Ο Σαλμάν
Ρουσντί , συγγραφέας των «Σατανικών στίχων», έζησε για πολλά χρόνια σε μια κατάσταση αυτοφυλάκισης, για να
προστατευθεί από τους φανατικούς Ισλαμιστές που τον απειλούσαν με θάνατο. Το
2006 η δημοσίευση σκίτσων του Μωάμεθ από Δανέζικη εφημερίδα
προκάλεσε σάλο και απειλές από τις ισλαμικές συλλογικότητες. Το 2007 ο Αμπού
Ομάρ Αλ Μπαγντάτι πρόσφερε αμοιβή 100.000 ευρώ σε όποιον δολοφονούσε τον Λαρς
Βιλκς, σχεδιαστή σκίτσου προσβλητικού για τον προφήτη. Και ενώ αυτές οι απειλές
ή και δολοφονίες (π.χ. του Βαν Γκογκ στην Ολλανδία) ήταν επεισόδια μικρής κλίμακας,
έργα υποτίθεται φανατικών, ο πόλεμος στη Συρία και οι επεμβάσεις στο Ιράκ
έδωσαν την αιτία ή αφορμή για να εκδηλωθεί το μαζικό δολοφονικό
μένος εναντίον των Χριστιανών
της περιοχής.
Το
2007 κάποιοι υποστηρίζαμε ότι η ελευθερία της έκφρασης είναι αδιαπραγμάτευτη
αξία της Δημοκρατίας και της Αριστεράς, ακόμη και όταν αφορούσε τα σκίτσα του Μωάμεθ ή το βλακώδες «απαύτωμα» ενός
καρπουζιού ή την εκσπερμάτωση του Ιησού σε
μια καλλιτεχνική έκθεση του 2003…. Απέναντί μας ήταν κάποιοι διατεθειμένοι να
κάνουν συμβιβασμούς έναντι του ισλαμικού πνεύματος, θεωρώντας ότι δια μέσου
τέτοιων συμπεριφορών θα σφυρηλατούσαν την ενότητα με τους «κολασμένους» της άλλης
πλευράς. Τα πράγματα στη δεκαετία που μας πέρασε ήταν πιο καθαρά, η
αντιϊμπεριαλιστική άμυνα των λαών της «κοντινής Ανατολής» εναντίον των αμερικανονατοϊκών επεμβάσεων δεν
είχε διαπλεχθεί σε μεγάλο βαθμό με το
ισλαμιστικό σχέδιο, ενώ αυτό το τελευταίο δεν ήταν τόσο επιθετικό και
γενοκτόνο.
Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν
πάρει άλλη τροπή. Ο Ισλαμισμός έχει
μετεξελιχθεί σε Ισλαμοφασισμό και
δημιουργεί προβλήματα στον κάθε ένα που θέλει να προστατεύσει τις στοιχειώδεις
ελευθερίες από την έφοδο της κακοήθους μεταφυσικής, χωρίς να συνταυτιστεί με τους
επιθετικούς και ληστρικούς κύκλους της Δύσης.
Θα
το πούμε για μια άλλη φορά, στα πλαίσια αυτού του μικρού και εισαγωγικού
σημειώματος για ένα – ομολογουμένως τεράστιο – θέμα :
Δεν
είμαστε με τους Δυτικούς νέο-
Σταυροφόρους, που βάζουν χέρι στους φυσικούς πόρους των λαών με διάφορα
προσχήματα.
Αλλά δεν είμαστε και
με τους Ισλαμοφασίστες , που
εκπροσωπούν την άρνηση των δικαιωμάτων γυναικών και παιδιών, που σκορπούν την ομοφοβία, την άρνηση
του κριτικού λόγου, την απεμπόληση του σωματικού πολιτισμού της ανθρωπότητας.
Δεν
ακολουθούμε το ρηχό λόγο περί «πολυπολιτισμικότητας» : Γιατί διαφορετικότητα
από διαφορετικότητα διαφέρει. Γιατί η «διαφορετικότητα»
που αρνείται τις στοιχειώδεις αξίες της Δημοκρατίας και του ανθρωπισμού είναι αντίπαλή μας.
