«Σήμερα, λένε:
"Όλοι μας είμαστε
Σαρλί, εγώ είμαι Σαρλί". Σε ότι αφορά εμένα, λυπάμαι, δεν είμαι Σαρλί», είπε ο Λεπέν, ιδρυτής του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» .
Ο Λε Πεν είναι ενοχλημένος από τη συμπεριφορά του
συγκεκριμένου εντύπου, που έχει ζητήσει επανειλημμένα τη διάλυση του κόμματος, του
οποίου σήμερα ηγείται η κόρη του . Ο ίδιος
κατηγορεί το Σαρλί ότι διέπεται από «αναρχο-τροτσκιστικό»
πνεύμα αντίθετο με την πολιτική Ηθική.
Εν τάξει, σιγά
μη γνωρίζει ο Λε Πεν τον αναρχισμό ή τον τροτσκισμό (!), αλλά δεν χάνει την
ευκαιρία να κακολογήσει δυο ρεύματα που
εντυπωσιάζουν αρνητικά τους οπαδούς του….. Πρόκειται για ένα κράμα κακοήθειας
και άγνοιας κοινωνικών δεδομένων : Διότι
αν και ιδρυτής/εμπνευστής μεγάλου πολιτικού σχήματος, δεν έχει πάρει «πρέφα»
την ύπαρξη ενός αντικομφορμιστικού και αντισυμβατικού πνεύματος, που πνέει
διαρκώς έναν άνεμο ελευθεριότητας μέσα στην κοινωνία. Διότι οι πιθανές επί
μέρους αλήθειες που χρησιμοποιεί στη μια ή στην άλλη περίπτωση, αρθρώνονται και
υποτάσσονται στο συνολικό φοβικό, καθωσπρεπεικό και μικροαστικό πνεύμα που
εκπροσωπεί. Διότι η Μεγάλη Αλήθεια, που είναι η Ελευθερία της Έκφρασης
ανεξαρτήτως των όποιων παράπλευρων
απωλειών στα κρατούντα ήθη, του είναι ακατανόητη.
Προφανώς ο Λε Πεν δεν ξέρει από ζύγι – αλλά μήπως είναι
μόνο αυτός; Μήπως δεν υπάρχουν και «προοδευτικοί» που αδυνατούν να σταθμίσουν κοινωνικές ανάγκες και να
στοιχηθούν με τη σημαντικότερη; Που υποστηρίζουν την ελευθερία της έκφρασης
αρκεί να μην κάνει κακό στο κόμμα;
