Από τον
Μάρτιο του 2009 έως τον Δεκέμβριο του 2014, είναι λίγα χρόνια αλλά πολύς
χρόνος.
Aυτό το διάστημα , μέσα από 3000 αναρτήσεις, ο παρών ιστότοπος στάθηκε αταλάντευτα και ανυποχώρητα στις
απόψεις του. Στάθηκε αντίθετος στη δολοφονική συνταγή που κάποιοι ήθελαν να παρουσιάσουν ως συνταγή
σωτηρίας, στη γερμανική πολιτική του Δ Ράϊχ υπό «ευρωζωνικό» μανδύα , στην καταβύθιση της παραγωγικής φυσιογνωμίας της
χώρας. Το 2010 υποστήριξε το εγχείρημα
της περιφερειακής παράταξης ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ με τον Αλέξη
Μητρόπουλο, το 2012 στρατεύθηκε στην εκλογική μάχη του ΣΥΡΙΖΑ /ΕΚΜ, στη
συνέχεια συνέβαλε στις διαδικασίες
διαμόρφωσης του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός ο
ιστότοπος άσκησε κριτική στον
«βαθυπράσινο» αναχωρητισμό από τα
κύρια μέτωπα της οικονομίας και της κοινωνίας, στο πρασινοκόκκινο και «εκσυγχρονιστικό» προσωπικό της Νέας Τάξης, στην απεμπόληση της
εθνικής υπόθεσης και των δικαιωμάτων του Ελληνισμού στον ελλαδικό και κυπριακό
χώρο. Άσκησε επίσης κριτική στον παλαιοκομμουνισμό και στον οικονομισμό, στον
πολιτικό νεοπλουτισμό και στο συμβατικό
πνεύμα της αγοραίας πολιτικής.
«H Eλλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» -
διασαλπίζει το γνωστό εμβατήριο ….Όμως ο
κόσμος βρίθει από χώρες που
ακρωτηριάζονται και πεθαίνουν - ή γίνονται εικονικές , όπως δείχνει η τρέχουσα περίπτωση
των αφρικανικών χωρών υπό την κυριαρχία της οικονομικής νεοαποικιοκρατίας. Μπροστά σε αυτή την υπαρξιακή
απειλή , η πιθανότατη κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ οφείλει πρωτίστως να
ανασυγκροτήσει ή να δημιουργήσει εκ του μηδενός μια νέα εθνική παραγωγική
φυσιογνωμία: Και το έργο αυτό μπορεί να «σπρώξει» αποφασιστικά η ριζοσπαστική
οικολογία, όχι συνταγογραφώντας αποσπασματικά αιτήματα αλλά προωθώντας
κυρίως και προπάντων μια νέου τύπου
οικονομία, με λιτότητα στη χρήση των πόρων, με κοινωνικές –συνεταιριστικές
πρωτοβουλίες, με τεχνολογικές καινοτομίες, με έμφαση στον πρωτογενή τομέα και στην ποιότητα ζωής.
Μακριά από κάθε "αβανγκαρντισμό" και
μισαλλοδοξία, μια κυβέρνηση με βάση τον ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εμπνεύσει εμπιστοσύνη
και φιλία στον πολιτικό του περίγυρο, σε όλο τον λαό. Πρέπει να εκπέμψει στον βαλκανικό περίγυρο μηνύματα συνεργασίας αλλά
και αμυντικής επάρκειας, πρέπει να
εργαστεί για τη σταθερότητα στη περιοχή της Ν.Α Μεσογείου εναντίον μικρομεσαίων ή μεγάλων ιμπεριαλισμών.
Σε όλους
όσους συμμερίζονται αυτές τις απόψεις, εύχομαι καλή συνέχεια. Ραντεβού στο
μέλλον, στις 4000 +μια αναρτήσεις….
Γιάννης Σχίζας
