Έκαναν το παν για να θάψουν τη συγκέντρωση της ΛΑΕ

Έγραφε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος το 1978 σε ένα κύκλο ποιημάτων («Το κορμί και το σαράκι») : «και τι δεν κάνατε για να με θάψετε / όμως ξεχάσατε πώς ήμουν σπόρος». Οι γνωστοί κύκλοι - που θα προτιμούσαν  μια  επ’ άπειρον απαξίωση της όλης   Αριστεράς παρά να εγκαταλείψουν οι ίδιοι  την καρέκλα της εξουσίας -  έκαναν το παν για να «θάψουν» τη συγκέντρωση της ΛΑΕ στο σινέ Κεραμεικός.  Εφημερίδες και μίντια ετήρησαν σιγή ασυρμάτου για το γεγονός , ενώ  ο Παναγιώτης Λαφαζάνης  απέδωσε τη κύρια δολοπλοκία  στο Μαξίμου – προφανώς μη εννοώντας τα ντουβάρια του κτιρίου….

Όμως τα πράγματα ήλθαν αλλιώς, το θάψιμο κάρπισε και απέδειξε ότι κάτω  από την επιφάνεια των μνημονιακών πολιτικών κοχλάζει το ηφαίστειο της αμφισβήτησης…

Λιγότερο από ένα μήνα από τις εκλογές, ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στον Κεραμεικό  δεν  αισθανόταν και δεν ήταν χαροκαμένος, σκυθρωπός και απογοητευμένος. Αντίθετα έδειχνε σα να συμμετέχει σε μια  «συνήθη» αγωνιστική κίνηση, διαθέτοντας πλάτος αλλά και βάθος : Το βάθος εκπροσωπείτο από στοιχεία των ομιλιών, που  καταχειροκροτήθηκαν αλλά πρέπει να διαβασθούν προσεκτικά ώστε  να «καρπίσουν». Το πλάτος  εκπροσωπείτο από την ασφυκτική παρουσία του κόσμου, περί της οποίας  μπορώ να πω : καμιά απολύτως εκδήλωση του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ στο σινέ Κεραμεικός,  στην περίοδο 2010-14, δεν είχε το μέγεθος αυτής της εκδήλωσης.