Στις
12.3.2013 , μερικές ημέρες πριν από τις κυπριακές εκλογές που έφεραν στην
εξουσία τον Αναστασιάδη, ένας οικονομολογικός
δικτυακός τόπος κυκλοφορούσε κείμενό του με αποδέκτη ευρύτατο αριθμό ατόμων, μεταξύ των οποίων και τον υποφαινόμενο, υπό
τον τίτλο : «πόσο ασφαλείς είναι οι καταθέσεις στη Κύπρο;»
Στο
δημοσίευμα αυτό απάντησα με μια καταγγελία – συγκεκριμένα χαρακτηρίζοντάς το
«ψευδέστατο και άθλιο, με στόχο να πλήξει την κυπριακή δημοκρατία». Όμως μετά
την χθεσινή εγκληματική επιδρομή εναντίον του κυπριακού τραπεζικού
συστήματος, μπορώ να ομολογήσω ότι έκανα κατά 50% λάθος : Το δημοσίευμα ήταν οπωσδήποτε άθλιο, γιατί ασκούσε τρομοκρατία
εναντίον του κυπριακού εκλογικού σώματος και το έφερνε κοντά στον πιο
ενδοτικό από τους υποψηφίους, που ήταν
(φυσικά !) ο Αναστασιάδης. Από την άλλη όμως πλευρά δεν
ήταν ψευδές, δεδομένου ότι ο σκληρός πυρήνας του απεικόνιζε τη διάθεση της τρόϊκας και του
Δ΄Ράϊχ να κόψει τη ροή καταθέσεων προς το νησί - ή για την ακρίβεια να τις εκτρέψει - προς όφελος
του δικού τους τραπεζικού συστήματος……
Επρόκειτο
για μια ευθεία αρπαγή τραπεζικής πελατείας,
για συρρίκνωση του κύκλου εργασιών του «λεηλατήσιμου»
μέρους, για το άνοιγμα του δρόμου προς την τελική-οικονομική- ρευστοποίηση-δημοπράτησή
του….
Επρόκειτο για κάτι αντίστοιχο με ό,τι έκανε η Τρόϊκα στην Ελλάδα και αλλού : Να
τορπιλίζει την εγχώρια οικονομία εν ονόματι της σωτηρίας της και στη θέση της
να εγκαθιστά την «φίλια» οικονομία, να εξαγοράζει τα εγχώρια φιλέτα αντί
πινακίου φακής , να αρπάζει - όπως ακόμη και πρόσφατα η Ζήμενς -
παραγγελίες κερδισμένες από την εγχώρια βιομηχανία (Ελληνικά Καλώδια…)και
να τις ξεκοκαλίζει ασυστόλως.
Για την
ιστορία υπενθυμίζω σε διάφορους «ψύχραιμους» μπροστά στην κυπριακή τραγωδία – μπροστά στον νέο οικονομικό Αττίλα εναντίον της
μεγαλονήσου, υπό τη μορφή της καταστροφής του τραπεζικού της συστήματος – ότι οι
Κύπριοι αδελφοί «μας νοιάστηκαν» με
πολλούς και διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της κίνησης του
ποδοσφαιρικού σωματείου ΑΠΟΕΛ για την υποστήριξη των ελλαδικών προϊόντων…
Καιρός τώρα
να νοιαστούμε κι εμείς γι αυτούς και για μας, επανα-σφυρηλατώντας το χαλαρωμένο μας εθνικό, αντιαποικιοκρατικό-αντιμνημονιακό μέτωπο, που τόσο έχουμε ανάγκη....
