Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 9.8.14
Από τις απαρχές της εμφάνισής τους
τα υπερηχητικά αεροπλάνα καταγγέλθηκαν
για τις επιδράσεις που ασκούν στη στοιβάδα του όζοντος , με αποτέλεσμα να αποδυναμώνουν μια βασική άμυνα του πλανήτη απέναντι στην υπεριώδη
ακτινοβολία.…
Πέρασαν κάποια χρόνια μετά τη δεκαετία του 70 και τη δρομολόγηση 20
περίπου κονκόρντ, και η κύρια
ευθύνη για την μείωση της στοιβάδας του όζοντος «μετατέθηκε» στους
χλωροφθοροάνθρακες, όμως μια νέου τύπου
κριτική των αεροπορικών επιπτώσεων στην ατμόσφαιρα αναδύθηκε από διάφορους μελετητές και
οργανώσεις. Μια από αυτές, οι «Φίλοι της Γης», έκαναν πολύχρονη καμπάνια για την απογραφή των επιπτώσεων των αερομεταφορών και για την ανάγκη
εσωτερίκευσης του περιβαλλοντικού κόστους από τις αεροπορικές
επιχειρήσεις….
Τελικά το φτηνό αεροπορικό εισιτήριο
γλύτωσε από τις βολές των «Φίλων της Γης» (!), όπως παράλληλα η στοιβάδα του όζοντος «γλύτωσε» από
το υπερηχητικό Κονκόρντ, καμάρι της
Αγγλογαλλικής αεροδιαστημικής
βιομηχανίας των σίξτις. Διαμεσολάβησε βέβαια και το ατύχημα του Ιουλίου του
2000, που συνέτριψε αυτό το κατεξοχήν εντυπωσιακό αεροσκάφος, με το παρουσιαστικό αρπακτικού πτηνού.
Το κονκόρντ εγκαταλείφθηκε το 2003,
αν και εξοικονομούσε
αναμφισβήτητα χρόνο, σε ένα πλανητικό σκηνικό ασύλληπτων κυκλοφοριακών
ανισοτήτων. Από τη μια πλευρά
κυριαρχούσαν τα γρήγορα τραίνα, οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας, τα σούπερ
οργανωμένα αεροδρόμια, από την άλλη πλευρά ο τρίτος κόσμος αγόραζε αεροπλάνα
στα παλιατζίδικα της Δύσης,
έχοντας οδικά δίκτυα της συμφοράς
και παράγοντας μεταφορικό έργο
με ζώα έλξης ….
Το ερώτημα βέβαια ήταν ανέκαθεν, ποιοι
είχαν ανάγκη να διανύσουν την απόσταση μεταξύ Λονδίνου και Καϊρου, σε 2 ώρες αντί
των (περίπου) 7 της συνηθισμένης αεροπορίας. Αυτή η βουλιμική σχέση με το χρόνο
ήταν χαρακτηριστικό μιας άρχουσας ελίτ, που επί πλέον ήθελε να υπογραμμίζει την
κοινωνική της υπεροχή με την «επιδεικτική κατανάλωση» χάϊ τεκ μεταφορικού έργου…..
Τα υπερηχητικά αεροπλάνα δια μέσου των
ευθύγραμμων οδεύσεών τους σε ύψη υπέρτερα της «οροφής» των 46.000 ποδών – μέχρι τα οποία εκτείνεται
ο ελεγχόμενος εθνικός εναέριος χώρος – θα μπορούσαν να ικανοποιούν τον
προγραμματιζόμενο «Ενιαίο
Ευρωπαϊκό Ουρανό», που έχει δρομολογηθεί
στην ΕΕ και αποβλέπει σε ευθύγραμμες διαδρομές. Όμως υπάρχουν
αξιοσημείωτες ενστάσεις όσον
αφορά την αναβίωση των υπερηχητικών : Λόγου χάρη σχετικά με την έκθεση επιβατών και
πληρωμάτων στην ακτινοβολία, που δεν είναι αμελητέα σε τέτοια επίπεδα
πτήσης. Ή με την κατανάλωση καυσίμων,
τις επιπτώσεις στην στρατόσφαιρα
και ιδιαίτερα τον εξωφρενικό
θόρυβο - στις φάσεις της προσγείωσης και
απογείωσης…
Πρόσφατα
όμως η NASA παρουσίασε νέες
προδιαγραφές υπερηχητικών αεροσκαφών,
που αμβλύνουν τα ηχητικά και κρουστικά κύματα κατά τη διάσπαση του φράγματος του ήχου..
Κοντολογίς, οι μεν ελίτ το χαβά τους, συνεχίζοντας το σχεδιασμό «μεταφορών κύρους»
– οι δε παρίες του κόσμου ξερό
ψωμί..
