Πολλοί περιμένουν να καταρρεύσει η κυβέρνηση, κι
ακόμη πολλοί εύχονται την κατάρρευσή
της….Όμως ούτε αυτοί που (απλώς) περιμένουν ούτε αυτοί που (απλώς) εύχονται , μπορούν να προκαλέσουν τη συγκεκριμένη
κατάρρευση….
Στη «18η
Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» ο Μαρξ χλεύαζε τους Δημοκρατικούς του τέλους
της δεκαετίας του 1840, γιατί νόμιζαν ότι όπως ο βιβλικός Ιησούς του Ναυή γκρέμισε τα τείχη της Ιεριχούς με τον ήχο των
σαλπίγγων, έτσι και αυτοί θα μπορούσαν
με διαδόσεις και φημολογίες να αποτρέψουν τη δικτατορία του Ναπολέοντα του Γ΄.
Σήμερα κάποιοι πιστεύουν στη μαγική
δύναμη της διαμαρτυρίας και της απλής
καταγγελίας εν στενώ κύκλω, ενώ είναι ολοφάνερο ότι το κατοχικό καθεστώς
μπορεί να κλονισθεί τουλάχιστον από
πράξεις απείθειας και αυτοπροστασίας των πολιτών – για να μην πούμε περισσότερες….
Το αποτέλεσμα το εισπράττουμε
όλοι με υποτονικές πολιτικές εκδηλώσεις όπως αυτή στο Σύνταγμα της 11.11.12, ή
γενικά με πολιτικά δρώμενα που είναι κατώτερα των περιστάσεων….Δεν είναι καθόλου περίεργο ότι
διάφοροι συν-Ευρωπαίοι εκφράζουν την έκπληξή
τους για τη σχετική χαλάρωση του δικού μας κινήματος, τη στιγμή που τα προβλήματα της χώρας και των εργαζομένων οξύνονται όλο και περισσότερο ...
Οι αγορεύσεις των
βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ είναι πολλές φορές θαυμάσιες, όπως επίσης και η
παρουσία τους στα μίντια. Όμως η θέση τους ως
εκφραστών και διεκπεραιωτών της λαϊκής διαμαρτυρίας αποβαίνει σαφώς ελλειμματική ή «μονοδιάστατη», όταν δεν συνδέεται με την
άμεση, οργανωτική και πολιτική παρουσία τους στις διαδικασίες βάσης. Γιατί στη τελευταία περίπτωση, παρουσιάζονται σαν απλοί επικαρπωτές της πολιτικής
υπεραξίας που παράγουν τα κινήματα, ή σαν
συμβατικοί "πολιτικοί μεσάζοντες" ….
Στο δια ταύτα λοιπόν
: Οι βουλευτές και τα στελέχη του
ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ καλό είναι να φυλάξουν για
τον εαυτό τους μια θέση στη πρώτη γραμμή – πρώτο τραπέζι (
κινηματική ) πίστα…Κι ακόμη να διαψεύσουν
τον ντετερμινισμό περί αυτόματης
κατάρρευσης των τροϊκανών ,
κινητοποιώντας τους πάντες για να
προκαλέσουν αυτή την κατάρρευση…..
