Δεν έχω τη παραμικρή αμφιβολία, ότι εάν στις εκλογές του Μαϊου του 2012 οι ΟΠ έπαιρναν 3% αντί 2,93% , και επομένως εάν έμπαιναν στη Βουλή, τότε δε θα υπήρχε ΤΡΟΪΚΑ εσωτερικού , για τον απλούστατο λόγο ότι τα κόμματα που θα συμμετείχαν στη κυβέρνηση ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΪΟ του 12 δε θα ήταν τρία αλλά τέσσερα !
Οι ΟΠ έπαιξαν ένα διαρκώς επαμφετορίζοντα ρόλο έναντι της μεγαλύτερης ιστορικής πρόκλησης που τέθηκε σε αυτή τη χώρα, στη νότια Ευρώπη, στην Ευρώπη γενικότερα…Ήταν γενικώς και απολύτως διαθέσιμοι στην ανάληψη μεριδίου κυβερνητικής εξουσίας, αλλά τώρα «που δεν τους βγήκε», αντί να μπουν σε σκέψεις και να κάνουν την αυτοκριτική τους, το ρίχνουν στην υπόθεση της αυτονομίας της πολιτικής οικολογίας…. . Αλλά η «αυτονομία» τους είναι γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ του οικολογικού κινήματος : Το ότι πορεύθηκαν με βάση την προιμοδότηση των Ευρωπαίων πρασίνων και το ότι αναγόρευσαν σε πολιτικό κηδεμόνα τους έναν διεθνή τυχοδιώκτη πρώτου μεγέθους, το ότι ελάχιστα στηρίχθηκαν στα δικά τους πεπραγμένα και ότι συχνότατα και απολύτως αθέμιτα αυτοχρίσθηκαν εκφραστές του ενεργού οικολογικού κινήματος , ήταν απολύτως σαφές.
Όχι, το θέμα δεν ήταν η «αυτονομία της πολιτικής οικολογίας» - που θα μπορούσε να κατοχυρωθεί σε ένα πολυτασικό ή ομοσπονδιακό πολιτικό μόρφωμα με τον Χ ή Ψ τρόπο : Το θέμα ήταν η πολιτική ετερονομία και ο πολιτικός ετεροκαθορισμός τους από τα κέντρα που απεργάζονταν την πλήρη καταβαράθρωση των δημοκρατικών θεσμίσεων σε εσωτερικό και ευρωπαϊκό επίπεδο . Το θέμα είναι ότι συνέδεσαν μια πρωτοπόρα προβληματική (που κι αυτοί δεν πολυκαταλάβαιναν μέσα στην εκλογοκεντρική τους φούρια…) με την υποταγή στα μικρομεσαία και μεγάλα κέντρα εξουσίας…
Βεβαίως, ποτέ δεν είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά για νέες σκέψεις, για την επανεκκίνηση ενός λόγου ενάντια στον αφόρητο οικονομισμό, ενάντια στην αποσάθρωση της ποιότητας ζωής και της φύσης – αλλά όχι από την «εξαντρίκ» σκοπιά κάποιων αγοραφοβικών πολιτικών παραγόντων, αλλά από τη σκοπιά μαχόμενων πολιτών, που μετέχουν στη μεγάλη περιπέτεια του αγώνα ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και στις τερατογενέσεις του…
Τα 22 στελέχη των ΟΠ ( Αθηνά Κοϊμτσίδου, Αλέκα Μελιάδου, Αλέξανδρος Αποστόλου, Αλέξανδρος Λαλάκος, Αντρέας Κουσουρής, Γιάννης Γεωργίου, Γιώργος Κριμιτσάς, Δημήρης Μπανάκος, Δημήτρης Κουτσουρέλης, Δημήτρης Μπάρδης, Δημήτρης Νοταράς, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Δημήτρης Στασινόπουλος, Ελένη Παρασκευοπούλου, Ιωάννης Καραμήτρος, Καλή Παναγιωτίδου, Κωνσταντίνος Κατώπης, Κώστας Γκαράκης, Λιάνα Κατώπη, Μιχάλης Αντύπας, Μιχάλης Ασημακόπουλος, Νίκος Μυλωνάς)
αποχωρούν καταγγέλλοντας τα πεπραγμένα της σημερινής ηγετικής ομάδας και προβλέποντας ή προειδοποιώντας για τη βαθμιαία μετακίνηση των ΟΠ στην Αριστερά…Λέει το γνωμικό : Αν δεν πάει το βουνό στον Μωάμεθ, τότε πηγαίνει ο Μωάμεθ στο βουνό…Μόνο που σε αυτό το βουνό ενδημούν ήδη αρκετοί Μωάμεθ…
Όλο το κείμενο των 22
Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για τις εξελίξεις στη χώρα και την Ευρώπη, για τη μορφή που θα πάρει η οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότησή τους. Οι σημερινές επιλογές θα καθορίσουν την εικόνα της χώρας και τη μορφή της Ευρώπης για πολλές δεκαετίες.
Αυτή τη στιγμή η χώρα, εμείς, έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη την πολιτική οικολογία. Αν αναζητάμε λύσεις βιώσιμες και κοινωνικά δίκαιες, χρειάζεται να επηρεάσουμε τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση των ιδεών, που υπερασπίζεται η πολιτική οικολογία. Χρειαζόμαστε ένα πράσινο κόμμα που:
• θα υπερασπίζεται την πολιτική του αυτονομία διεκδικώντας τη διαμόρφωση ενός διακριτού πράσινου πόλου. Που δεν θα είναι ουρά εκλογικών ή άλλων σχεδιασμών «δεξιών» ή «αριστερών» σχηματισμών.
• θα αποτελέσει ένα νέο παράδειγμα πολιτικής λειτουργίας μακριά από γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και πελατειακές σχέσεις. Που θα βασίζεται και θα ενθαρρύνει την εθελοντική συμμετοχή των μελών του αξιοποιώντας από τα κρατικά προνόμια και την χρηματοδότηση τα ελάχιστα απαραίτητα για τη λειτουργία του. Όπου τα μέλη θα είναι ενεργά πολιτικά υποκείμενα και όχι υποσύνολα “καρτών” στα χέρια κάποιων “αρχηγών”.
• οι σχέσεις μεταξύ αυτών που απαρτίζουν την ηγεσία, ο τρόπος που ασκούν την πολιτική όσοι αποτελούν την ηγεσία θα διέπεται από τις αρχές της σύνθεσης, της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και της συναίνεσης. Που οι αντιπαραθέσεις θα είναι πολιτικές και οι προσωπικές επιδιώξεις δε θα υπερισχύουν του κοινού συμφέροντος.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι (ΟΠ) σήμερα με κύρια ευθύνη της ηγεσίας τους δεν ανταποκρίνονται σε τίποτα από τα παραπάνω αναπαράγοντας τα χειρότερα χαρακτηριστικά των παραδοσιακών κομμάτων. Στο εσωτερικό αυτής της ηγεσίας έχει ξεσπάσει ένας άγριος πόλεμος με μόνο διακύβευμα τον έλεγχο του κόμματος. Χωρίς διαφορές στις πολιτικές προτάσεις, χωρίς διαφορές στις πρακτικές, χωρίς αρχές. Όλα επιτρέπονται για να καταληφθεί η εσωκομματική εξουσία.
Σε πολιτικό επίπεδο, ανεξαρτήτως της τελικής έκβασης του αλληλοσπαραγμού και παρά τη σαφή αντίθετη άποψη των μελών τους, οι ΟΠ βήμα – βήμα σύρονται στην αγκαλιά της αριστεράς[i]. Η πορεία φαίνεται ότι θα ολοκληρωθεί μέχρι τις ερχόμενες Ευρωεκλογές.
Η κοινωνία όμως, δεν ενδιαφέρεται για αυτές τις εσωκομματικές «μάχες». Αδιαφορεί για «ηγέτες» που δεν αποδεικνύονται άξιοι να ανοίξουν νέους δρόμους. Οι εξελίξεις στους ΟΠ είναι οδυνηρές για όσους και όσες ενδιαφέρονται για τις προοπτικές της πολιτικής οικολογίας στη χώρα μας.
Λυπούμαστε που δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε αυτές τις εξελίξεις. Που πιστέψαμε ότι μπορούσαν να δοθούν νέες ευκαιρίες. Προτείναμε ανοικτά και δημόσια συγκεκριμένα μέτρα για την ανακοπή αυτής της καταστροφικής πορείας. Οι προτάσεις αυτές γίνονταν συχνά δεκτές από τα μέλη στα συνέδρια[ii], όμως πάντα απορρίπτονταν στην πράξη[iii] από το γραφειοκρατικό μηχανισμό της ηγεσίας των ΟΠ, αφού έρχονταν σε ευθεία σύγκρουση μαζί του. Προειδοποιήσαμε πολλές φορές για την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα[iv]. Όλες οι προειδοποιήσεις μας έπεσαν στο κενό. Δεν πρόκειται να παρακολουθήσουμε πια έναν αγώνα επικράτησης αφυδατωμένο από την πολιτική. Έναν αγώνα που θα δίνεται σε αίθουσες δικαστηρίων ή στο επίπεδο της κομματικής εξόντωσης του ενός από τον άλλο. Δεν μπορέσαμε να τον αποτρέψουμε. Δεν πρόκειται όμως να συμβάλουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην καταστροφή των προοπτικών της πολιτικής οικολογίας.
Αποχωρούμε από το μόρφωμα των ΟΠ, το οποίο δεν εκπροσωπεί πια την πολιτική οικολογία.
Διαβεβαιώνουμε τις φίλες και τους φίλους που παραμένουν στους ΟΠ ή που αποχώρησαν απογοητευμένοι από το εγχείρημα των ΟΠ, τους φίλους και τις φίλες που ανεξάρτητα από κομματική ένταξη ενδιαφέρονται για τις προοπτικές και τις προτάσεις της πολιτικής οικολογίας, τους καλοπροαίρετους και έντιμους φίλους και φίλες με τους/τις οποίους/ες έχουμε συνεργαστεί δημιουργικά στο παρελθόν, ότι παραμένουμε ενεργοί και ενεργές. Θα βρεθούμε μαζί σας στους αγώνες για την αντιμετώπιση της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης. Θα εξακολουθήσουμε να προβληματιζόμαστε και να συνδιαλεγόμαστε για ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, με σκοπό την αποκρυστάλλωση πολιτικών θέσεων και δράσεων πάντα σε πράσινη κατεύθυνση. Οι προτάσεις της πολιτικής οικολογίας πρέπει να επηρεάσουν τις εξελίξεις στη χώρα και την Ευρώπη στην κατεύθυνση που έχουμε περιγράψει:
• είμαστε αποφασιστικά υπέρ της προοπτικής της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής σύγκλισης της Ευρώπης, υπέρ των πολιτικών που έχουν σαν στόχο την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, όσο το δυνατό πιο γρήγορα,
• είμαστε αποφασιστικά υπέρ των μεγάλων μεταρρυθμίσεων στους πολιτικούς θεσμούς, στη δικαιοσύνη, στην εκπαίδευση, στην οικονομία, στη γεωργική παραγωγή, στο φορολογικό σύστημα,
• είμαστε αποφασιστικά υπέρ της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της υπεράσπισης των αρχών της μη βίας, της αντιμετώπισης των φασιστικών και ναζιστικών φαινομένων,
• είμαστε αποφασιστικά υπέρ των πολιτικών προστασίας του περιβάλλοντος, υπέρ των πολιτικών που στοχεύουν στην αειφορία και τη βιωσιμότητα, υπέρ των πολιτικών περιορισμού και αντιστάθμισης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.
Θεωρούμε αναγκαίο να παρέμβουμε στα ελληνικά και ευρωπαϊκά πολιτικά τεκταινόμενα μέσα από το ρεύμα των πράσινων ιδεών και προτάσεων. Σε αυτή την προσπάθεια θα συναντηθούμε ξανά με όσους φίλους και φίλες έχουν κάνει αντίστοιχες επιλογές εντός και εκτός των ΟΠ.
http://thinkpi.gr/?p=369
Οι ΟΠ έπαιξαν ένα διαρκώς επαμφετορίζοντα ρόλο έναντι της μεγαλύτερης ιστορικής πρόκλησης που τέθηκε σε αυτή τη χώρα, στη νότια Ευρώπη, στην Ευρώπη γενικότερα…Ήταν γενικώς και απολύτως διαθέσιμοι στην ανάληψη μεριδίου κυβερνητικής εξουσίας, αλλά τώρα «που δεν τους βγήκε», αντί να μπουν σε σκέψεις και να κάνουν την αυτοκριτική τους, το ρίχνουν στην υπόθεση της αυτονομίας της πολιτικής οικολογίας…. . Αλλά η «αυτονομία» τους είναι γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ του οικολογικού κινήματος : Το ότι πορεύθηκαν με βάση την προιμοδότηση των Ευρωπαίων πρασίνων και το ότι αναγόρευσαν σε πολιτικό κηδεμόνα τους έναν διεθνή τυχοδιώκτη πρώτου μεγέθους, το ότι ελάχιστα στηρίχθηκαν στα δικά τους πεπραγμένα και ότι συχνότατα και απολύτως αθέμιτα αυτοχρίσθηκαν εκφραστές του ενεργού οικολογικού κινήματος , ήταν απολύτως σαφές.
Όχι, το θέμα δεν ήταν η «αυτονομία της πολιτικής οικολογίας» - που θα μπορούσε να κατοχυρωθεί σε ένα πολυτασικό ή ομοσπονδιακό πολιτικό μόρφωμα με τον Χ ή Ψ τρόπο : Το θέμα ήταν η πολιτική ετερονομία και ο πολιτικός ετεροκαθορισμός τους από τα κέντρα που απεργάζονταν την πλήρη καταβαράθρωση των δημοκρατικών θεσμίσεων σε εσωτερικό και ευρωπαϊκό επίπεδο . Το θέμα είναι ότι συνέδεσαν μια πρωτοπόρα προβληματική (που κι αυτοί δεν πολυκαταλάβαιναν μέσα στην εκλογοκεντρική τους φούρια…) με την υποταγή στα μικρομεσαία και μεγάλα κέντρα εξουσίας…
Βεβαίως, ποτέ δεν είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά για νέες σκέψεις, για την επανεκκίνηση ενός λόγου ενάντια στον αφόρητο οικονομισμό, ενάντια στην αποσάθρωση της ποιότητας ζωής και της φύσης – αλλά όχι από την «εξαντρίκ» σκοπιά κάποιων αγοραφοβικών πολιτικών παραγόντων, αλλά από τη σκοπιά μαχόμενων πολιτών, που μετέχουν στη μεγάλη περιπέτεια του αγώνα ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και στις τερατογενέσεις του…
Τα 22 στελέχη των ΟΠ ( Αθηνά Κοϊμτσίδου, Αλέκα Μελιάδου, Αλέξανδρος Αποστόλου, Αλέξανδρος Λαλάκος, Αντρέας Κουσουρής, Γιάννης Γεωργίου, Γιώργος Κριμιτσάς, Δημήρης Μπανάκος, Δημήτρης Κουτσουρέλης, Δημήτρης Μπάρδης, Δημήτρης Νοταράς, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Δημήτρης Στασινόπουλος, Ελένη Παρασκευοπούλου, Ιωάννης Καραμήτρος, Καλή Παναγιωτίδου, Κωνσταντίνος Κατώπης, Κώστας Γκαράκης, Λιάνα Κατώπη, Μιχάλης Αντύπας, Μιχάλης Ασημακόπουλος, Νίκος Μυλωνάς)
αποχωρούν καταγγέλλοντας τα πεπραγμένα της σημερινής ηγετικής ομάδας και προβλέποντας ή προειδοποιώντας για τη βαθμιαία μετακίνηση των ΟΠ στην Αριστερά…Λέει το γνωμικό : Αν δεν πάει το βουνό στον Μωάμεθ, τότε πηγαίνει ο Μωάμεθ στο βουνό…Μόνο που σε αυτό το βουνό ενδημούν ήδη αρκετοί Μωάμεθ…
Όλο το κείμενο των 22
Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για τις εξελίξεις στη χώρα και την Ευρώπη, για τη μορφή που θα πάρει η οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότησή τους. Οι σημερινές επιλογές θα καθορίσουν την εικόνα της χώρας και τη μορφή της Ευρώπης για πολλές δεκαετίες.
Αυτή τη στιγμή η χώρα, εμείς, έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη την πολιτική οικολογία. Αν αναζητάμε λύσεις βιώσιμες και κοινωνικά δίκαιες, χρειάζεται να επηρεάσουμε τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση των ιδεών, που υπερασπίζεται η πολιτική οικολογία. Χρειαζόμαστε ένα πράσινο κόμμα που:
• θα υπερασπίζεται την πολιτική του αυτονομία διεκδικώντας τη διαμόρφωση ενός διακριτού πράσινου πόλου. Που δεν θα είναι ουρά εκλογικών ή άλλων σχεδιασμών «δεξιών» ή «αριστερών» σχηματισμών.
• θα αποτελέσει ένα νέο παράδειγμα πολιτικής λειτουργίας μακριά από γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και πελατειακές σχέσεις. Που θα βασίζεται και θα ενθαρρύνει την εθελοντική συμμετοχή των μελών του αξιοποιώντας από τα κρατικά προνόμια και την χρηματοδότηση τα ελάχιστα απαραίτητα για τη λειτουργία του. Όπου τα μέλη θα είναι ενεργά πολιτικά υποκείμενα και όχι υποσύνολα “καρτών” στα χέρια κάποιων “αρχηγών”.
• οι σχέσεις μεταξύ αυτών που απαρτίζουν την ηγεσία, ο τρόπος που ασκούν την πολιτική όσοι αποτελούν την ηγεσία θα διέπεται από τις αρχές της σύνθεσης, της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και της συναίνεσης. Που οι αντιπαραθέσεις θα είναι πολιτικές και οι προσωπικές επιδιώξεις δε θα υπερισχύουν του κοινού συμφέροντος.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι (ΟΠ) σήμερα με κύρια ευθύνη της ηγεσίας τους δεν ανταποκρίνονται σε τίποτα από τα παραπάνω αναπαράγοντας τα χειρότερα χαρακτηριστικά των παραδοσιακών κομμάτων. Στο εσωτερικό αυτής της ηγεσίας έχει ξεσπάσει ένας άγριος πόλεμος με μόνο διακύβευμα τον έλεγχο του κόμματος. Χωρίς διαφορές στις πολιτικές προτάσεις, χωρίς διαφορές στις πρακτικές, χωρίς αρχές. Όλα επιτρέπονται για να καταληφθεί η εσωκομματική εξουσία.
Σε πολιτικό επίπεδο, ανεξαρτήτως της τελικής έκβασης του αλληλοσπαραγμού και παρά τη σαφή αντίθετη άποψη των μελών τους, οι ΟΠ βήμα – βήμα σύρονται στην αγκαλιά της αριστεράς[i]. Η πορεία φαίνεται ότι θα ολοκληρωθεί μέχρι τις ερχόμενες Ευρωεκλογές.
Η κοινωνία όμως, δεν ενδιαφέρεται για αυτές τις εσωκομματικές «μάχες». Αδιαφορεί για «ηγέτες» που δεν αποδεικνύονται άξιοι να ανοίξουν νέους δρόμους. Οι εξελίξεις στους ΟΠ είναι οδυνηρές για όσους και όσες ενδιαφέρονται για τις προοπτικές της πολιτικής οικολογίας στη χώρα μας.
Λυπούμαστε που δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε αυτές τις εξελίξεις. Που πιστέψαμε ότι μπορούσαν να δοθούν νέες ευκαιρίες. Προτείναμε ανοικτά και δημόσια συγκεκριμένα μέτρα για την ανακοπή αυτής της καταστροφικής πορείας. Οι προτάσεις αυτές γίνονταν συχνά δεκτές από τα μέλη στα συνέδρια[ii], όμως πάντα απορρίπτονταν στην πράξη[iii] από το γραφειοκρατικό μηχανισμό της ηγεσίας των ΟΠ, αφού έρχονταν σε ευθεία σύγκρουση μαζί του. Προειδοποιήσαμε πολλές φορές για την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα[iv]. Όλες οι προειδοποιήσεις μας έπεσαν στο κενό. Δεν πρόκειται να παρακολουθήσουμε πια έναν αγώνα επικράτησης αφυδατωμένο από την πολιτική. Έναν αγώνα που θα δίνεται σε αίθουσες δικαστηρίων ή στο επίπεδο της κομματικής εξόντωσης του ενός από τον άλλο. Δεν μπορέσαμε να τον αποτρέψουμε. Δεν πρόκειται όμως να συμβάλουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην καταστροφή των προοπτικών της πολιτικής οικολογίας.
Αποχωρούμε από το μόρφωμα των ΟΠ, το οποίο δεν εκπροσωπεί πια την πολιτική οικολογία.
Διαβεβαιώνουμε τις φίλες και τους φίλους που παραμένουν στους ΟΠ ή που αποχώρησαν απογοητευμένοι από το εγχείρημα των ΟΠ, τους φίλους και τις φίλες που ανεξάρτητα από κομματική ένταξη ενδιαφέρονται για τις προοπτικές και τις προτάσεις της πολιτικής οικολογίας, τους καλοπροαίρετους και έντιμους φίλους και φίλες με τους/τις οποίους/ες έχουμε συνεργαστεί δημιουργικά στο παρελθόν, ότι παραμένουμε ενεργοί και ενεργές. Θα βρεθούμε μαζί σας στους αγώνες για την αντιμετώπιση της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης. Θα εξακολουθήσουμε να προβληματιζόμαστε και να συνδιαλεγόμαστε για ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, με σκοπό την αποκρυστάλλωση πολιτικών θέσεων και δράσεων πάντα σε πράσινη κατεύθυνση. Οι προτάσεις της πολιτικής οικολογίας πρέπει να επηρεάσουν τις εξελίξεις στη χώρα και την Ευρώπη στην κατεύθυνση που έχουμε περιγράψει:
• είμαστε αποφασιστικά υπέρ της προοπτικής της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής σύγκλισης της Ευρώπης, υπέρ των πολιτικών που έχουν σαν στόχο την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, όσο το δυνατό πιο γρήγορα,
• είμαστε αποφασιστικά υπέρ των μεγάλων μεταρρυθμίσεων στους πολιτικούς θεσμούς, στη δικαιοσύνη, στην εκπαίδευση, στην οικονομία, στη γεωργική παραγωγή, στο φορολογικό σύστημα,
• είμαστε αποφασιστικά υπέρ της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της υπεράσπισης των αρχών της μη βίας, της αντιμετώπισης των φασιστικών και ναζιστικών φαινομένων,
• είμαστε αποφασιστικά υπέρ των πολιτικών προστασίας του περιβάλλοντος, υπέρ των πολιτικών που στοχεύουν στην αειφορία και τη βιωσιμότητα, υπέρ των πολιτικών περιορισμού και αντιστάθμισης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.
Θεωρούμε αναγκαίο να παρέμβουμε στα ελληνικά και ευρωπαϊκά πολιτικά τεκταινόμενα μέσα από το ρεύμα των πράσινων ιδεών και προτάσεων. Σε αυτή την προσπάθεια θα συναντηθούμε ξανά με όσους φίλους και φίλες έχουν κάνει αντίστοιχες επιλογές εντός και εκτός των ΟΠ.
http://thinkpi.gr/?p=369
