του Φώτη Νεκτάριου Σαγώνα
Ο Φ.Ν. Σαγώνας μιλάει για «σκληρές υποθέσεις» όπως αυτές των ελληνικών πετρελαίων, του χρυσού και του ουρανίου, χωρίς να δίνει σημασία στη κριτική κάποιων εξορύξεων , που ξεθάβουν μεν υλικά , αλλά θάβουν ανθρώπους….Όμως το άρθρο του στην ΑΥΓΗ (30.1.2013) αρθρώνεται με λογοτεχνικές βολές, όπως αυτή που ακολουθεί :
Εάν η «Αυτοκρατορία του Χρήματος» στηρίζεται στον φόβο, εκμεταλλεύεται τα ψυχικά κενά των συνανθρώπων μας και την πνευματική τους αδράνεια, τότε επενδύει σε λάθος νόμισμα. Αδύναμο, φθαρτό και ασταθές. Επενδύει στις σκιές και στους εφιάλτες, επενδύει στο σκότος που απλώνει με τόσο κόπο και τάξη. Επένδυση, καταδικασμένη σε θάνατο. Γιατί αρκεί μια ρωγμή για να λάμψει η ομορφιά του ανθρωπίνου πνεύματος! Κι εμείς επενδύουμε στα καλύτερα στοιχεία των συνανθρώπων μας…….
Τα αφεντικά τους αγωνιούν για να κρατήσουν ζωντανό έναν σάπιο, αρχαίο κόσμο. Εμείς απλά θα μιλήσουμε στον κόσμο. Θα τραγουδήσουμε στον κόσμο. Και θα δουλέψουμε για ένα καλύτερο δικό μας, νέο κόσμο…...»
Όλο το άρθρο του Σαγώνα
Πέρασαν, κοντά, τρία χρόνια που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γ.Α. Παπανδρέου, ισχυρίζονταν πως δεν υπάρχουν αξιόλογα υποθαλάσσια κοιτάσματα στη χώρα και τα «κυρίαρχα» ΜΜΕ τον στήριζαν, λοιδορώντας, τις όποιες, άλλες απόψεις.
Παρότι ήταν γνωστά στις ελληνικές κυβερνήσεις τα κοιτάσματα πετρελαίου στο Κατάκολο από τη δεκαετία του ’70, βεβαιωμένα από πλωτό ερευνητικό γεωτρύπανο που ήταν εγκατεστημένο για χρόνια στη περιοχή. Γνωστά, αλλά «μη αξιοποιήσιμα» λόγω της «χαμηλής τιμής» που είχε, τότε, το πετρέλαιο. Ακολούθησαν δεκαετίες, κυβερνήσεις και οι υπουργοί άλλαξαν, η τιμή του πετρελαίου αυξήθηκε, νέες τεχνολογίες αναπτύχθηκαν, αλλά η Ελλάδα δεν επέλεξε την αξιοποίηση του πλούτου της. Την αρνήθηκε, σαν να μην υπήρχε!
Ακόμη και μέσα στην κρίση, σερνόμενη αλυσοδεμένη με Μνημόνια, κουβέντα για τον χρυσό και το ουράνιο της Θράκης, για τις σπάνιες γαίες, το φυσικό αέριο και πετρέλαιο σε Ήπειρο, Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Πατραϊκό, Θερμαϊκό, Αιγαίο και Κρήτη.
Και ξαφνικά, μέσα στο 2012 τα πάντα άλλαξαν! Συνεχόμενα τα άρθρα και οι τηλεοπτικές εκπομπές για τη φτωχή, υποταγμένη, χρεοκοπημένη, αλλά μελλοντικά πλούσια Ελλάδα. Μελέτες, χάρτες, «ειδικοί» και συνεχόμενη ροή πληροφοριών να αναφέρονται στον αναξιοποίητο ορυκτό και –κυρίως- υποθαλάσσιο πλούτο της χώρας.
Γιατί, όμως, αυτή η μεταστροφή; Τι μεσολάβησε από τις δηλώσεις του, τότε, πρωθυπουργού και κυβερνητικών αξιωματούχων; Έγιναν νέες σεισμικές έρευνες ώστε να δημιουργηθούν προσδοκίες; Απόκτησαν οι ελληνικές -«τροϊκανές»- κυβερνήσεις ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και ανάκτησαν την εθνική κυριαρχία της χώρας, ώστε να αξιοποιήσουν τον ορυκτό και υποθαλάσσιο πλούτο μας;
Όχι! Υπήρξαν, όμως, δυο απλές, αλλά τρομακτικές, για την Ελλάδα, δεσμεύσεις: Οι δανειακές συμβάσεις υπάχθηκαν στο Αγγλικό Δίκαιο και έλαβε σάρκα και οστά το Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας, με δύο μόνιμους παρατηρητές της «εξωτερικής» Τρόικας.
Και διαχωρίστηκε η ήρα από το στάρι.
Και η προδοσία της Ελλάδας γύρισε σελίδα.
Και το κράτος αποποιείται με βιάση το 35% ποσοστό του από τα Ελληνικά Πετρέλαια, τοποθετώντας την, πολλαπλά στρατηγικής αξίας- ειδικά σε αυτήν τη συγκυρία-, κυριαρχία του στο «Ταμείο». Σ ένα ταμείο που οφείλει τα χρήματα που εισπράττει από πωλήσεις δημόσιας περιουσίας να τα προωθεί μέσα σε 10 ημέρες στους πιστωτές μας. Συμπτωματικά, η Ελλάδα αναγκάζεται να πουλήσει τα ΕΛ.ΠΕ. την ίδια χρονιά που θα ολοκληρωθούν οι έρευνες του νορβηγικού σκάφους σε Ιόνιο και Κρήτη.
Και παραμένει η χώρα δεμένη σε δανειακές συμβάσεις οι οποίες παραβιάζουν το Σύνταγμά της, το Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκαιο και αντλούν απ’ την αυτοκρατορική βρετανική νομολογία τα δεκανίκια για να φτιασιδώσουν την ανομία τους. Και τιτιβίζουν ανόητοι και πουλημένοι στο γυαλί της τηλεόρασης και στα βαλτοτόπια του διαδικτύου!
Και οι όμορφες χώρες, όμορφα καίγονται, κομματιάζονται, διαλύονται.
Αποποιούμενοι την εθνική μας κυριαρχία, δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα να την επικαλεστούμε στη Θράκη για να εμποδίσουμε τη δημιουργία ΕΟΖ (Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών) που όμορφα και με τάξη οικοδομούν Γερμανοί πολιτικοί, Τούρκοι επιχειρηματίες και Έλληνες υπόδουλοι (πρώτα πνευματικά και κατά συνέπεια οικονομικά).
Από τη Θράκη και τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τα Επτάνησα, την Πελοπόννησο, το Αιγαίο και την Κρήτη, μια χώρα πλούσια, και μια χώρα άσπλαχνη που αρνείται να θρέψει τα παιδιά της. Ακρογιαλιές σε νησιά, παραλίες στην Αττική, το μητροπολιτικό πάρκο του Ελληνικού, λιμάνια, αεροδρόμια και τρένα, δημόσιες κερδοφόρες επιχειρήσεις, όλα πουλιούνται για ένα «ταμείο» που δεν είναι δικό μας! Αν τολμούσαμε να φωτίσουμε τον χάρτη της Ελλάδας με τέτοια ένταση, ανάλογη του πλούτου που ξεπουλιέται σήμερα και τα επόμενα χρόνια, τότε η εικόνα της χώρα μας θα φάνταζε σαν μια υπέροχη-ακτινοβόλα αγιογραφία! Δεμένη με συμβάσεις, ανήμπορη μόνο στα μάτια όσων είχαν –ήδη- υποκύψει, βορά στην απληστία της Αυτοκρατορίας του Χρήματος.
Αρχετυπικό:
Η όμορφη πριγκίπισσα προσφέρεται δεμένη για να εξευμενίσει τον δράκοντα του καπιταλισμού.
Η Ανδρομέδα δεμένη στο βράχο να προσμένει, είτε το Κήτος, είτε τον Περσέα.
Η Ελλάδα, κόρη και μάνα, καταδικασμένη να θυσιαστεί.
Κατακτημένη οικονομικά, διαλυμένη κοινωνικά, η Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Όμως, νομοτελειακά, όπου, υπάρχει Κατοχή, υπάρχει και Αντίσταση.
Πρωταρχικός πλούτος ενός λαού είναι η ελευθερία του. Μια ελευθερία πνευματική, που στις κατώτερες εκφάνσεις της εκδηλώνεται με εγωκεντρικό χάος, και στις ανώτερες ως συνειδητή θυσία, ενός λαού μαχητή. Γιατί, εάν είναι να θυσιαστεί η Ελλάδα στους βωμούς των αγορών, ως μια νέα Ιφιγένεια, μπορούμε να επιλέξουμε, τουλάχιστον, τους όρους της θυσίας μας. Να σταθούμε όρθιοι στα βράχια κόντρα στα κύματα της αδικίας. Και ο Λαός, ως νέος Προμηθέας, να αλλάξει το ρου της Ιστορίας του, μεταλαμπαδεύοντας στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο το πυρ της αντίστασης!
Ακόμη και σήμερα, μετά από χρόνια υποτίμηση των παγκόσμιων μέσων μαζικής παραπληροφόρησης, παραμένει ένας λαός περήφανος για τον πολιτισμό και την ιστορία του. Κι αν η ιστορία του τον έχει δοκιμαστεί σκληρά μέσα στους αιώνες, γνωρίζει, καλά, από αντίσταση, γνωρίζει από ηρωισμό. Γνωρίζει, πολύ καλά, το πώς θα αποτρέψει τη λεηλασία της χώρας του από τους οικονομικούς κατακτητές της!
Πρώτα θα χρειαστεί να ορθώσει το ψυχικό του σθένος και να σταματήσει τον κατήφορο. Να παγώσει τον χρόνο στο τώρα, ακυρώνοντας τη δίνη του θανάτου μέσα στην οποία περιστρέφεται. Γι’ αυτό, αρκεί η απόφαση ενός λαού. Δεν έχουν σημασία οι αριθμοί. Δεν έχουν αξία οι μελέτες, τα ινστιτούτα, οι αλγόριθμοι, τα αμύθητα πλούτη, τα υποταγμένα ΜΜΕ, οι συμβουλευτικές εταιρίες, οι στρατιές των επιστημόνων που εργάζονται νυχθημερόν για να καθυποτάξουν μια μικρή –φαινομενικά ασήμαντη- χώρα. Αρκεί η απόφαση, πρώτα μερικών χιλιάδων ανθρώπων, για να αλλάξει η ιστορία μιας χώρας. Το παρελθόν μας, έχει διδάξει ότι αρκούν και λιγότεροι!
Εάν η «Αυτοκρατορία του Χρήματος» στηρίζεται στον φόβο, εκμεταλλεύεται τα ψυχικά κενά των συνανθρώπων μας και την πνευματική τους αδράνεια, τότε επενδύει σε λάθος νόμισμα. Αδύναμο, φθαρτό και ασταθές. Επενδύει στις σκιές και τους εφιάλτες, επενδύει στο σκότος που απλώνει με τόσο κόπο και τάξη. Επένδυση, καταδικασμένη σε θάνατο. Γιατί αρκεί μια ρωγμή για να λάμψει η ομορφιά του ανθρωπίνου πνεύματος! Κι εμείς επενδύουμε στα καλύτερα στοιχεία των συνανθρώπων μας. Στην λάμψη της ψυχής τους και στον κεραυνό του αδούλωτου πνεύματός τους. Επενδύουμε στο φως, στα όνειρα, και στο άσβεστο όραμα ενός διαρκώς καλύτερου και δικαιότερου κόσμου! Επενδύουμε στην αλήθεια και όχι στα ψέματα. Είμαστε αυτοί που εργάζονται, αθόρυβα και ταπεινά, για πάρει σάρκα το όραμα και να σειστεί το στερέωμα του Άδη!
Κι όσο τεμαχίζουν τη χώρα μας, βιαστικά, σαν αγέλη σαρκοβόρων, εμείς ενώνουμε τις μοίρες μας σε ένα τεράστιο μέτωπο αντίστασης. Πρώτα με τη θέλησή μας. Στη συνέχεια με τη δράση μας.
Κι αν κτίσουν εξέδρες για να λεηλατήσουν τον υποθαλάσσιο πλούτο μας, εμείς θα τις καλύψουμε με γιορτινές πορείες από επτανήσιες, ρουμελιώτικες, μακεδονικές, αιγαιοπελαγίτικες, πελοπονήσιες και κρητικές ψαρόβαρκες. Κι αν σχίσουν τη γη για καλύψουν τα κενά της απληστίας τους, εμείς θα σταθούμε μπροστά τους, κοιτώντας στα μάτια τους υπηρέτες τους. Κι αν ξεπουλήσουν τις σάρκες της χώρας μας, θα κάνουμε τα πάντα για να ακυρώσουμε τις άνομες πράξεις τους.
Τα αφεντικά τους αγωνιούν για να κρατήσουν ζωντανό έναν σάπιο, αρχαίο κόσμο. Εμείς απλά θα μιλήσουμε στον κόσμο. Θα τραγουδήσουμε στον κόσμο. Και θα δουλέψουμε για ένα καλύτερο δικό μας, νέο κόσμο.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ» στις 30-1-13.
Εάν η «Αυτοκρατορία του Χρήματος» στηρίζεται στον φόβο, εκμεταλλεύεται τα ψυχικά κενά των συνανθρώπων μας και την πνευματική τους αδράνεια, τότε επενδύει σε λάθος νόμισμα. Αδύναμο, φθαρτό και ασταθές. Επενδύει στις σκιές και στους εφιάλτες, επενδύει στο σκότος που απλώνει με τόσο κόπο και τάξη. Επένδυση, καταδικασμένη σε θάνατο. Γιατί αρκεί μια ρωγμή για να λάμψει η ομορφιά του ανθρωπίνου πνεύματος! Κι εμείς επενδύουμε στα καλύτερα στοιχεία των συνανθρώπων μας…….
Κι αν κτίσουν εξέδρες για να λεηλατήσουν τον υποθαλάσσιο πλούτο μας, εμείς θα τις καλύψουμε με γιορτινές πορείες από επτανήσιες, ρουμελιώτικες, μακεδονικές, αιγαιοπελαγίτικες, πελοπονήσιες και κρητικές ψαρόβαρκες. Κι αν σχίσουν τη γη για καλύψουν τα κενά της απληστίας τους, εμείς θα σταθούμε μπροστά τους, κοιτώντας στα μάτια τους υπηρέτες τους…..
Τα αφεντικά τους αγωνιούν για να κρατήσουν ζωντανό έναν σάπιο, αρχαίο κόσμο. Εμείς απλά θα μιλήσουμε στον κόσμο. Θα τραγουδήσουμε στον κόσμο. Και θα δουλέψουμε για ένα καλύτερο δικό μας, νέο κόσμο…...»
Όλο το άρθρο του Σαγώνα
Πέρασαν, κοντά, τρία χρόνια που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γ.Α. Παπανδρέου, ισχυρίζονταν πως δεν υπάρχουν αξιόλογα υποθαλάσσια κοιτάσματα στη χώρα και τα «κυρίαρχα» ΜΜΕ τον στήριζαν, λοιδορώντας, τις όποιες, άλλες απόψεις.
Παρότι ήταν γνωστά στις ελληνικές κυβερνήσεις τα κοιτάσματα πετρελαίου στο Κατάκολο από τη δεκαετία του ’70, βεβαιωμένα από πλωτό ερευνητικό γεωτρύπανο που ήταν εγκατεστημένο για χρόνια στη περιοχή. Γνωστά, αλλά «μη αξιοποιήσιμα» λόγω της «χαμηλής τιμής» που είχε, τότε, το πετρέλαιο. Ακολούθησαν δεκαετίες, κυβερνήσεις και οι υπουργοί άλλαξαν, η τιμή του πετρελαίου αυξήθηκε, νέες τεχνολογίες αναπτύχθηκαν, αλλά η Ελλάδα δεν επέλεξε την αξιοποίηση του πλούτου της. Την αρνήθηκε, σαν να μην υπήρχε!
Ακόμη και μέσα στην κρίση, σερνόμενη αλυσοδεμένη με Μνημόνια, κουβέντα για τον χρυσό και το ουράνιο της Θράκης, για τις σπάνιες γαίες, το φυσικό αέριο και πετρέλαιο σε Ήπειρο, Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Πατραϊκό, Θερμαϊκό, Αιγαίο και Κρήτη.
Και ξαφνικά, μέσα στο 2012 τα πάντα άλλαξαν! Συνεχόμενα τα άρθρα και οι τηλεοπτικές εκπομπές για τη φτωχή, υποταγμένη, χρεοκοπημένη, αλλά μελλοντικά πλούσια Ελλάδα. Μελέτες, χάρτες, «ειδικοί» και συνεχόμενη ροή πληροφοριών να αναφέρονται στον αναξιοποίητο ορυκτό και –κυρίως- υποθαλάσσιο πλούτο της χώρας.
Γιατί, όμως, αυτή η μεταστροφή; Τι μεσολάβησε από τις δηλώσεις του, τότε, πρωθυπουργού και κυβερνητικών αξιωματούχων; Έγιναν νέες σεισμικές έρευνες ώστε να δημιουργηθούν προσδοκίες; Απόκτησαν οι ελληνικές -«τροϊκανές»- κυβερνήσεις ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και ανάκτησαν την εθνική κυριαρχία της χώρας, ώστε να αξιοποιήσουν τον ορυκτό και υποθαλάσσιο πλούτο μας;
Όχι! Υπήρξαν, όμως, δυο απλές, αλλά τρομακτικές, για την Ελλάδα, δεσμεύσεις: Οι δανειακές συμβάσεις υπάχθηκαν στο Αγγλικό Δίκαιο και έλαβε σάρκα και οστά το Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας, με δύο μόνιμους παρατηρητές της «εξωτερικής» Τρόικας.
Και διαχωρίστηκε η ήρα από το στάρι.
Και η προδοσία της Ελλάδας γύρισε σελίδα.
Και το κράτος αποποιείται με βιάση το 35% ποσοστό του από τα Ελληνικά Πετρέλαια, τοποθετώντας την, πολλαπλά στρατηγικής αξίας- ειδικά σε αυτήν τη συγκυρία-, κυριαρχία του στο «Ταμείο». Σ ένα ταμείο που οφείλει τα χρήματα που εισπράττει από πωλήσεις δημόσιας περιουσίας να τα προωθεί μέσα σε 10 ημέρες στους πιστωτές μας. Συμπτωματικά, η Ελλάδα αναγκάζεται να πουλήσει τα ΕΛ.ΠΕ. την ίδια χρονιά που θα ολοκληρωθούν οι έρευνες του νορβηγικού σκάφους σε Ιόνιο και Κρήτη.
Και παραμένει η χώρα δεμένη σε δανειακές συμβάσεις οι οποίες παραβιάζουν το Σύνταγμά της, το Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκαιο και αντλούν απ’ την αυτοκρατορική βρετανική νομολογία τα δεκανίκια για να φτιασιδώσουν την ανομία τους. Και τιτιβίζουν ανόητοι και πουλημένοι στο γυαλί της τηλεόρασης και στα βαλτοτόπια του διαδικτύου!
Και οι όμορφες χώρες, όμορφα καίγονται, κομματιάζονται, διαλύονται.
Αποποιούμενοι την εθνική μας κυριαρχία, δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα να την επικαλεστούμε στη Θράκη για να εμποδίσουμε τη δημιουργία ΕΟΖ (Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών) που όμορφα και με τάξη οικοδομούν Γερμανοί πολιτικοί, Τούρκοι επιχειρηματίες και Έλληνες υπόδουλοι (πρώτα πνευματικά και κατά συνέπεια οικονομικά).
Από τη Θράκη και τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τα Επτάνησα, την Πελοπόννησο, το Αιγαίο και την Κρήτη, μια χώρα πλούσια, και μια χώρα άσπλαχνη που αρνείται να θρέψει τα παιδιά της. Ακρογιαλιές σε νησιά, παραλίες στην Αττική, το μητροπολιτικό πάρκο του Ελληνικού, λιμάνια, αεροδρόμια και τρένα, δημόσιες κερδοφόρες επιχειρήσεις, όλα πουλιούνται για ένα «ταμείο» που δεν είναι δικό μας! Αν τολμούσαμε να φωτίσουμε τον χάρτη της Ελλάδας με τέτοια ένταση, ανάλογη του πλούτου που ξεπουλιέται σήμερα και τα επόμενα χρόνια, τότε η εικόνα της χώρα μας θα φάνταζε σαν μια υπέροχη-ακτινοβόλα αγιογραφία! Δεμένη με συμβάσεις, ανήμπορη μόνο στα μάτια όσων είχαν –ήδη- υποκύψει, βορά στην απληστία της Αυτοκρατορίας του Χρήματος.
Αρχετυπικό:
Η όμορφη πριγκίπισσα προσφέρεται δεμένη για να εξευμενίσει τον δράκοντα του καπιταλισμού.
Η Ανδρομέδα δεμένη στο βράχο να προσμένει, είτε το Κήτος, είτε τον Περσέα.
Η Ελλάδα, κόρη και μάνα, καταδικασμένη να θυσιαστεί.
Κατακτημένη οικονομικά, διαλυμένη κοινωνικά, η Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Όμως, νομοτελειακά, όπου, υπάρχει Κατοχή, υπάρχει και Αντίσταση.
Πρωταρχικός πλούτος ενός λαού είναι η ελευθερία του. Μια ελευθερία πνευματική, που στις κατώτερες εκφάνσεις της εκδηλώνεται με εγωκεντρικό χάος, και στις ανώτερες ως συνειδητή θυσία, ενός λαού μαχητή. Γιατί, εάν είναι να θυσιαστεί η Ελλάδα στους βωμούς των αγορών, ως μια νέα Ιφιγένεια, μπορούμε να επιλέξουμε, τουλάχιστον, τους όρους της θυσίας μας. Να σταθούμε όρθιοι στα βράχια κόντρα στα κύματα της αδικίας. Και ο Λαός, ως νέος Προμηθέας, να αλλάξει το ρου της Ιστορίας του, μεταλαμπαδεύοντας στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο το πυρ της αντίστασης!
Ακόμη και σήμερα, μετά από χρόνια υποτίμηση των παγκόσμιων μέσων μαζικής παραπληροφόρησης, παραμένει ένας λαός περήφανος για τον πολιτισμό και την ιστορία του. Κι αν η ιστορία του τον έχει δοκιμαστεί σκληρά μέσα στους αιώνες, γνωρίζει, καλά, από αντίσταση, γνωρίζει από ηρωισμό. Γνωρίζει, πολύ καλά, το πώς θα αποτρέψει τη λεηλασία της χώρας του από τους οικονομικούς κατακτητές της!
Πρώτα θα χρειαστεί να ορθώσει το ψυχικό του σθένος και να σταματήσει τον κατήφορο. Να παγώσει τον χρόνο στο τώρα, ακυρώνοντας τη δίνη του θανάτου μέσα στην οποία περιστρέφεται. Γι’ αυτό, αρκεί η απόφαση ενός λαού. Δεν έχουν σημασία οι αριθμοί. Δεν έχουν αξία οι μελέτες, τα ινστιτούτα, οι αλγόριθμοι, τα αμύθητα πλούτη, τα υποταγμένα ΜΜΕ, οι συμβουλευτικές εταιρίες, οι στρατιές των επιστημόνων που εργάζονται νυχθημερόν για να καθυποτάξουν μια μικρή –φαινομενικά ασήμαντη- χώρα. Αρκεί η απόφαση, πρώτα μερικών χιλιάδων ανθρώπων, για να αλλάξει η ιστορία μιας χώρας. Το παρελθόν μας, έχει διδάξει ότι αρκούν και λιγότεροι!
Εάν η «Αυτοκρατορία του Χρήματος» στηρίζεται στον φόβο, εκμεταλλεύεται τα ψυχικά κενά των συνανθρώπων μας και την πνευματική τους αδράνεια, τότε επενδύει σε λάθος νόμισμα. Αδύναμο, φθαρτό και ασταθές. Επενδύει στις σκιές και τους εφιάλτες, επενδύει στο σκότος που απλώνει με τόσο κόπο και τάξη. Επένδυση, καταδικασμένη σε θάνατο. Γιατί αρκεί μια ρωγμή για να λάμψει η ομορφιά του ανθρωπίνου πνεύματος! Κι εμείς επενδύουμε στα καλύτερα στοιχεία των συνανθρώπων μας. Στην λάμψη της ψυχής τους και στον κεραυνό του αδούλωτου πνεύματός τους. Επενδύουμε στο φως, στα όνειρα, και στο άσβεστο όραμα ενός διαρκώς καλύτερου και δικαιότερου κόσμου! Επενδύουμε στην αλήθεια και όχι στα ψέματα. Είμαστε αυτοί που εργάζονται, αθόρυβα και ταπεινά, για πάρει σάρκα το όραμα και να σειστεί το στερέωμα του Άδη!
Κι όσο τεμαχίζουν τη χώρα μας, βιαστικά, σαν αγέλη σαρκοβόρων, εμείς ενώνουμε τις μοίρες μας σε ένα τεράστιο μέτωπο αντίστασης. Πρώτα με τη θέλησή μας. Στη συνέχεια με τη δράση μας.
Κι αν κτίσουν εξέδρες για να λεηλατήσουν τον υποθαλάσσιο πλούτο μας, εμείς θα τις καλύψουμε με γιορτινές πορείες από επτανήσιες, ρουμελιώτικες, μακεδονικές, αιγαιοπελαγίτικες, πελοπονήσιες και κρητικές ψαρόβαρκες. Κι αν σχίσουν τη γη για καλύψουν τα κενά της απληστίας τους, εμείς θα σταθούμε μπροστά τους, κοιτώντας στα μάτια τους υπηρέτες τους. Κι αν ξεπουλήσουν τις σάρκες της χώρας μας, θα κάνουμε τα πάντα για να ακυρώσουμε τις άνομες πράξεις τους.
Τα αφεντικά τους αγωνιούν για να κρατήσουν ζωντανό έναν σάπιο, αρχαίο κόσμο. Εμείς απλά θα μιλήσουμε στον κόσμο. Θα τραγουδήσουμε στον κόσμο. Και θα δουλέψουμε για ένα καλύτερο δικό μας, νέο κόσμο.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ» στις 30-1-13.
