Κάπου ενάμισι αιώνα πριν, ήταν η Κομμούνα του Παρισιού….Τώρα
είναι ένα θεατρικό δημιούργημα (Πειραιώς
260, Γκαράζ Η΄,9-10 Ιουλίου), που διερευνά τους όρους μιας επανάληψης της Ιστορίας σε άλλο χωροχρόνο…
Διαβάζουμε στο πρόγραμμα της παράστασης
:
«….. Εργάτες, άνεργοι,
άστεγοι και μετανάστες έχουν βγει στους δρόμους διεκδικώντας το τέλος της αδικίας
και της εξαθλίωσης. Επιτέλους, μια αληθινή επανάσταση στην Ελλάδα, την οποία
κανένας δεν μπορεί να σώσει και όπου η ζωή έχει γίνει εφιαλτική. Βασισμένη στην
ταινία «La Commune (Paris, 1871)» του Peter
Watkins, η παράσταση διερευνά τη δυναμική μιας εξέγερσης:
πρόκειται τελικά για μια σπατάλη ενέργειας, μια δύναμη εκτόνωσης, που τελειώνει
όταν εξαντλείται η οργή;
Yπάρχει χώρος για επανάσταση μέσα
στη σύγχρονη «κοινωνία του θεάματος» ή μήπως η επανάσταση είναι καταδικασμένη
να κάνει διάλογο μόνο με τον εαυτό της;…… »
……… «Αυτό που χρειάζεται πάνω απ’όλα
είναι ν’ απελπιστούν οι άνθρωποι από τον εαυτό τους και από την κοινωνία. Από
αυτή τη σφαγή των ελπίδων θα γεννηθεί μια Ελπίδα ματωμένη και ανελέητη: γίνεται
κανείς αιώνιος, αρνούμενος την επιθυμία να διαρκέσει» έγραφαν οι
σουρεαλιστές το 1928 στο περιοδικό Grand Jeu.
Δύο ρεπόρτερ
κυκλοφορούν ανάμεσά τους καταγράφοντας τα αιτήματα των εργαζομένων,
των φτωχών γυναικών, των αστέγων, των ανέργων, των εξαθλιωμένων που συνιστούν
πλέον τον πυρήνα και όχι το περιθώριο της κοινωνικής μάζας. Ο κόσμος απαντάει, πότε
με ενθουσιασμό και πότε με καχυποψία: «θα τα δείξετε αυτά τα πλάνα;» τους
ρωτάει μια γυναίκα. «Πότε θα μιλήσετε για την πραγματικότητα;» συμπληρώνει μια
την άλλη. «Δελτία ειδήσεων»
παρεμβαίνουν στη σκηνική δράση παρουσιάζοντας τα γεγονότα μέσα από το φίλτρο
της κυρίαρχης τάξης, που αντιμετωπίζει την επανάσταση ως ενοχλητική αναταραχή
γεννημένη στους κόλπους των «αναρχικών» και των «ξένων», εχθρών της εθνικής μας
ενότητας».
Σημείωση ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ :
Παλαιόθεν κάποιες επαναστατικές διαδικασίες ή γενικότερα κάποιες διαδικασίες
ριζοσπαστικής πολιτικής αλλαγής, κατηγορούντο από τις κατεστημένες δυνάμεις ως ξενόφερτες και «εισαγόμενες» . Να όμως που
ήρθε ένας άλλος καιρός , όπου αντί
εισαγόμενης επανάστασης έχουμε
εισαγόμενη αντεπανάσταση ! Και να που η εθνική ενότητα, από αντεπαναστατικό πρόσχημα, μπορεί πλέον να γίνει μετερίζι αντίστασης στον νεοφιλελεύθερο νεομεσαίωνα….
Συντελεστές και ηθοποιοί του «La Commune Grecque»:
Σύλληψη- σκηνοθεσία: Σάκης
Παπακωνσταντίνου
Δραματουργική επεξεργασία:
Λουίζα Αρκουμανέα
Σκηνικά-φωτισμοί: Σταύρος
Παπαγιάννης
Kίνηση: Αννέτα Κουβελιώτη
Βίντεο: Χάρης Λαλούσης
Μουσική: Ευθύμης Θεοδόσης
Παίζουν: Μάνος Βακούσης, Ναζίκ Αϊδινιάν, Δημήτρης Δημητρόπουλος,
Άρτεμις Ιωάννου, Έλενα Κωνσταντινίδου, Άρης Λάσκος, Δήμητρα Μητροπούλου, Ελένη
Μπέη, Νίκος Ντάλας, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ιάσων Παπαματθαίου, Στέλιος Παρρής,
Ντομένικα Ρέγκου, Νίκος Σεβαστόπουλος, Νίκη Σερέτη, Νεκτάριος Σμυρνάκης, Μαρία
Καστάνη, Χάρις Συμεωνίδου, Αγγελική Τόμπρου, Παντελής Φλατσούσης
