Διαβάζω για
την «ιστορική νίκη» της ΑΕ Λεμεσσού επί της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης – πρώην Λένινγκραντ- και τα βρίσκω όλα νορμάλ, με τις «συνήθεις»
ποδοσφαιρικές μεγαλοστομίες : Οι οποίες
δεν προσεγγίζουν μεν εκείνο τον απίθανο τίτλο εφημερίδας της δεκαετίας
του 70 (Ο ΠΑΟΚ ΒΑΔΙΖΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΠΕΠΡΩΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ! ) πλην
όμως δεν είναι αμελητέες ….
Υπάρχει
βέβαια κάτι στην εικόνα την οποία επισυνάπτει στην είδηση ο in.gr : Είναι
σκουρόχρωμοι ποδοσφαιριστές
συγχαίροντες εαυτούς και αλλήλους
σε πρώτο πλάνο. Στην αρχή, μου περνάει η σκέψη ότι οι Κύπριοι το έχουν
παρακάνει στην ηλιοθεραπεία. Στη
συνέχεια , σε έναν ελεύθερο συνειρμό,
αναλογίζομαι την περίπτωση ορισμένων
υπερβολικά μαυρισμένων κολυμβητών στο
Καβούρι, οι οποίοι , σύμφωνα με ένα
διαδικτυακό ποίημα, έφαγαν ξύλο από κάτι τζιμάνια-χρυσαυγίτες, γιατί εκλήφθησαν ως μαύροι…..
Εν
τέλει συνέρχομαι από τη διανοητική
ραστώνη και ανακαλώ τη θεμελιακή συνθήκη , το laissez faire-laissez passer του σημερινού ποδοσφαίρου :
Με την ελεύθερη αγοραπωλησία παικτών, με τον
σχηματισμό υπερτοπικών και υπερεθνικών
συγκροτημάτων. Με το ποδόσφαιρο των μεγάλων σαλονιών να έχει χάσει την εντοπιότητά του, με τις ομάδες του να εκφράζουν το σπόνσορινγκ των
μεγαλοπαραγόντων (με το αζημίωτο,
εννοείται) παρά κάποια εγχώρια αθλητική δυναμική. Με τις ομάδες να συνιστούν
αθλητικούς θιάσους διαθέσιμους να παίξουν σε
έργα χωρίς συγγραφέα ή με αμφίβολη έκβαση, με τους οπαδούς να ταυτίζονται
γιατί πρέπει να ανήκουν κάπου και να αντλούν μέσω της παρακολούθησης αγώνων μια σχέση οικείωσης με το σώμα, με την
προσπάθεια, με την ευφυϊα.
Κάποτε
μπορούσα να γελάω ακούγοντας μια μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα : «Οι Πατρινοί με
τον προωθημένο Βουγιαντίνοβιτς επιτίθενται , όμως
οι Δραμινοί με επικεφαλής τον Κύρωφ αμύνονται σθεναρά».
Τώρα, χωρίς
καμιά απολύτως κρίση νοσταλγίτιδος , μπορώ να σκέπτομαι ότι το επαγγελματικό και
«υπερτοπικό» ποδόσφαιρο έχει
εκτροχιασθεί, ότι έχει σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνία. Το υπαρκτό ποδόσφαιρο
εκπέμπει μια λογική παραγοντισμού, θάμβωσης ενώπιον του πλούτου, μυθοποίησης
του ίδιου του ανθρώπινου σώματος. Ακόμη έχει και περιβαλλοντικές επιπτώσεις ,
κυρίως λόγω των εκσυγχρονιστικών σχεδίων που τρέφουν οι ποδοσφαιρικοί Ντάλτον . Δικαίως ο Νίκος Βούτσης , με αφορμή την
υπόθεση του γηπέδου της ΑΕΚ, υπενθύμισε, από το βήμα της Βουλής, την αντίδραση
του ΣΥΡΙΖΑ στα σχέδια επιχειρηματιών για
τα γήπεδα Καραϊσκάκη και Παναθηναϊκού : Όμως η
απλουστέρα όλων αλήθεια - ότι δεν πρέπει να γίνονται νέα γήπεδα όταν δεν
γεμίζουν ή δεν ανακαινίζονται τα παλιά -
πρέπει να στηριχτεί και να
εμπεδωθεί από το λόγο της κοινωνίας.
Τα του
ποδοσφαίρου τω ποδοσφαίρω, τα της κοινωνίας τη κοινωνία – που θα λεγε και ο
Χριστός, αν ήταν φίλαθλος…
