Με τίτλο «Η Ελλάδα μπορεί να
υποχρεώσει την Ευρώπη να αλλάξει», η οικονομική εφημερίδα La Tribune, στην
ηλεκτρονική έκδοση, φιλοξενεί συνέντευξη του οικονομολόγου και υποψήφιου
βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθηνών Γιάννη Βαρουφάκη.
Εκεί ο Έλληνας οικονομολόγος
δηλώνει : «Θέλουμε να κάνουμε προτάσεις στον Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, τις οποίες
δεν θα μπορεί να αρνηθεί.(...)»
Όσον αφορά την περίπτωση ενδεχόμενης άρνησης της Γερμανίας στις
προτάσεις της ελληνικής πλευράς, ο Βαρουφάκης
απαντά : «ό,τι
και να λέει ή να κάνει, η Γερμανία στο τέλος πάντα πληρώνει».
Αυτή η τελευταία απόφανση για
τη Γερμανία μου φαίνεται ακατανόητη – για να μην πω εφετζίδικη. Το λιγότερο που θα μπορούσα να πω στον Βαρουφάκη, είναι : Ποτέ μη λες πάντα. Ακόμη κι αν η Γερμανία έχει σε 1000 περιπτώσεις πληρώσει στο τέλος, μπορεί να μην κάνει το ίδιο στην υπ' αριθμόν 1001 περίπτωση.
Το σημαντικότερο όμως είναι η αίσθησή μου πως ο Βαρουφάκης έχει τροποποιήσει αρκετά τις απόψεις του από τον Σεπτέμβριο
της χρονιάς που πέρασε.
Τότε είχε ερωτηθεί από την εφημερίδα «Πρώτο θέμα» :
Μετά τις εξαγγελίες του κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ
αναφερθήκατε με άρθρο σας στην ιστορική ομιλία του Ουίνστον Τσόρτσιλ όταν
ανέλαβε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ : Μια
πολιτική ηγεσία που ετοιμάζεται να αναλάβει τα πράγματα όπως ο Τσόρτσιλ το
1940, το μόνο πράγμα που πρέπει και έχει υποχρέωση να υποσχεθεί είναι ότι θα
αντιμετωπίσει αυτή την εθνική κρίση χωρίς να προσφέρει και να υποσχεθεί τίποτα
παρά μόνο την αξιοπρέπεια και την αλήθεια και, αν χρειαστεί, δάκρυα και αίμα.
Αυτή η «προπονητική υπόδειξη» προς την ηγεσία της Αριστεράς και τον Ελληνικό λαό («δάκρυα και αίμα»), είχε κάτι από μια παλιότερη κουβέντα της κυρίας Νεγρεπόντη-Δεληβάνη. Την μεταφέρω στο περίπου : «Το τραίνο κατευθύνεται προς το γκρεμό. Εάν πηδήξουμε, μπορεί και να πεθάνουμε. Εάν όμως μείνουμε στο τραίνο σίγουρα θα καταλήξουμε στο γκρεμό».
Καλοί και οι δυο τους, με
αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Χωρίς παραμύθια, χωρίς φρου
φρου κι αρώματα. Ως εδώ καλά, αλλά γιατί
είδα πρόσφατη συνέντευξη του Βαρουφάκη σε οικονομικό κανάλι – στην αγγλική
γλώσσα – όπου αναφερόταν στη γνωστή τραπεζιτική
μεθοδολογία αντιμετώπισης του ελληνικού
χρέους;
Είναι το χρέος θέμα τεχνικών χειρισμών ή μήπως οι
όποιοι χειρισμοί πατάνε πάνω σε πολιτικούς συσχετισμούς; Μήπως η θεωρία της «αποικίας
χρέους», που έχει αρκετές φορές
εξωτερικευθεί από τον Αλέξη Τσίπρα, αντιφάσκει με μια θεωρία «χρηματοπιστωτικών
ελιγμών» που υποθετικά θα βγάλουν τη χώρα από το λάκκο των λεόντων;
