Από ένα άρθρο της Χ.Καφαντάρη στην χτεσινή ΑΥΓΗ, που αναφέρεται στην
εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στο 27% και στην εισροή νέων ατόμων στο χώρο,
κρατάω δυο σημεία μεγάλης σημασίας και εξόχως παιδαγωγικά,
όσον αφορά τον κίνδυνο του αβανγκαρντισμού
και της άσφαιρης θεωρητικολογίας «εντός
των τειχών» :
-Πρώτον : «Ζητήματα που θεωρούνται αυτονόητα για ένα
κόσμο που ασχολείται για χρόνια με την υπόθεση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν
σημαίνει ότι είναι «ληγμένα» για όλους, ή τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό.
- Δεύτερον: « Οι γενικές αρχές που διατυπώναμε παλαιότερα
μπορούν και πρέπει να εξειδικευτούν, να γίνουν συγκεκριμένες προτάσεις,
συνθέτοντας και λαμβάνοντας υπόψη όλες τις διαστάσεις, ώστε να γίνουν κτήμα
όλης της κοινωνίας»..
Όλο το άρθρο
Χρέος μας η σύνθεση μιας εναλλακτικής πρότασης της Αριστεράς
Η εκτίναξη της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ από 4,5% σε 27% τον έφερε
στην αξιωματική αντιπολίτευση, καθιστώντας τον ουσιαστικά «εν δυνάμει»
κυβέρνηση. Τα αυξημένα ποσοστά έφεραν νέα καθήκοντα, καθώς και αυξημένες
ευθύνες, απέναντι στον σκληρά πληττόμενο λαό, που βιώνει καθημερινά τις
μνημονιακές πολιτικές, για τις οποίες ακόμα και οι πλέον δύσπιστοι, έχουν
καταλάβει πως μας οδηγούν σε εξαθλίωση και φτωχοποίηση. Έγκαιρα προειδοποιήσαμε
για το αδιέξοδο αυτής της πολιτικής, η οποία μας βυθίζει όλο και περισσότερο
στην κρίση και καθιστά το χρέος - κατά κοινή πλέον ομολογία - μη βιώσιμο, ενώ
από την αρχή επισημάναμε την ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης, εκτίμηση που είναι
πλέον καθολικά αποδεκτή.
H παρουσία του κόσμου και η διάθεση συμμετοχής στη συγκρότηση των
πανελλαδικών τμημάτων επεξεργασίας της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ το προηγούμενο
Σαββατοκύριακο υπήρξε κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική, καταγράφοντας πλούτο
απόψεων και διάθεση προσφοράς. Ενθαρρυντικό γεγονός ήταν η συμμετοχή νέων
συντρόφων που προσέγγισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά τον Ιούνη, συμβάλλοντας στο
σημαντικό εκλογικό ποσοστό. Πρόκειται για ανθρώπους με δράση στους χώρους τους,
με ειδική επιστημονική γνώση, ανθρώπους απαραίτητους σήμερα, που ο ΣΥΡΙΖΑ
αγωνίζεται να γίνει ο φορέας της μεγάλης ανατροπής στη χώρα. Νέα εργαλεία
χρειάζονται όμως και πιθανά μια άλλη λογική, από τη λογική λειτουργίας ενός
κόμματος του 4,5%. Ζητήματα
που θεωρούνται αυτονόητα για ένα κόσμο που ασχολείται για χρόνια με την υπόθεση
της ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν σημαίνει ότι είναι «ληγμένα» για όλους, ή
τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό. Επιτακτική είναι πλέον η ανάγκη
επικαιροποίησης των θέσεων και των προτάσεών μας για όλους τους τομείς και
μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μας παρέχει νέες δυνατότητες για
προβολή των προτάσεών μας, στο Κοινοβούλιο και στην κοινωνία. Είναι έντονη και
συνειδητή η προσπάθεια υποβάθμισης του ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ με όλα τα μέσα.
Ζητήματα Δημοκρατίας και δημοκρατικής λειτουργίας του Κοινοβουλίου αναδεικνύονται
καθημερινά, καθιστώντας δυσκολότερη την παρέμβασή μας. Εντούτοις, η πολιτική
μας επιβεβαιώνεται καθημερινά. Η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, έχει να επιδείξει
σημαντική κοινοβουλευτική δράση (ερωτήσεις, επερωτήσεις, σχέδια νόμου κ.ά.) και
έχει παραχθεί πλούσιο έργο, σε μικρό χρονικό διάστημα. Τα τμήματα και οι
θεματικές ομάδες εργασίας έχουν συμβάλει καθοριστικά σε αυτή την κατεύθυνση. Το
ζητούμενο ωστόσο σήμερα, είναι η διαμόρφωση μιας εναλλακτικής αναπτυξιακής
πρότασης της Αριστεράς. Οι
γενικές αρχές που διατυπώναμε παλαιότερα μπορούν και πρέπει να εξειδικευτούν,
να γίνουν συγκεκριμένες προτάσεις, συνθέτοντας και λαμβάνοντας υπόψη όλες τις
διαστάσεις, ώστε να γίνουν κτήμα όλης της κοινωνίας.
Ενδεικτικά: Όταν μιλάμε για την αγροτική οικονομία οφείλουμε να λαμβάνουμε
υπόψη την περιβαλλοντική διάσταση, τα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής κ.ο.κ. Οι
αναφορές του Αλέξη Τσίπρα στην ομιλία του στη ΔΕΘ για την παραγωγική
ανασυγκρότηση της οικονομίας και τη διατροφική επάρκεια της χώρας, σε μία
περίοδο που η οικονομία καταρρέει και η κοινωνική συνοχή δοκιμάζεται, δείχνει
τη δική μας εναλλακτική αντιπρόταση για την κάλυψη των κοινωνικών αλλαγών που
περνάει μέσα από την οικολογική ανασυγκρότηση της οικονομίας και της
παραγωγικής διαδικασίας.
Όταν συζητάμε για ενεργειακή πολιτική και ενεργειακή επάρκεια της χώρας
είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε υπόψη μας τα περιβαλλοντικά και γεωπολιτικά
δεδομένα. Η πάγια θέση μας για σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και η
μετατροπή της ελληνικής οικονομίας σε «οικονομία χαμηλού άνθρακα» πρέπει να
γίνει περισσότερο λεπτομερής και βασισμένη στις νέες επιστημονικές εξελίξεις.
Όταν μιλάμε για την ορθολογική διαχείριση απορριμμάτων οφείλουμε να
αναδεικνύουμε πέραν της κοινωνικής και οικονομικής διάστασης (ικανοποίηση
συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, ΣΔΙΤ ανταποδοτικότητα, τελική επιβάρυνση
του δημότη) και την περιβαλλοντική (συνέπειες της καύσης για την ποιότητα
ζωής).
Ωστόσο πέρα από την επεξεργασία θέσεων, σημαντικό εργαλείο για την επίτευξη
του πολιτικού μας στόχου είναι και η καταξίωση της δημοκρατικής συμμετοχής όλων
των συντρόφων, ανεξάρτητα από τάσεις και συνιστώσες, η δικτύωση των τμημάτων
και η από κοινού επεξεργασία θέσεων και απόψεων, πέρα από ιδεοληψίες και
κεκτημένα. Σε μας εναπόκειται να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών όλων των
πολιτών, που μας εμπιστεύθηκαν και μας τίμησαν με την ψήφο τους.
* Η Χαρά Καφαντάρη είναι γεωλόγος, βουλευτής Β' Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
