Η
Οικολογική Κίνηση Κοζάνης (ΟΚΚ) καταγγέλλει τη ξύλευση ακόμη και του
περιαστικού πράσινου της πόλης, που έχει ζωτική σημασία για την απορρύπανση και
την αναψυχή των κατοίκων.
Λέει
η ΟΚΚ :
"Ας μην αρχίσουμε πάλι τους λαϊκισμούς
ότι όλα δικαιολογούνται όταν ο κόσμος κρυώνει. Είναι γνωστό το πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας, της έλλειψης
μονώσεων, της χρόνιας εγκληματικής εξάρτησης από το πετρέλαιο. Μία από τις
λύσεις, κυρίως για τα χωριά, είναι και τα καυσόξυλα. Δεκτό. Αλλά όχι
ρημάζοντας τα δάση.
Είμαστε
υπέρ της σχεδιασμένης και αυστηρά ελεγχόμενης καυσοξύλευσης με επικεφαλής
μια στελεχωμένη δασική υπηρεσία. Υπάρχουν δάση παρατημένα που για να
αναζωογονηθούν χρειάζονται αραίωση και μπορούν να δώσουν άφθονα καυσόξυλα. Όπως
τεκμηριώνεται επιστημονικά, στα ελληνικά δάση μπορεί να επιτευχθεί μεγαλύτερη
απόληψη ξυλείας και να διανεμηθεί με δίκαιο τρόπο σε περισσότερους πολίτες,
εκμηδενίζοντας ταυτόχρονα το παραεμπόριο και την παραοικονομία, βοηθώντας στην
απομάκρυνση της εύφλεκτης βιομάζας και ανορθώνοντας υποβαθμισμένα οικοσυστήματα
που βρίσκονται εκτός διαχείρισης.
Δυστυχώς
όμως η κυβέρνηση
δεν υιοθετεί μια τέτοια λύση. Αποδιαρθρώνει τις αρμόδιες υπηρεσίες (παγιδευμένη
σε μια λογική συνεχών περικοπών) και δεν επενδύει στο φυσικό κεφάλαιο του τόπου, που αποτελεί την πιο
σίγουρη επένδυση με εγγυημένη απόδοση και πολλές θέσεις εργασίας..."
Δυο παρατηρήσεις για το συγκεκριμένο «κομμάτι» :
1.
Η χρήση του όρου «λαϊκισμός» από αυτούς που
καταστρέφουν τον ελληνικό λαό πρέπει να κάνει πολύ επιφυλακτικούς τους άλλους χρήστες του όρου, ή όσους τουλάχιστον δεν θέλουν να ανακατεύονται με τα πίτουρα….
2. Η κυβέρνηση που δεν «επενδύει στο φυσικό κεφάλαιο του τόπου» είναι
αστεϊσμός, όσο το να πει κανείς στη διάρκεια μιας ένοπλης επίθεσης της συμμορίας Ντίλιγκερ, ότι δεν σέβεται την
κοινή ησυχία….
Όλο το κείμενο της ΟΚΚ
Το
περιαστικό πράσινο, ζωτικό για τις πόλεις από κάθε άποψη, αλλά ακόμη πιο
σημαντικό για τις ρυπασμένες περιοχές σαν την Κοζάνη, θα έπρεπε να φυλάγεται ως
κόρη οφθαλμού. Κι όμως εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Τα
τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας και αγανάκτησης της περασμένης βδομάδας αφορούσαν δύο
περιοχές:
Η
μία ήταν το άλσος του Αργίλου. Πολύπαθο, για όσους ξέρουν τι
ακρωτηριασμούς έχει υποστεί. Θυμίζουμε στα γρήγορα : α) τις 200 βελανιδιές που
εκτελέστηκαν για να γίνει ο .. περιφερειακός του χωριού Κλείτου, β) την
παράνομη κατασκευή ενός γηπέδου ΜΕΣΑ στο δάσος (τζάμπα λεφτά κι εδώ, αφού το
γήπεδο ρήμαξε) γ) τα κομμένα δέντρα στο δρόμο προς Λευκόβρυση κλπ. Το νέο
κρούσμα αφορούσε πάνω από 150 υγιή δέντρα στην περιοχή μεταξύ της Αγίας
Ειρήνης και Κλείτου. Κόπηκαν από υλοτομικό συνεταιρισμό, ο οποίος είχε την
άδεια του δασαρχείου για να καθαρίσει και να αραιώσει το δάσος. Όμως ο
πέλεκυς έπεσε βαρύς. Το δασαρχείο παραδέχεται τη ζημιά («το παράκανε ο
συν/σμός»), αλλά επικαλείται το συνηθισμένο «δεν έχουμε προσωπικό». Οκ, το
ξέρουμε αυτό. Αλλά είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία όταν το
δασάκι απέχει μόνο πέντε λεπτά ; Δεν τους ζητήθηκε δα να πάνε και στο Γράμμο
(όπου τα αλυσοπρίονα θερίζουν), αλλά στη γειτονιά τους ! Τόσο δύσκολο ήταν να
πεταχτούν όταν τους τηλεφώνησαν ευαίσθητοι πολίτες; (δυστυχώς ελάχιστοι)
Η
δεύτερη περίπτωση αφορά το εγκαταλειμμένο στρατόπεδο πίσω από το Κουρί.
Μετρήσαμε τουλάχιστον 100 κομμένα δέντρα με μια μικρή βόλτα. Σίγουρα υπάρχουν
κι άλλα. Μεγάλες ακακίες, αμυγδαλιές, λεύκες. Μερικά πρέμνα είχαν μισό μέτρο
διάμετρο ! Τις πταίει ;; Το δασαρχείο ; «Δεν ήξερε», αλλά όπως μάθαμε ήταν
ενημερωμένο από κάποιον πολίτη εδώ και λίγες μέρες. Τότε ποιός; Ο στρατηγός ; Ο
δήμαρχος ; Σημειώνουμε ότι ο δημοτικός σύμβουλος Λ. Ιωαννιδης, που ήταν
μαζί μας στην «περιπολία», φρόντισε να ενημερώσει αμέσως τον αντιδήμαρχο και
την Υπηρεσία πρασίνου. Ελπίζουμε αυτή τη φορά ο Δήμος να ζητήσει ευθύνες
και κυρώσεις.
Κλείνουμε
με μια έκκληση: Ας μην αρχίσουμε πάλι τους λαϊκισμούς ότι όλα δικαιολογούνται
όταν ο κόσμος κρυώνει. Είναι γνωστό το πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας, της
έλλειψης μονώσεων, της χρόνιας εγκληματικής εξάρτησης από το πετρέλαιο. Μία από
τις λύσεις, κυρίως για τα χωριά, είναι και τα καυσόξυλα. Δεκτό. Αλλά όχι
ρημάζοντας τα δάση.
Είμαστε
υπέρ της σχεδιασμένης και αυστηρά ελεγχόμενης καυσοξύλευσης με επικεφαλής
μια στελεχωμένη δασική υπηρεσία. Υπάρχουν δάση παρατημένα που για να
αναζωογονηθούν χρειάζονται αραίωση και μπορούν να δώσουν άφθονα καυσόξυλα. Όπως
τεκμηριώνεται επιστημονικά, στα ελληνικά δάση μπορεί να επιτευχθεί μεγαλύτερη
απόληψη ξυλείας και να διανεμηθεί με δίκαιο τρόπο σε περισσότερους πολίτες,
εκμηδενίζοντας ταυτόχρονα το παραεμπόριο και την παραοικονομία, βοηθώντας στην
απομάκρυνση της εύφλεκτης βιομάζας και ανορθώνοντας υποβαθμισμένα οικοσυστήματα
που βρίσκονται εκτός διαχείρισης.
Δυστυχώς
όμως η κυβέρνηση δεν υιοθετεί μια τέτοια λύση. Αποδιαρθρώνει τις αρμόδιες
υπηρεσίες (παγιδευμένη σε μια λογική συνεχών περικοπών) και δεν επενδύει στο
φυσικό κεφάλαιο του τόπου, που αποτελεί την πιο σίγουρη επένδυση με εγγυημένη
απόδοση και πολλές θέσεις εργασίας
