Από τον ιστότοπο αυτό
και από άλλα επικοινωνιακά βήματα, έχω καταγγείλει τον νεομεσαίωνα που συγκροτεί
το αίσχος των εξοντωτικών αγωγών. Τον παραγκωνισμό
της ποινικής δικαιοσύνης και την επαναφορά του καθεστώτος των απάνθρωπων ποινών – που αποδοκιμάστηκαν
από τον δημοκρατικό Νομικό Πολιτισμό.
Για το ζήτημα έχω
κάνει σωρεία αναφορών, με τελευταία
αυτήν σχετικά με την αγωγή Βαρδινογιάννη εναντίον «Χωνιού» http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/10/blog-post_212.html
Και τώρα έρχεται μια
νέα περίπτωση, του
Μιλτιάδη Μπούκα των Οικολόγων Πρασίνων,
από τον οποίο σειρά φυσικών προσώπων(μεταξύ των οποίων και η
σύζυγος του Δημάρχου Ιωαννιτών) αξιώνουν αποζημίωση 100.000 ευρώ.
Λένε οι Οικολόγοι
Πράσινοι :
Με μεθόδους αγωγών και εξοντωτικών αποζημιώσεων
προσπαθούν να κάμψουν τις αντιστάσεις και τις αποκαλύψεις των μελών των Οικολόγων
Πράσινων, που για 8 μήνες στηλίτευαν τις παράτυπες διαδικασίες για ένα έργο
συνώνυμο της "βαναυσότητας" στο χώρο που έλαβαν χώρα οι πανευρωπαϊκοί
αγώνες θαλάσσιου σκι.
Όλοι οι άνθρωποι μιας
κάποιας δημοκρατικής ευαισθησίας είναι επόμενο να συντάσσονται με αυτούς που «υπερασπίζονται αξίες και δημόσια
αγαθά στα πλαίσια μιας πολιτικής κριτικής.» - που λένε οι ΟΠ στην
ανακοίνωσή τους. Δεν καταλαβαίνω όμως την αναφορά της ανακοίνωσης στην ομάδα των 5 αυτοδιοικητικών :
«Η ποινικοποίηση της συλλογικής δράσης είναι ατυχής για
ένα δήμαρχο της ομάδας των 5 αυτοδιοικητικών (Καμίνη, Μπουτάρη, Σκοτεινιώτη,
Δημαρά, Φίλιο) που η ρητορική τους περί συνευθύνης με την κοινωνία των πολιτών,
άλλες αξίες προτάσσει».
Τι σημαίνει αυτή η «συνευθύνη»
; Είναι ο αυτοδιοικητικός τρόπος αναδιατύπωσης
του γνωμικού «όλοι τα φάγαμε»;
Έχω τη γνώμη ότι η μαχόμενη οικολογία στηρίζει τον Μπούκα ανεπιφύλακτα, αλλά αυτό δε σημαίνει
ότι προτίθεται «να φιλήσει κατουρημένες
ποδιές»…
