Eλλάς Ελλήνων Ευρωπαϊστών

Της  Αναστασίας Γιάμαλη

Από το Left.gr

“Ο  Ελληνισμός με το οικουμενικό πνεύμα που διαθέτει και την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών – για να θυμηθούμε τον ποιητή  - δεν μπορεί να βολευθεί με μια μίζερη και αγοραφοβική ροβινσονιάδα.  Στη φύση και στην ιστορία  του αρμόζει ένας   κριτικός  Ευρωπαϊσμός, με  συνεργασίες που δεν καταλύουν την Εθνική Ανεξαρτησία,   χωρίς τη μυστική διπλωματία των διατλαντικών συμφωνιών εμπορίου (ΤΤΙΡ), χωρίς την  απατηλή ρητορική  του ευρωπαϊζοντος συρμού” Γιάννης Σχίζας, χαιρετισμός στο συνέδριο του ΕΠΑΜ από τους «Οικολόγους Ριζοσπάστες».

Έκαναν την πρώτη τους συγκέντρωση την Πέμπτη. Την Τετάρτη, μέσω του διαδικτυακού τόπου της "Αυγής", τους προσφέραμε ένα survival kit για την πρώτη τους φορά στο δρόμο. Το χιουμοριστικό κείμενο με τίτλο "Πρώτη φορά διαδήλωση" δέχθηκε την μήνιν των "φιλελεύθερων", αναρτήθηκε στη σελίδα τού "Μένουμε Ευρώπη" παρέα με πλήθος φωτογραφιών της δημοσιογράφου που το έγραψε, ένοχη γαρ για τη συγγραφή και σύλληψη της ιδέας. Η σύλληψη όμως ήταν λάθος. Ας το παραδεχθούμε.

Στο Σύνταγμα την Πέμπτη δεν μαζεύτηκαν ευρωπαϊστές από τα κάτω, δεν βρέθηκαν ακηδεμόνευτα αστοί, δεν διατράνωσαν το αίτημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Δεν ήταν μια διαδήλωση φάρσα. Στο Σύνταγμα βρέθηκαν οργανωμένα κάμποσοι, με την προετοιμασμένη δουλεμένη διοργάνωση να τους μοιράζει πολύχρωμες σφυρίχτρες και ομοιόμορφες πικέτες - πολλές εκ των οποίων σε κακά αγγλικά. Μαζί τους πολλοί πρώην υπουργοί της Ν.Δ. που ξέχασαν ότι διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους όταν καλοκαιριάτικα μαζεύονταν διαδηλωτές στο Σύνταγμα και "έδιναν κακή εικόνα για τη χώρα στο εξωτερικό"

. Το "παρών" έδωσε μπόλικη Ν.Δ., με ολίγη από Ποτάμι και δεν ήταν Ευρώπη αυτό που είδαμε, αλλά, αν ήταν, ήταν προνεωτερική. Ανάμεσά τους βέβαια βρέθηκαν και άνθρωποι οι οποίοι εξέφραζαν μια ειλικρινή αγωνία μετά τον επικοινωνιακό ορυμαγδό των τελευταίων πέντε μηνών από την τρόικα εξωτερικού και εσωτερικού. Ίσως αυτοί να ήταν και οι περισσότεροι, αλλά δεν έδιναν αυτοί τον τόνο. Ήταν τελικά μια αντικυβερνητική -απολύτως θεμιτή- και όχι φιλοευρωπαϊκή συγκέντρωση.

Το "Μένουμε Ευρώπη" δεν ήταν μια διαδήλωση υπέρ της παραμονής της χώρας στο ευρώ και στην Ε.Ε. ήταν μια διαδήλωση αντικομμουνιστική, με τους διαδηλωτές να μιλάνε για Γουδή, για Σοβιετίες, για σταλινισμό... και όλα αυτά με το μετρό ανοιχτό, χωρίς αστυνομία, με την είσοδο της Βουλής ανοιχτή και τον πρώην πρύτανη Φορτσάκη στα σκαλιά της εισόδου... "Όχι στον σταλινισμό στην Ελλάδα" έγραφε το πανό που κρατούσαν με περηφάνια, ενώ αλλού έβλεπες σε κακά αγγλικά συνθήματα για το κόκκινο πελατειακό κράτος... Ήταν μια συγκέντρωση ανθρώπων που δεν μπορούν να χωνέψουν ότι στην Ελλάδα εκλέχθηκε μια αριστερή κυβέρνηση.

Το "Μένουμε Ευρώπη" δεν ήταν καν μια διαδήλωση υπέρ της λιτότητας. Ήταν μια διαδήλωση υπέρ της συνθηκολόγησης άνευ όρων. Ένα από τα πλακάτ έγραφε "Όχι στις μονομερείς ενέργειες της κυβέρνησης". Μονομερής ενέργεια είχε θεωρηθεί το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση... Ένα άλλο έγραφε "Ναι στις προτάσεις Γιούνκερ", δίνοντας συναίνεση στην περικοπή των συντάξεων... Ένα άλλο έλεγε "Υψηλές συντάξεις = υφεσιακό μέτρο".

Κανείς -πολλώ δε μάλλον η Αριστερά- δεν μπορεί και δεν θέλει να απαγορεύσει στους πολίτες να βγαίνουν στον δρόμο. Ίσα - ίσα η δημοκρατία δεν είναι να πηγαίνεις στην κάλπη κάθε τέσσερα χρόνια. Η συλλογική παρουσία τους στον δρόμο ακυρώνει και το θατσερικό δόγμα ότι δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνο άτομα για την πάρτη τους.

Αλλά να μην έχουμε αυταπάτες. Το "Μένουμε Ευρώπη" δεν είχε καμία σχέση με τον ευρωπαϊσμό.