«Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Χριστιανικά»!

  Του Μιχάλη Μιχελή

 

Ο τίτλος του άρθρου του Μιχάλη Μιχελή  σαρκάζει το παλιό σύνθημα των Ελλήνων και ξένων Πρασίνων («ούτε δεξιά, ούτε αριστερά : οικολογικά"…)  αλλά  μπουρδουκλώνει τον αναγνώστη ελαφρώς….Όμως με λίγη υπομονή  ο (σκεπτόμενος) αναγνώστης   καταλαβαίνει ότι έχει να κάνει με μια «έξωθεν ενδο-σκόπηση» των Γερμανών Πρασίνων, που έχουν πλέον νέους και  πολυσυλλεκτικού   προσανατολισμούς…Γ.Σχ.

 

Αλχημιστές ή καιροσκόποι;

Δηλαδή πιο πέρα από τους κλασικούς πλέον «Realos», υπάρχουν και οι «Κonformisten»;

Τα τεκταινόμενα στο Πράσινο κόμμα της Γερμανίας, μπλέκουν ή ξεμπλέκουν πλέον φανερά, το γνωστό υφάδι της εικόνας τους;

Μπορείς να πατάς σε δυό βάρκες, για να κερδίσεις συμπάθειες;

Τελικά, όπως και να το χαρακτηρίσουμε, οι Γερμανοί ως λαός, είναι φτιαγμένοι να βρίσκουν λύσεις, έστω άγαρμπες, περίεργες για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, που δεν μπορούν να χωνέψουν τη γερμανική ψυχρή λογική, απέναντι στο στόχο τους.

Οι Πράσινοι λοιπόν της λόγω χώρας, είναι μπροστά στο δίλημμα:

·        Πάμε για αντιπολίτευση ή συμπολίτευση;

·        Παραμένουμε ως κόμμα όπως μας ξέρουν ή κάνουμε ένα ακόμη βήμα παραπάνω;

·        Πλαγιοσκοπούμε τη γερμανική κοινή γνώμη, μ’ ένα πράσινο αντίδοτο;

Οι Σοσιαλδημοκράτες είναι η ποθητή λύση για μας, ως προς την κυβερνητική συνεργασία. Όμως υπάρχει και «plan B». Δηλαδή, πως θα φτάσουμε χωρίς επώδυνο «τοκετό», στους Χριστιανοδημοκράτες;

Θ’ αφήσουμε τους Σοσιαλδημοκράτες, να φτιάξουν την «Μεγάλη Συμμαχία» (SPD&CDU);

Εφ’ όσον λοιπόν οι Φιλελεύθεροι έχουν μείνει στη γωνία (4%), εφ’ όσον οι Πειρατές είναι οριακοί (5%), εφ’ όσον οι Αριστεροί (Die Linke), είναι  στο club των αδύναμων (7%), θα παραμείνουμε κι εμείς μαζί τους, ως κομπάρσοι, στην αντιπολίτευση;

Η στυγνή πρόσθεση των κυβερνητικών ποσοστών, θέλει (στη καλή τη συνταγή) την μαγιά, για να φουσκώσει η πίτα της εξουσίας.

Χριστιανοδημοκράτες 38% + 30% (SPD) ή + 12% (Die Grünen) ;

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

·        Μια Χριστιανή Πράσινη, δίπλα στους Χριστιανοδημοκράτες.

·        Μια Ανατολικογερμανίδα, για να πάρουμε περισσότερους ψήφους, από τις συγκεκριμένες περιοχές, που εκλογικά, δεν πάμε καθόλου καλά.

·        Μια ήπια φωνή, που θα συγκινήσει το συντηρητικό ακροατήριο και θα γίνει συνέχεια, του πάστορα προέδρου της Δημοκρατίας Γιόαχιμ Γκάουκ.

Που θα μοιάζει με το θεοσεβούμενο Πράσινο κυβερνήτη της Βάδης- Βυρτεμβέργης Βίνφριντ Κρέτσμαν.

·        Που θα χαροποιήσει τους εκσυγχρονιστές των Πρασίνων, όπως το δήμαρχο του Τίπιγκεν Μπόρις Πάλμερ, που δεν πολυκαταλαβαίνει τη σχέση αριστεράς και οικολογίας.

·        Που θα μετατρέψει ολοκληρωτικά, σε main stream συστημικό κόμμα τους Πράσινους.

Η εποχή της κυριαρχούσας κοινωνικής απάθειας που ζούμε και το «apolitical democracy» που επιβάλλει, προβάρει ως πρότυπο συμπεριφοράς, ένα low profile άτομο, δηλαδή μια εγκάρδια προσωπικότητα, που μπορεί να παντρεύει τις θεολογικές αντιλήψεις της, με τις οικολογικές ευαισθησίες. Το όνομα αυτής: Κατρίν Γκέρινγκ-Έκαρντ.

Συμπαρουσιαστής  της, ο Γιούγκερ Τριτίν (ο «απόλυτος αρσενικός και ο κλασικός αριστερός, α λα «Ανδρουλάκη»). Για να τσιμπήσουμε από παντού ποσοστά.

Για τις άλλες δυό αριστερές κυρίες, τη Ροτ και την Κιούναστ, μάλλον ήρθε το τέλος τους. Η εποχή επιβάλλει ανανέωση. Οι Πράσινοι περνούν στην εποχή του «Ευαγγελίου». Οι άθεες και οι παλιομοδίτισσες ακτιβίστριες τέλος.

Υπάρχει φυσικά ένα μικρό προβληματάκι. Του Τζεμ Εζντεμίρ. Δεν είπε τίποτε, αλλά μάλλον δεν του πολυάρεσε, που πέρασαν μπρός μια θεοσεβούμενη (προτεστάντισσα), την ώρα που εκείνος προσπαθεί να πείσει τους μουσουλμάνους συμπατριώτες του, να γίνουν Πράσινοι.

 

ΥΓ. Εν όψει , ο σκηνοθέτης Νίκος Αλευράς, του οποίου το έργο υπό τον γερμανοπρεπή τίτλο Klein mein putsch απηγορεύθη προσφάτως...