Στις
δεκαετίες του 60 και του 70 η
κύρια αντιμετώπιση της γεωργίας ήταν
αυτή μιας φθίνουσας παραγωγικής
δραστηριότητας, της οποίας το
βασικό προϊόν (τρόφιμα) υποχωρούσε
ως ποσοστό του συνολικά καταναλισκόμενου εισοδήματος. Η καθοδηγητική φαντασίωση του
μελλοντικού προτύπου επιστράτευε
κυρίως αμερικανικές εικόνες : Μονοκαλλιέργειες σε αχανείς εκτάσεις ,
απεριόριστες εισροές μηχανικής ενέργειας
, υδάτων, χημικών εδαφοβελτιωτικών και
φυτοπροστατευτικών , εκμηχανισμός των διαδικασιών συγκομιδής και
συσκευασίας . Το συμβατικό «όραμα» της αποδέσμευσης
παραγωγικών δυνάμεων από τον πρωτογενή τομέα κρατούσε καλά, τόσο στη καπιταλιστική Δύση όσο και στον υπαρκτό, όπως επίσης «κρατούσε» ακόμη και σε πρωτοπόρες ή φουτουριστικές προσεγγίσεις .. Ήδη από τη δεκαετία του 50 η «Καταστασιακή Διεθνής» μιλούσε για την εκκολαπτόμενη
«ψυχαγωγική ψευτοϋπαιθρο», θέλοντας να δηλώσει την «αναπόφευκτη»
εκτόπιση των παραγωγικών λειτουργιών της υπαίθρου….Και πραγματικά, η εκτόπιση αυτή
πραγματοποιήθηκε σε ένα κάποιο βαθμό, κατά πως έδειξε πρόσφατα μια αναφορά σε 6 εκατ. στρέμματα ελληνικής
γης που «αστικοποιήθηκαν»….
Στην Ελλάδα πορευτήκαμε ανεγκέφαλα
παραγκωνίζοντας ως «αρχαϊκές» κάποιες καμπάνιες για την αυτάρκεια , καταβροχθίζοντας ανέμελα ξένα σφάγια και στρουθοκαμηλίζοντας μπροστά στις διαφαινόμενες
διαθέσεις «ευθανασίας» της ελληνικής
γεωργίας – σύμφωνα με το κατεστημένο
πρότυπο . Και τα πράγματα φτάσανε εκεί που φτάσανε – με το γεωργικό και μόνο
έλλειμμα να εκτινάσσεται στη πρώτη επταετία
του τρέχοντος αιώνα από το μείον
1230 στο μείον 2998 εκατομμύρια ευρώ. Η μνημονιακή εισβολή έκανε τη χώρα να προσβλέπει στην ύπαιθρο και μερικές χιλιάδες «αστούς» να προσδοκούν
από αυτήν απασχόληση, επάρκεια τροφίμων, ποιότητα ζωής. Πρόσφατα όμως αποδείχτηκε ότι οι συγκεκριμένοι λογαριασμοί γίνονταν χωρίς την τρόϊκα….
Σήμερα
οι συγκρούσεις αγροτών και κυβέρνησης είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής
προσπάθειας για μια διαδικασία «δαρβινικής επιλογής» ,
εξοντώνοντας τους ασθενέστερους με το συνδυασμό ανελέητης φορολογίας και υψηλού κόστους παραγωγής. Μια βαθύτερη όμως ανάγνωση
αποδεικνύει επί πλέον και την κραυγαλέα ασχετοσύνη κυβέρνησης και
παραστεκάμενων, όσον αφορά τη προώθηση ενός άλλου μοντέλου παραγωγής τροφίμων και πρώτων υλών,
ικανού να αξιοποιήσει κάποια εγχώρια συγκριτικά πλεονεκτήματα. .
Η εγχώρια
«εξουσία» αδυνατεί να φανταστεί μια γεωργική ανάπτυξη σε βάθος , ως ανάπτυξη
ποιοτικών, κατά προτίμηση «βιολογικών» προϊόντων, ταυτοποιημένων και εγγυημένων, ικανών να πρωταγωνιστήσουν
στην εγχώρια και ευρωπαϊκή αγορά. Και παράλληλα μια ανάπτυξη οριζόντια, σε πλάτος, με τη σύνθεση οικονομικών υβριδίων : με τη ζεύξη
αγροτικής παραγωγής και τουρισμού,
μεταποίησης τοπικών προϊόντων,
παροχής υπηρεσιών υγείας,
περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και προστασίας του περιβάλλοντος.
Κατά την
επιεικέστερη εκδοχή : Το μυαλουδάκι τους
αδυνατεί να συλλάβει μια οποιαδήποτε άλλη διαδρομή, πέραν αυτής που
υποδεικνύουν τα ξένα κέντρα λεηλασίας της χώρας…
Δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, 9.2.2013
