Η ζωή αυτού του
ανθρώπου ήταν μια πρόκληση στην ημι-ζωή κάποιων
τρομοκρατημένων ηγετίσκων - της χώρας μας και όχι μόνο - που
σηκώνονταν- επάνω- και- κάθονταν -κάτω τη υποδείξει των εκάστοτε μεγάλων αδελφών : Των ηγετίσκων που τολμούσαν να λέγονται πρόεδροι και άλλα ηχηρά
παρόμοια, όταν δεν διέθεταν ούτε το ένα χιλιοστό του σθένους του Προέδρου Ούγκο
Τσάβες…
Θα μου
μείνει αξέχαστο ένα ντοκυμαντέρ που παρακολούθησα στο φεστιβάλ ECOFILLMS της Ρόδου, το 2008 αν δεν κάνω λάθος,
που είχε σαν θέμα τη Βενεζουέλα, τον ίδιο τον Πρόεδρό της και την αντιπολίτευσή
του. Του έσερναν πολλά και διάφορα οι
αντίπαλοι, όμως αυτός εμφανιζόταν
στο ντοκυμαντέρ σε μια επίσκεψη αεροπορικών εγκαταστάσεων με μια υπέροχη απλότητα, με φιλική διάθεση, χωρίς
τη παραμικρή έπαρση. Είχα να το λέω για χρόνια το πως τον είδα, ανεπιτήδευτο, κάθε άλλο παρά «στημένο»
: Τόσο μεγάλο και τόσο κοντινό με τον καθένα !
