Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου
όπως τη θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
όπως τη θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Μια απ’ τις
διαφορές αυτής της (κυπριακής) κυβέρνησης με την προηγούμενη, όπως έχει
ξαναγραφτεί στις σελίδες της εφημερίδας, είναι ότι οι σημερινοί είναι
φουστανελάδες, "πουλάνε πατρίδα", που έλεγε κι ο μακαρίτης ο Σαρρής. Κι
ίσως αυτό να καθιστά δυσκολότερη την αποπομπή ενός νέου σχεδίου Ανάν. Επειδή ως
γνωστόν το πλήθος, που κάποτε λέγεται λαός, παρασύρεται εύκολα από τις
πατριωτικές φανφάρες των ηγετίσκων.
Μια από τις
πρακτικές των φουστανελάδων στο νησί είναι η παρουσία, και δη η επιβλητική
παρουσία, σε μνημόσυνα αγωνιστών της ΕΟΚΑ ή σε άλλες εκδηλώσεις
εθνικών επετείων. Θα μας πείτε «μα κι ο Χριστόφιας πήγε στον Μαχαιρά μετά
την εκλογή του». Ναι, αλλά γνωρίζαμε ΟΛΟΙ τι ήταν ο Χριστόφιας. Κι όταν λέμε
ΟΛΟΙ, εννοούμε και αυτούς τους οπαδούς του και αυτούς που τον ψήφισαν ως σωτήρα
του νησιού. Και, φυσικά, θυμόμαστε
όλοι τα γιουχαΐσματα του κόσμου πάνω απ’ το κρησφύγετο του Αυξεντίου.
Ο Αναστασιάδης δε βαδίζει αμέριμνος στις εκκλησίες, στα
φυλακισμένα μνήματα, στο«Ελευθερία», στα μνημόσυνα. Πριν από δύο εβδομάδες
ήταν ο επίσημος παριστάμενος στην Αγία Βαρβάρα, στο μνημόσυνο του
Παπασταύρου Παπαγαθαγγέλου και στα αποκαλυπτήρια της προτομής του ιερέα
της ΕΟΚΑ.
Δεν έχει τσίπα; Αραδιάζει βλακείες περί ομοσπονδίας
στην εκκλησία του Παπασταύρου; Κι εμείς τον αφήνουμε… Τον αφήνουμε να
κυκλοφορεί με τις φουστανέλες και να τον χειροκροτούν οι συναγερμικοί και
άλλοι που εθελοτυφλούν. Αν είναι δυνατόν.
Όμως η μνήμη
υπερισχύει της λήθης. Θυμόμαστε, λοιπόν, που πιτσιρικάδες πηγαίναμε στην Αγία
Βαρβάρα και βλέπαμε τον Παπασταύρο ως γίγαντα. Ήταν εκεί μπροστά μας,
μας αγκάλιαζε, του φιλούσαμε το χέρι κι ήταν λες κι ηρεμούσαμε. Τη
μέρα που απεβίωσε, τον είδαμε ξαπλωμένο στο κρεβάτι του, λες και
κοιμόταν, με την ελληνική σημαία που λάτρεψε κι ήταν η
Ελλάδα ολόκληρη σε ένα δωμάτιο. Η Παπαδιά έκλαιγε κι εμείς δακρύζαμε, χάναμε
τον παππού τον Παπασταύρο. Τον παπά της ΕΟΚΑ, τον παπά που πάντρεψε τον
Αυξεντίου. Ιστορίες απίστευτες. Και πριν από δύο εβδομάδες, στην εκκλησία
που διαλαλούσε ως το τέλος πως «Η Ένωση θα γίνει, την υπέγραψε
ο Θεός», στεκόταν ο Αναστασιάδης λες κι ο κόσμος ήταν δικός του. Αυτό
είναι το ζήτημα. Θέλουν να μας κλέψουν την ψυχή, παππούλη. Ε,
αυτό παραπάει…
Αλ. Μιχ.
ΠΗΓΗ
Παράβαση | ΕΝΩΣΙΣ Μαΐου |
