμότερο (και για τον ίδιο) να επεδίωκε να δει από κοντά τις Κούρδισσες, που, σαν δικές μας κοπελιές, λυγίζουν χαμογελώντας ένα ολόκληρο καθεστώς και που όρθιες παλεύουν για τη λευτεριά των παιδιών τους. Αν ήξερε που πατά και που πηγαίνει… Αλ. Μιχ. 24 Ιανουαρίου 2016 ithageneis | Ιανουαρίου 24, 2016 στο 1:09 μμ | Κατηγορίες: Επικαιρότητα, Κυπριακό, Πολιτική | URL: http://wp.me/pKn0J-Hl Σχολιάστε    Δείτε όλα τα σχόλια