της ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΒΑΣΗΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ
Mε αφετηρία τη σύμβαση του Σικάγο (1944) που κυρώθηκε από
την Ελλάδα το 1947 (ν.211), η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) συνεστήθη με αρχικό σκοπό
τη θέσπιση κανόνων και διαδικασιών
ασφαλείας , που θα διέπουν τις αερομεταφορές. Στη συνέχεια εντάχθηκαν σε αυτήν
όλες οι υπηρεσίες, που σκοπό είχαν να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις για
ασφαλείς και γρήγορες αεροπορικές μετακινήσεις.
Η
Ελλάδα ως κατ’ εξοχήν νησιωτική αλλά και ορεινή χώρα, με ιδιαίτερο γεωγραφικό κατακερματισμό, διαθέτει
- εκτός από τα τέσσερα μεγάλα
περιφερειακά αεροδρόμια και το
«Ελ.Βενιζέλος» - αεροδρόμια στα μικρά
νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου.
Ανεξάρτητα από τις «εισπρακτικές επιδόσεις» αυτών των τελευταίων, είναι
βέβαιο ότι αποτελούν σημαντικό στοιχείο εξυπηρέτησης των τοπικών κοινωνιών και
των αμυντικών αναγκών της χώρας .
Σε
αντίθεση με τις παραπάνω ελληνικές ιδιαιτερότητες, από το 2000 ξεκίνησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
μια προσπάθεια ενοποίησης του ευρωπαϊκού
εναερίου χώρου, με σκεπτικό την εξοικονόμηση πόρων μέσω της απλούστευσης των
διαδικασιών, της συντόμευσης των αεροπορικών οδεύσεων και της μείωσης των καθυστερήσεων.
Η ευρωπαϊκή επιτροπή ακολούθησε το παράδειγμα των ΗΠΑ , παρά το ότι στις ΗΠΑ μόνο για το 2012 οι
καθυστερήσεις κόστισαν 7.1 δις σε αντίθεση με την Ευρώπη που είχε κόστος 850 εκ. ευρώ.
Η συγκεκριμένη προσπάθεια αποκλήθηκε Κοινός Ευρωπαϊκός Ουρανός (single European sky) και προωθήθηκε και με μια σειρά κανονισμών της Commission, που έγιναν νόμοι σε κάθε κράτος -μέλος της
κοινότητας. Οι κανονισμοί πρόβλεπαν τη συνένωση εναερίων χώρων FIR (FIR= Flight Information Region)
γειτονικών χωρών και την ανάληψη όλης της αεροπορικής δραστηριότητας
από μικτή διακρατική επιτροπή.
Τα
νέα τεράστια FIR που πήραν
την ονομασία “Ευέλικτοι Εναέριοι Χώροι”
(FAB : Functional Αirspace Βlocks),
στην δική μας περίπτωση πραγματοποιήθηκαν με την ίδρυση του BLUE MED και
με τη συμμετοχή τεσσάρων χωρών μελών (Ελλάδα-Ιταλία-Μάλτα-Κύπρος). Οι ευρωπαϊκοί
κανονισμοί αγνοώντας την ελληνική ιδιαιτερότητα ( συνοριακές
διεκδικήσεις υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, λαθρομετανάστευση) και έχοντας υπ όψιν συνθήκες
δυτικής Ευρώπης, προωθούν σε βάθος χρόνου την φιλελευθεροποίηση του αεροπορικού μοντέλου, εκτοπίζοντας
τα κράτη-μέλη από τη διαχείριση της εναέριας κυκλοφορίας. Η ιδιωτικοποίηση των
αεροδρομίων προηγείται, έπεται η παραχώρηση του ελέγχου και των μέσων ηλεκτρονικής επιτήρησης από το
δημόσιο σε ιδιώτες.
Αυτό
οδηγεί τα ακριτικά μας νησιά στο μαρασμό και την
εγκατάλειψη, καθώς τα δρομολόγια θα καταρτίζονται με τη συνεργασία του ιδιώτη
ιδιοκτήτη της αεροπορικής εταιρίας και του ιδιώτη ιδιοκτήτη του αεροδρομίου, ενώ
οι εργαζόμενοι που θα «διασώσουν» τις θέσεις εργασίας τους θα
βιώνουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα.
Σήμερα η ΥΠΑ
είναι θεματοφύλακας της ασφάλειας
και της ποιότητας των παρεχομένων
υπηρεσιών στον τομέα των αερομεταφορών.
Διατηρώντας τον δημόσιο χαρακτήρα της είναι απόλυτα σύννομη και
ευθυγραμμισμένη με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς, ενώ με τον εκσυγχρονισμό της μπορεί
να ανταποκριθεί πλήρως στις όποιες αεροπορικές απαιτήσεις, σε
εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Ξεκινώντας
από τη θέσπιση του νομοθετικού πλαισίου για την ασφάλεια των αεροσκαφών και των
αεροδρομίων, μέχρι το κομμάτι του
ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας και των
μηχανημάτων επιτήρησης της, η ΥΠΑ επιτελεί ένα τεράστιο έργο που δεν αποτιμάται εύκολα σε χρήμα.
Για
να διατηρήσουμε την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών και την ασφαλή διακίνηση
αεροσκαφών και επιβατών σε ασφαλή αεροδρόμια σε όλη την χώρα – χωρίς διακοπή σύνδεσης της νησιωτικής Ελλάδας με το
κέντρο ! - είναι απαραίτητη η συνεργασία
όλων στην ανάπτυξη γόνιμου και σοβαρού διαλόγου γύρω από τα προβλήματα των
κλάδων της ΥΠΑ.
Η προσοχή μας εστιάζεται στη
μεγάλη καταστροφή που υφίσταται η χώρα
από τις υποτιθέμενες πολιτικές «σωτηρίας», καθώς οι εργασιακές κατακτήσεις
δεκαετιών κατεδαφίζονται, ενώ προωθούνται σχέδια
φορολογικής εξόντωσης και ουσιαστικής δήμευσης των περιουσιών χιλιάδων
πολιτών.
Στο πνεύμα αυτό και
αναζητώντας ευρύτερες συγκλίσεις
και κοινές κατευθύνσεις από την
ανταλλαγή απόψεων, μακριά από
ελιτισμούς, λογικές εργασιακών συντεχνιών, λόμπυ συμφερόντων ή κλάδων που θεωρούν ότι βρίσκονται
στο απυρόβλητο, εργαζόμαστε για τη κοινή δράση με στόχο την
απογραφή των προβλημάτων της Πολιτικής Αεροπορίας στη χώρα μας . Βασικά δεδομένα της πολιτικής μας παρέμβασης είναι :
- Η παραμονή των αεροδρομίων υπό δημόσιο έλεγχο.
- Η παραμονή της Ενιαίας ΥΠΑ στα πλαίσια του Δημόσιου τομέα.
- Η διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας , ιδιαίτερα μάλιστα από υπαλλήλους απόλυτα εξειδικευμένους με το αεροπορικό έργο, εκεί όπου αυτό προβλέπεται από τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς, ή και πιστοποιημένους από τον NSA (national supervision authority) στην Ελλάδα και από την EASA (European Aviation Safety Agency)σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
- Η όποια εξυγίανση να γίνει με κριτήρια Εθνικά και όχι ιδιωτικοοικονομικά.
