Ο σωστός σχεδιασμός ενός σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου για την αλιεία, σε συνδυασμό με δράσεις προστασίας και ελέγχου των αλιευτικών αποθεμάτων θα μπορούσε και να προστατεύσει το θαλάσσιο οικοσύστημα από την υπεραλίευση και να ενισχύσει την ορθή εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων, επεσήμανε ο βουλευτής Κυκλάδων Νίκος Συρμαλένιος, σε παρέμβασή του στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, κατά τη διάρκεια Ενημέρωσης από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αθανάσιο Τσαυτάρη, για την Νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική ( ΚΑλΠ).
Είπε ο Συρμαλένιος : «Η παράκτια αλιεία απασχολεί το 95% των αλιέων συνολικά της χώρας. Έχουμε πάρα πολλά νησιά, έχουμε ακτογραμμές και η παράκτια αλιεία είναι αυτή που πρέπει να μας ενδιαφέρει από άποψη εισοδήματος, γιατί ζουν περίπου 40 χιλιάδες οικογένειες απ’ αυτήν την δραστηριότητα στη χώρα μας. Επίσης, μας ενδιαφέρει και από πλευράς στήριξης των αλιευτικών αποθεμάτων, διότι η παράκτια αλιεία δεν είναι βιομηχανική αλιεία, είναι μια αλιεία που προστατεύει τα αποθέματα, τον γόνο κ.ά.
«Κατά συνέπεια, εάν θέλουμε να εκπληρώσουμε τον στόχο, ο οποίος αναφέρεται στην πρώτη σελίδα της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής της Ε.Ε., δηλαδή να διασφαλιστούν τα αποθέματα και να δημιουργηθούν μακροπρόθεσμες βιώσιμες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες για τον κλάδο, θα έπρεπε σήμερα ήδη να συζητάμε συγκεκριμένα σχέδια. Άλλως, μικρή πρακτική σημασία έχει το όλο θέμα για εμάς, για την χώρα μας, τη στιγμή που έχουμε τεράστια μείωση των αλιευτικών αποθεμάτων, περίπου κατά 80%, σύμφωνα με τα στοιχεία από στατιστικές και από μελέτες που έχουν γίνει».
«Οι δράσεις στις οποίες θα πρέπει να εστιαστούμε είναι διπλής κατεύθυνσης: Αφενός να στοχεύουν στην παύση της υπεραλίευσης και, δεύτερον, στην προστασία των ιχθυο-αποθεμάτων. Πώς θα γίνουν αυτά τα δύο; Αφενός είναι θετικό ότι οι περιφέρειες μπορούν να χαράξουν προτάσεις και να διαμορφώσουν ένα σχέδιο ανάπτυξης της δικής τους αλιείας, το οποίο σχέδιο στη συνέχει θα προωθηθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ωστόσο, ταυτόχρονα θα ήταν πολύ καλύτερο να γνωρίζουμε συγκεκριμένα σχέδια, εάν π.χ. θα απαγορευτούν συγκεκριμένα αλιευτικά εργαλεία, τα οποία μέχρι σήμερα ευθύνονται για πολύ μεγάλες ζημιές στα αποθέματα. Μιλάμε για τις ανεμότρατες, για τέτοιου τύπου αλιευτικά εργαλεία, τα οποία με τη σημερινή νομοθεσία έχουν δικαίωμα να αλιεύουν μέχρι 1,5 μίλι από την ακτή. Αν δεν έχουμε τέτοιου τύπου προστατευτικά μέσα, νομίζω ότι δεν θα έχουμε και συγκεκριμένα αποτελέσματα».
«Το δεύτερο ζήτημα που τίθεται και έχει υποστηριχθεί από πολλές οργανώσεις, περιβαλλοντικές και φορείς αλιέων και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένες μελέτες για κάποιες περιοχές στην χώρα. Για παράδειγμα, στις Βόρειες Κυκλάδες μεταξύ Άνδρου, Τήνου και Γυάρου υπάρχει μια μελέτη και από τους αντίστοιχους δήμους με την συναίνεση των παράκτιων αλιέων, καθώς και με την συναίνεση των περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως η Greenpeace, αλλά και Πανεπιστημίων της χώρας, να δημιουργηθούν προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές. Ενώ λοιπόν υπάρχει μια προεργασία 7-8 χρόνων, δεν υπάρχει επίσημη τοποθέτηση από πλευράς Πολιτείας, έτσι ώστε να ξέρουμε ότι θα υπάρξει συγκεκριμένη πολιτική βούληση να προχωρήσει. Δυστυχώς όμως και αυτό το θέμα έχει μείνει «στον αέρα»…
