Ο κίνδυνος του ισλαμισμού

 Του Σταύρου Τζίμα, Καθημερινή

Ωσπου να σκοτωθούν στη Συρία μερικοί Αλβανοί, πολεμώντας στο πλευρό των εξτρεμιστών ισλαμιστών, η εικόνα για τους συμπαγείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς στα Βαλκάνια ήταν αυτή των ήρεμων κοινωνιών που βλέπουν το μέλλον τους σε μια δημοκρατική Ευρώπη, με τα έθνη και τις θρησκείες να πορεύονται ειρηνικά. Οι αποκαλύψεις για στρατολογίες τζιχαντιστών και προσηλυτισμό, στον οποίο επιδίδονται όλο και περισσότεροι σκληροπυρηνικοί ιμάμηδες στα τζαμιά, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη ροή «ιερού χρήματος» από αραβικές χώρες και την Τουρκία, «χτύπησαν καμπανάκι». Η «τζιχάντ» διάβηκε τη Μεσόγειο και εισχωρεί, με οργανωμένη επιχείρηση ριζοσπαστικοποίησης του ήπιου και κοσμοπολίτικου Ισλάμ σε Αλβανία, ΠΓΔΜ, Κόσοβο, Σερβία, Βοσνία, αυξάνοντας την ανησυχία στις πολιτικές, θρησκευτικές, πνευματικές ελίτ αλλά και στη Δύση. Την πιο ακραία έκφρασή της αποτελούν οι «στρατιώτες του Αλλάχ», οι φανατικοί δηλαδή πιστοί που ζώνονται τα όπλα και σπεύδουν να πολεμήσουν στη Συρία και στο Ιράκ για την ίδρυση χαλιφάτου, πρώτα εκεί και μετά, όπως διακηρύσσουν, στην Ευρώπη. Ομως το πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό. Η απειλή του θρησκευτικού διχασμού πλανάται πάνω από τα Δυτικά Βαλκάνια.
Σε βάθος χρόνου ο κίνδυνος να διαταραχθούν οι υφιστάμενες -και ευαίσθητες- ισορροπίες, όπως αυτές διαμορφώθηκαν με τη λήξη των πολέμων και την εθνικ (ιστικ)ή χειραφέτηση των λαών, δεν πρέπει να αγνοηθεί, προειδοποιούν οι ειδικοί.

Το μεταπολεμικό status οικοδομήθηκε με έναν από τους βασικούς του πυλώνες, το μουσουλμανικό στοιχείο δηλαδή, να εμφορείται από την ανεκτικότητα και τη φιλοσοφία της ειρηνικής συνύπαρξης και συμπόρευσης με τον άλλο ισχυρό πυλώνα, τον χριστιανικό.

Αν αυτά τα χαρακτηριστικά του αλλοιωθούν, ποιος εγγυάται ότι ο ισλαμικός εξτρεμισμός δεν θα προκαλέσει την ενστικτώδη συσπείρωση και αντίδραση των χριστιανών, οπότε και θα κινδυνεύσουμε να οδηγηθούμε σε θρησκευτικές διαιρέσεις και μετωπικές αντιπαραθέσεις με καταστροφικότερες ενδεχομένως επιπτώσεις και από εκείνες των εθνοτικών που έπνιξαν στη δεκαετία του ’90 στο αίμα την περιοχή; Στην Αλβανία οι πρώτες «νάρκες» στην αρμονική συμβίωση των τριών θρησκευτικών δογμάτων άρχισαν να σκάνε. Με το που εξαρθρώθηκαν οι ισλαμιστικοί εξτρεμιστικοί πυρήνες στα Τίρανα, ο πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, ο μουσουλμάνος Φατός Κλόσι, έσπευσε να δηλώσει ότι ο κίνδυνος δεν είναι οι τζιχαντιστές αλλά ο χριστιανορθόδοξος φονταμενταλισμός του Αναστασίου! Είναι η ίδια ακριβώς θεωρία που διακινείται ευρέως στον δημόσιο διάλογο τροφοδοτούμενη από την προπαγάνδα της Αγκυρας, η οποία παίζει γερά στο παιγνίδι της επιρροής. Οι δυτικοί ανοίγουν δειλά δειλά τις πόρτες της Ε.Ε., ώστε να μην αφήσουν το φιλοευρωπαϊκό και φιλοαμερικανικό, στη μεγάλη του πλειονότητα, μουσουλμανικό στοιχείο να αλωθεί από το ριζοσπαστικό Ισλάμ, και ο Πάπας Φραγκίσκος σπεύδει το επόμενο διάστημα στα Τίρανα.