Ο χρυσός και η αμφισβήτηση του δημόσιου τομέα…

Τι λέγαμε;

Λέγαμε http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/03/blog-post_18.html (κυπριακή κρίση και παλινόρθωση του «χρυσού» χρήματος)

ότι η απαξίωση του ευρωπαϊκού και διεθνούς τραπεζιτικού συστήματος  λόγω του  «εισοδισμού»  της Νέας Τάξης στους τραπεζιτικούς λογαριασμούς – με προσχήματα ή δικαιολογίες άλλοτε την διεθνή τρομοκρατία και πρόσφατα την «αντιμετώπιση» του  κυπριακού χρέους  - υπονομεύει το ρόλο του χάρτινου χρήματος και ανοίγει το δρόμο στην ανάληψη ορισμένων  χρηματικών λειτουργιών  από τον  χρυσό…Πράγμα που  με τη σειρά του συνιστά αποδυνάμωση της ρυθμιστικής λειτουργίας του εθνικού κράτους και περιορισμό των επεμβατικών δυνατοτήτων του δημόσιου τομέα…

Και πριν ο αλέκτωρ φωνήσαι τρις, ο Δημήτρης Καζάκης σε μια ομιλία του σημειώνει ότι η Γερμανία αγοράζει σαν τρελή χρυσό, έχοντας πλέον φθάσει στη δεύτερη θέση παγκοσμίως, από την άποψη της κατοχής του «πολύτιμου» μετάλλου…

Η συμπεριφορά αυτή αποδεικνύει περίτρανα, ότι η Γερμανία λειτουργεί «κακή τη πίστει» (αγαπητοί ευρωηλίθιοι !) , ότι έχει πλήρη συνείδηση της απαξίωσης του ευρώ και προετοιμάζεται για ακόμη πιο σκληρό παιχνίδι – δηλαδή για μια συνειδητή πολιτική  αποδυνάμωσης των ευρωπαίων εταίρων της : Εκ των οποίων οι πλέον αμετανόητοι   κινδυνεύουν να μείνουν «με ένα πουκάμισο αδειανό» ή με το  ευρώ στο χέρι – κατά τον ίδιο τρόπο που οι κατοχικοί πιστωτές του ελληνικού κράτους ξέμειναν με ένα μάτσο τυπωμένα κολόχαρτα…

Οι αγορές του χρυσού από τη Γερμανία επιβεβαιώνουν τουλάχιστον το ότι η συγκεκριμένη χώρα  μηχανεύεται – σε μια ορισμένη περίπτωση – ένα σχέδιο Β, με την έξοδό της από το ευρώ !  Εξ άλλου δεν είναι καθόλου τυχαίο το  ότι επί γερμανικού εδάφους οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν αναχαιτισθεί,  γιατί  προφανώς το Ράϊχ βολεύεται -  με τη στερέωση της δικής του επιφάνειας και την συρρίκνωση της επιφάνειας των άλλων….