Ενώ κάποιοι
αποδομούν τη ζωντανή πραγματικότητα, κάποιοι ασχολούνται με
την αποδόμηση των συμβόλων της……Διαβάζω στο ηλεκτρονικό περιοδικό ELCMAG (τεύχος 221) μια αμφισβήτηση της παραγωγής συμβολισμών από
την πολιτική :
«Η επίσκεψη της Άνγκελας Μέρκελ στη χώρα μας, το
φιστικί σακάκι της, οι συνδικαλιστές μεταμφιεσμένοι σε ναζί, ακόμη και ο γυμνός
διαδηλωτής, μετατρέπονται σε σύμβολα που
εκφράζουν έννοιες, πραγματικότητες που δυστυχώς για εμάς παραμένουν ασαφείς,
συγκεχυμένες και ελάχιστα ανακουφιστικές»…..
Αλήθεια, οι
μεταμφιεσμένοι σε ναζί συνδικαλιστές, δεν δηλώνουν καθαρά έναν
ιστορικό συνειρμό προς πολιτική
αξιολόγηση; Ο Homo Xevrakotos μπροστά στη Μεγάλη Βρετανία, δεν δηλώνει με σαφήνεια την αφαίρεση
και αυτών των εσωρούχων της χώρας από τους
πιστωτές της;
Λέει το
εντιτόριαλ του elcmag :
«όταν ο συμβολισμός χρησιμοποιείται στην πολιτική
χάνει κάθε ποιητικότητα, στερείται γόνιμων ανταποκρίσεων, σαφήνεια σημασίας που
είναι αναγκαία για κάθε πολιτική πράξη και επιζητά την γοητεία της Τέχνης με
πρόσκαιρη επιτυχία».
Αντιθέτως,
είναι η πολιτική, είναι η ζωντανή διεκδίκηση του παρόντος, που προσδίδει έντονη
ποιητικότητα στα σύμβολά της – που κάνει τις υψωμένες γροθιές θέμα άπειρων
ζωγραφικών απεικονίσεων ή τις ανεμίζουσες σημαίες αφετηρία τραγουδιών, δακρύων, εξάρσεων.
Αποφαίνεται
το elcmag : «Ας αφήσουμε …τους συμβολισμούς
στην Τέχνη που δικαιωματικά της ανήκουν»
Εγώ λέω : Ας κατεδαφίσουμε το όποιο ιδεολογικό αυθαίρετο
επιχειρεί να στήσει «η τέχνη για την
τέχνη». Και ας στηρίξουμε τα υβρίδια ζωής και καλλιτεχνικής φαντασίας – όχι ως πελάτες ή πολιτικοί
καθοδηγητές, αλλά ως άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν μόνο με ψωμί….
Όλο το
εντιτόριαλ του elcmag
Αν και συχνότερα την συναντάμε σε σχετικές με την Τέχνη συζητήσεις, η λέξη «συμβολισμός» φαίνεται να διεκδικείται πρόσφατα και από την πολιτική. Η επίσκεψη της Άνγκελας Μέρκελ στη χώρα μας, το φιστικί σακάκι της, οι συνδικαλιστές μεταμφιεσμένοι σε ναζί, ακόμη και ο γυμνός διαδηλωτής μετατρέπονται σε σύμβολα που εκφράζουν έννοιες, πραγματικότητες που δυστυχώς για εμάς παραμένουν ασαφείς, συγκεχυμένες και ελάχιστα ανακουφιστικές.
Ο Γκαίτε προβληματιζόμενος γύρω από τη φύση του λογοτεχνικού συμβόλου διασαφηνίζει : «Ο συμβολισμός μετασχηματίζει το φαινόμενο σε ιδέα, την ιδέα σε εικόνα, με τέτοιο τρόπο όμως που η ιδέα να μένει μονίμως ενεργή και απροσπέλαστη μέσα στην εικόνα, ώστε ακόμα και αν μεταφραστεί σε κάθε γλώσσα, να παραμένει διαρκώς ανέκφραστη». Η αυθεντική φύση της ποίησης είναι να παρατηρεί το γενικό εντός του επιμέρους, να εκφράζει το συγκεκριμένο δίχως να έχει κατά νου το γενικό. Εύλογα, όταν ο συμβολισμός χρησιμοποιείται στην πολιτική χάνει κάθε ποιητικότητα, στερείται γόνιμων ανταποκρίσεων, σαφήνεια σημασίας που είναι αναγκαία για κάθε πολιτική πράξη και επιζητά την γοητεία της Τέχνης με πρόσκαιρη επιτυχία.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους συμβολισμούς στην Τέχνη που δικαιωματικά της ανήκουν, σε σώματα σε κρίση, σύμβολα σε ένταση που αντιστέκονται και δημιουργούν νέες αφηγήσεις. Στο περιβάλλον τρομακτικής πίεσης όπου ζούμε, και όπου όλοι μας είμαστε ταυτόχρονα θύματα και θύτες, οι RootlessRoot επιλέγουν να ονειρευτούν τη στιγμή που τα εγκεφαλικά όρια του πολιτισμένου Δυτικού ανθρώπου θα υποχωρήσουν με πάταγο για να επιτρέψουν στο σώμα να εκφράσει την απόλυτη ελευθερία.
Kireruuuuuuuuu!
