Ο στρατηγός Γκιάπ επέζησε πολλών μαχών, κι ακόμη επέζησε της μερικής
επαναθεμελίωσης του καπιταλισμού στη χώρα του και της επαναπροσέγγισης με τον
δυτικό-ιμπεριαλιστικό κόσμο… Κατάφερε επομένως να γλυτώσει ΚΑΙ από την
παρανοϊκή μνησικακία της Νέας Τάξης, για
να αποδειχτεί πραγματικά «εφτάψυχος» και να αφήσει πίσω του το υπόδειγμα μιας αταλάντευτης
προσωπικότητας, που κράτησε όρθιο
τον βιετναμέζικο λαό στις πιο αντίξοες συνθήκες.
Η πρώτη μεγάλη αναμέτρηση του Γκιάπ με την γαλλική αποικιοκρατία στις αρχές της δεκαετίας του 50 δεν ήταν καθόλου
εύκολη , αφενός λόγω της ισχύος του αντιπάλου και
αφετέρου λόγω των δυνατοτήτων του αμερικανικού παράγοντα να ενισχύσει τους συμμάχους
του σε πλανητική κλίμακα. Η στρατιωτική κατοχή της Ιαπωνίας και η πολεμική
δράση της Αμερικής στην Κορέα, δημιουργούσαν ένα δυσμενές πλαίσιο για τους αντιαποικιακούς
αγώνες στην μείζονα περιοχή της Ν.Α. Ασίας – όμως ο Γκιάπ και οι συναγωνιστές του τόλμησαν.
Τώρα που πλησιάζει η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, ίσως θα έπρεπε
κι εμείς να αναλογιστούμε το «πλαίσιο» μέσα στο οποίο αποτολμήθηκε το ελληνικό «ΟΧΙ» : όπου η Γερμανία είχε
συντρίψει τις αντιστάσεις Γαλλίας, Κάτω Χωρών, Πολωνίας κλπ., διατελούσε σε
στενή συμμαχική σχέση με την Ιταλία και είχε σύμφωνο μη επίθεσης με την ΕΣΣΔ.
Τότε η Ελλάδα τόλμησε και μπλέχθηκε σε έναν αγώνα υπαρξιακών διαστάσεων –
γιατί σήμερα δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί εναντίον της γερμανικής
αποικιοκρατίας και της υπηρετικής –προς-αυτήν - ευρωζώνης ;
Για τον Γκιαπ σχετικά :
