ΑΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΤΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ

" Η γερμανοκρατούμενη ευρωζώνη δεν είναι φυλακή υψίστης ασφαλείας, ώστε να μην μπορεί να διαφύγει κανείς ούτε το ευρώ αποτελεί τη νέα θρησκεία και το νέο όπιο των λαών....."

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 31.1.16

 

Η εκλογική επικράτηση, πριν ένα, περίπου, χρόνο, το Γενάρη του 2015, του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ και τω ριζοσπαστικών πολιτικών και προγραμματικών δεσμεύσεών του, υπήρξε μια μεγάλη λαϊκή νίκη, που γέμισε με ελπίδες πρώτα απ' όλα τη νεολαία της πατρίδας μας.

Αυτή η νίκη υπήρξε η απόρροια της συνεχούς και με λαϊκούς όρους, ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και των σκληρών ανιδιοτελών προσπαθειών χιλιάδων μελών και στελεχών του, που δεν προσέβλεπαν ούτε σε θέσεις ούτε σε κυβερνητικές καρέκλες ούτε σε προνόμια όποιας μορφής.

Κυρίως, όμως, αυτή η νίκη ήταν αποτέλεσμα των μεγάλων αγώνων του χιλιοπροδομένου λαού μας, ο οποίος οραματιζόταν μια νέα δημοκρατική αντιμνημονιακή Ελλάδα, γνήσια προοδευτική και ανεξάρτητη, απαλλαγμένη από τα νεοαποικιακά δεσμά που της είχαν επιβάλει η αντιδραστική ΕΕ και το ΔΝΤ και μαζί τους οι παραδομένες ελληνικές κυβερνήσεις.

Δυστυχώς οι ιστορικές ελπίδες που γέννησε η εκλογική νίκη της 25ης Γενάρη διαψεύστηκαν και προδόθηκαν.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά από ένα επτάμηνο παλινωδιών και διολισθήσεων και παρά τις αντίρροπες φωνές και τις ισχυρές αντιστάσεις που υπήρχαν, κυρίως από την “Αριστερή Πλατφόρμα”, στο εσωτερικό της και στο εσωτερικό του κόμματος, προέβη την αποφράδα μέρα της 13ης Ιούλη, σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση και υπέγραψε ένα τρίτο καταστροφικό μνημόνιο.

Ο Αλ. Τσίπρας συνομολόγησε, ακόμα, αυτό το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο, παρά το περήφανο “ΟΧΙ” του ελληνικού λαού στο σχετικό δημοψήφισμα, μόλις μια βδομάδα πριν, το οποίο ο ίδιος προκάλεσε, για να ακυρώσει πάραυτα και από την άλλη μέρα το ιστορικό αποτέλεσμά του.

Το επιχείρημα ότι η συνυπογραφή του τρίτου μνημονίου, – με την οποία πολυετείς αγώνες και δύο λαϊκές ετυμηγορίες πετάχτηκαν στα σκουπίδια, – ήταν μονόδρομος, αφού δεν υπήρχε εναλλακτική λύση, είναι εντελώς ανυπόστατο και ντροπιαστικό.

Το ίδιο, άλλωστε, επιχείρημα χρησιμοποιούν πάντα όσοι γυρίζουν την πλάτη στις δεσμεύσεις τους και στρέφονται ενάντια στα πιο ζωτικά εθνικά και λαϊκά συμφέροντα.

Η Ελλάδα είχε και έχει εναλλακτικό δρόμο απέναντι στη μνημονιακή υποδούλωση, απέναντι στη λιτότητα, τη φορολεηλασία των μικρομεσαίων στρωμάτων, το ξεπούλημα της χώρας και την εθνική υποτέλεια.

Η γερμανοκρατούμενη ευρωζώνη δεν είναι φυλακή υψίστης ασφαλείας, ώστε να μην μπορεί να διαφύγει κανείς ούτε το ευρώ αποτελεί τη νέα θρησκεία και το νέο όπιο των λαών.

Τόσο η ευρωζώνη όσο και η ΕΕ αντιδραστικοποιούνται όλο και περισσότερο και πνίγουν κάθε ίχνος δημοκρατίας, μπροστά στα νεοαυτοκρατορικά συμφέροντα των ισχυρών.

Ένα ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα μπορεί να μην αποτελεί έναν ανθόσπαρτο δρόμο αλλά είναι η μόνη εθνική απάντηση διεξόδου, ανάσας, ελπίδας και προοπτικής για τον κόσμο της εργασίας, το λαό μας και τη νεολαία του τόπου μας.

Προς αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθεί ξανά η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, που βρίσκεται εκ νέου σε αναβρασμό και στους δρόμους, σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και όλο το μνημονιακό μπλοκ Μητσοτάκη και σία.

Μια μάχη χάθηκε αλλά όχι ο πόλεμος που συνεχίζεται και γρήγορα θα αποβεί νικηφόρος, πάνω στα ερείπια παλαιών και νέων μνημονιακών κομμάτων και επιλογών.