Παρά τις
πολλές αρετές του, και παρά το ότι το
"εισαγωγικό σημείωμα" παρέχει μια βάση συζήτησης σε ορισμένα
θέματα, σε άλλα δεν παρέχει καμία…..
Το
εισαγωγικό σημείωμα είναι πρωτίστως μια
περιγραφή της κατάστασης, όμως θα όφειλε
να σκιαγραφεί κάποιες βασικές απαντήσεις σε
θέματα που έχουν ωριμάσει, όπως είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Ιδιαίτερα
είναι εμφανής η απουσία των θεμάτων ποιότητας ζωής – που συνήθως στον δημόσιο
λόγο παρουσιάζονται ως «οικολογικά». Παραγνωρίζεται η λεηλασία των φυσικών
πόρων από τις μνημονιακές ρυθμίσεις, η κατάρρευση της ποιότητας πολλών δημόσιων
αγαθών – όπως π.χ η ατμόσφαιρα των πόλεων, τα νερά της Χαλκιδικής κλπ. Αλλά αυτοί οι φυσικοί πόροι συνιστούν και
«παραγωγικό κεφάλαιο» για την χώρα, πάνω στο οποίο στήνεται μία τουλάχιστον βιομηχανία – όπως ο τουρισμός.
Η παραγωγική
ανασυγκρότηση είναι προφανώς μια μεγάλη
υπόθεση, που απαιτεί ρήξεις με την μνημονιακή αποικιοκρατία και τις λούμπεν παρεμβάσεις της στο οικονομικό τοπίο (π.χ. περίπτωση Siemens και παράνομη ανάληψη της προμήθειας καλωδίων μεταφοράς ρεύματος , με ταυτόχρονη
εκτόπιση ελληνικής εταιρείας). Πρωτίστως όμως απαιτεί εμμονή στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της
χώρας, όπως αυτά προσδιορίζονται όχι μόνο από τη μονοδιάστατη άποψη της αγοραίας και βραχυχρόνιας επιτυχίας, αλλά και από τη
γενικότερη σημασία τους στην κοινωνία. Χρειαζόμαστε όχι μια οικονομίστικη, αλλά
μια ολιστική άποψη για την παραγωγική
ανασυγκρότηση, που εγώ δεν την είδα έστω και σαν νύξη στο εισαγωγικό κείμενο.
Το κείμενο
επίσης δεν μας εισάγει στα συνήθως σημαινόμενα ως «Εθνικά θέματα». Είναι
τα θέματα εκείνα στα οποία θα έπρεπε να είχαμε αποσαφηνίσει πλήρως, ότι
πορευόμαστε όχι με βάση τους συσχετισμούς δυνάμεων και τον εξευμενισμό των
ισχυρών, αλλά με βάση το διεθνές δίκαιο,
το ευρωπαϊκό κεκτημένο, τις διακηρύξεις του ΟΗΕ.
Απουσιάζει
επίσης κάθε αναφορά στη μετανάστευση και
στην αξιοποίησή της από τους φασίστες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Απέναντι στο διεθνές φαινόμενο της φτώχειας και της
παραγωγής προσφύγων , που προκαλούν τη μετανάστευση, η χώρα πρέπει προφανώς να
αναλάβει τις ευθύνες της. ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΩΝ. Αυτό
όμως ουδόλως αποκλείει τον προβληματισμό για την «φέρουσα ικανότητα» της ελληνικής κοινωνίας.
Λέει το
γνωμικό, «όλοι οι καλοί χωράνε»…Θα μπορούσαν όμως σε αυτή την αίθουσα να
χωρέσουν 20.000 καλοί;
YΓ. Παρέμβαση του υποφαινόμενου στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ,2.2.13
