«Δεξιά στροφή με
αποδέκτη τη "νέα κεντροαριστερά"» - είναι ο τίτλος άρθρου στην ΑΥΓΗ της
11.12.12, από τον Μάκη Κοψίδη, μέλος του
Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πρασίνων : Ο οποίος σημειώνει ότι η κατάσταση και μετά το πρόσφατο συνέδριο των ΟΠ
στη Λαμία (7-9 Δεκεμβρίου) παραμένει ρευστή, ενώ ένα νέο συνέδριο θα αποφασίσει
επί του ιδεολογικού ζητήματος οριστικά
μετά έξη μήνες….
Δεν ξέρω τι μπορούν να
αποφασίσουν ή να ανατρέψουν ή να μετασχηματίσουν οι ΟΠ, μετά 6 ή 16 μήνες…Το
σίγουρο όμως είναι ότι η στάση τους δοκιμάστηκε στη μεγάλη υπόθεση του
Μνημονίου και της αποικιοποίησης της χώρας, και αποδείχτηκε σκάρτη : Ο
επαμφοτερίζων λόγος τους και η προσχηματική ουδετερότητά τους, δήθεν κατά την
ιδεολογική ντιρεκτίβα «ούτε δεξιά –ούτε αριστερά», είχε ως συνέπεια μια
πολιτική αναχωρητισμού, που αδυνατούσε και αρνιόταν να δώσει απάντηση στα
μεγάλα προβλήματα της χώρας και της Ευρώπης. Τοις Κον Μπεντίτ ρήμασιν
πειθόμενοι, με το σύμπλεγμα του πολιτικά υιοθετημένου που επιστράτευε κάθε λίγο και λιγάκι τον κηδεμόνα
του για την άντληση κύρους, οι ΟΠ κάθε άλλο παρά δημιούργησαν ένα πνεύμα αυτόνομης
πολιτικής οικολογίας. Σε τελική ανάλυση απέτυχαν να διευρύνουν την απήχηση
ορισμένων πολιτικών θεωρημάτων – οικολογικοποίηση της οικονομίας, αποανάπτυξη,
οικολογική λιτότητα, νέου τύπου κατανάλωση, προστασία του αστικού και φυσικού
περιβάλλοντος – γιατί στην κρίσιμη ώρα υποβάθμισαν τον καταγγελτικό τους λόγο σε
ψιθύρους, εν όψει πιθανών κυβερνητικών ανταλλαγμάτων. Και από πάνω σε όλα αυτά,
συνταυτίστηκαν με τον προσχηματικό εκσυγχρονισμό και τα ηθικοπλαστικά εφευρήματα των ιστρουχτόρων του χρηματιστικού
κεφαλαίου, αποσυνδεόμενοι από τη λογική της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης .
Κατά τη γνώμη μου, ευθύνη γι αυτή την πορεία
των ΟΠ είχε και η Αριστερά – που αντί να
τους υποβάλλει έγκαιρα και σταθερά σε σοβαρή κριτική, περιοριζόταν σε διάφορα πολιτικά καλοπιάσματα…
Όλο το άρθρο του Κοψίδη
Δέκα χρόνια μετά την ίδρυση των Οικολόγων Πράσινων, το 9ο συνέδριο
σηματοδοτεί ένα σημαντικό πισωγύρισμα του κόμματος.
Οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, με
αποκορύφωμα την αντικαταστατική δημιουργία επιτροπών με στόχο την υποκατάσταση
του Πανελλαδικού Συμβουλίου και μάλιστα με διορισμό και όχι εκλογές, θυμίζουν
περισσότερο... κοοπτάτσια παρά αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στις οποίες
αναφέρεται το κόμμα.
Στο πολιτικό επίπεδο η απόφαση που λήφθηκε πρωτοστατούντων γνωστών στελεχών,
όπως οι Ν. Χρυσόγελος και Μ. Τρεμόπουλος είναι ξεκάθαρη.
Το στίγμα που δόθηκε σαφές. Όπως και ο πολιτικός προσανατολισμός Στροφή
προς τα δεξιά και καλλιέργεια του εδάφους ώστε, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, να
γίνει η συνεύρεση, ακόμα και σε κυβερνητικό επίπεδο με δυνάμεις όπως ΔΗΜ.ΑΡ.,
ΠΑΣΟΚ. Παρόντες σε κάθε περίπτωση στις διεργασίες για μία «νέα Κεντροαριστερά».
Κάθε άνοιγμα προς την Αριστερά αποκλείεται. Αν και οι στόχοι αυτοί δεν
διατυπώνονται στην πολιτική απόφαση, το πλαίσιό της οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια
σε αυτές τις επιλογές.
Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία Στο υπόβαθρό της είναι η προώθηση από
στελέχη εδώ και καιρό της αποδοχής του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας,
της πράσινης ανάπτυξης και του Green New Deal, δηλαδή ενός «πράσινου καπιταλισμού».
Αντίληψη που θιασώτες της είναι ο Γ. Παπανδρέου και ο Κον Μπεντίτ. Ο τελευταίος
ως γνωστόν επιστρατεύτηκε από στελέχη του κόμματος προεκλογικά για να
εξαντλήσει την κριτική του στα τεκταινόμενα στην Ελλάδα στον... κακό ΣΥΡΙΖΑ.
Παράλληλα η πολιτική απόφαση αμφισβητεί ευθέως τον χαρακτήρα του κόμματος,
αφού επί της ουσίας επιχειρεί να μετατρέψει το κόμμα από φορέα της
ριζοσπαστικής πολιτικής οικολογίας σε έναν μεταρρυθμιστικό πόλο σε ρόλο
μπαλαντέρ στους σχεδιασμούς δυνάμεων που υλοποιούν τα Μνημόνια Σε μία παρόμοια
εξέλιξη η αναφορά στην ανάγκη ενός αυτόνομου πράσινου πόλου χάνει κάθε αξία.
Φαίνεται ότι κάποιοι χρειάζονται, εκτός από «αριστερό» άλλοθι, και ένα
πράσινο οικολογικό.
Η κατάσταση και μετά το συνέδριο παραμένει ρευστή. Το ίδιο και οι συσχετισμοί,
που είναι οριακοί. Η δεξιά πορεία δεν είναι μονόδρομος ούτε μη αντιστρέψιμη. Σε
έξι μήνες ένα νέο συνέδριο θα αποφασίσει και πάλι Αν μέχρι τότε οι ισχυρότατες
κομματικές αντιστάσεις δεν επιτρέψουν να υλοποιηθούν οι συγκλίσεις με τις
προαναφερόμενες δυνάμεις η αντιστροφή της πορείας με έναν ριζοσπαστικό αριστερό
βηματισμό θα είναι εφικτή. Σε διαφορετική περίπτωση τη σημερινή αφάνεια του
κόμματος θα την διαδεχθεί η εξαφάνισή του.
