Aπεργούμε, άρα υπάρχουμε !

 Η πανελλαδική  απεργία που κήρυξαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ για τις 12 Νοέμβρη με αιτήματα αιχμής το Ασφαλιστικό, το σταμάτημα της Κοινωνικής Εξαθλίωσης και την άμεση κατάργηση των Μνημονίων, φαίνεται  δύσκολο να προκαλέσει την συμμετοχή της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα :  Στον ιδιωτικό τομέα οι άνθρωποι δουλεύουν «με τη ψυχή στο στόμα» και χωρίς δικαιώματα, στο Δημόσιο ζουν αβεβαιότητες  και ανασφάλειες πρωτοφανείς.

 Και όμως, τα μέχρι στιγμής μηνύματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Κρίσιμοι κλάδοι της εργασίας, του εμπορίου, των συγκοινωνιών, δίνουν το παρών τους αυτή τη  φάση. Ο υπαρκτός αλλά και ο προβλεπόμενος καταιγισμός  κινητοποιήσεων κάνει αναρίθμητους πολίτες να αναστοχάζονται πρόσφατες επιλογές τους και να δηλώνουν  ετοιμοπόλεμοι για  νέους αγώνες. Στις 17 Νοεμβρίου η επέτειος του Πολυτεχνείου θα γειώσει στη σημερινή κατάσταση τα αιτήματα εκείνης της   εποχής – ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ –  δείχνοντας παράλληλα ότι το αγωνιστικό ήθος είναι στάση ζωής και όχι «πουκάμισο αδειανό» που περιφέρεται από καναλίου εις κανάλιον
. Στις 18 Νοεμβρίου οι αγρότες σχεδιάζουν δράσεις στο κέντρο της Αθήνας, ενάντια στην «ευθανασία» του πιο σημαντικού τμήματος της πρωτογενούς παραγωγής. Οι συνταξιούχοι εγκαλούν με την αγωνιστική τους παρουσία  την αβάσταχτη ελαφρότητα διαφόρων πολιτικών, που χρησιμοποιούν τον όρο «συνταξιοδότηση» για να περιγράψουν μια κατάσταση κοινωνικής απόσυρσης και αφασίας. Οι  υπάλληλοι της Πολιτικής Αεροπορίας εμποδίζουν  τα γεράκια του  ΤΑΙΠΕΔ από το να προωθήσουν τις διαδικασίες εκποίησης 14 αεροδρομίων. Οι ΑΜΕΑ ήδη βγήκαν  στους δρόμους καταγγέλλοντας  τον Καιάδα που συνεπάγονται  τα μέτρα του τρίτου Μνημονίου.

Σε αυτή τη μάχη αυτού του πολέμου,  που θα έχει πλάτος και χρονικό βάθος, πρωταρχική σημασία έχει η φυσική μας παρουσία στις συγκεντρώσεις στο  κέντρο της Αθήνας.  Πρέπει όλοι να είμαστε εκεί, αφήνοντας κατά μέρος κάθε δικαιολογία και αιτιολογία, ανεξάρτητα από  τα αγωνιστικά μας ένσημα, ανεξάρτητα από το όποιο μέγεθος των συγκεντρώσεων.

Αν οι συγκεντρώσεις προβλέπονται  μεγάλες, πρέπει να γίνουν μεγαλύτερες με τη δική μας παρουσία! Και η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ   πρέπει να είναι με κεφαλαία :  Όχι απεργία για την τιμή των όπλων των συνδικαλιστικών ηγεσιών !   Όχι απεργία επετειακού τύπου !