ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και η αντιλυσσική θεραπεία που χρειάζονται


 



Έχουν λυσσάξει με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ  και «δαγκώνουν» μετά μανίας ό,τι προέρχεται από αυτόν – αυτοί, οι τάχα ρεαλιστές, οι αριστεροδεξιοοικολογίζοντες. Και αποφεύγουν επιμελώς να ασκήσουν μια ισορροπημένη κριτική, με αφετηρία  τα βασικά «προτάγματα»  αυτού του προγράμματος, μέσα στο νέο πολιτικό περιβάλλον που θα δημιουργηθεί  από  την ακύρωση του Μνημονίου…..

Μιλάνε για δημαγωγία, ενώ η δημαγωγία  είναι απέναντι : Και συγκεκριμένα στο στρατόπεδο του Σαμαρά, που επιχειρεί να «εξανθρωπίσει» το Μνημόνιο όπως κάποιοι μαθηματικοί επεχείρησαν να τετραγωνίσουν τον κύκλο.Του Σαμαρά  που μιλάει για αυξήσεις συντάξεων  και επιδομάτων ανεργίας χωρίς  απόδραση της χώρας  από το δολοφονικό κλοιό των τοκοχρεολυσίων  και των διαρκών αφαιμάξεων  του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου….

Ο ρεαλισμός των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται έκδηλος από τις αφετηριακές του προτάσεις :



 Την υλική ανακούφιση των στρωμάτων που έχουν τραυματισθεί βαρύτατα από τις δολοφονικές πολιτικές των Μνημονίων, την σταθεροποίηση της οικονομίας, την εμπέδωση αισθήματος  ασφάλειας και ελπίδας στους πολίτες.



Αυτά και μόνο τα τρία σημεία, που απέχουν πολύ από το «τάζειν λαγούς με πετραχήλια», συνιστούν στοιχεία αντιμετώπισης  του φόβου που ενδημεί  στη συντριπτική  πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Σήμερα οι Έλληνες έχουν πρωτίστως ανάγκη από  ένα αντισεισμικό οικονομικό  πλαίσιο, που θα τους επιτρέψει να προγραμματίζουν, να έχουν προσδοκίες, να συνδέουν αυτές τις προσδοκίες  με τη χώρα, να καταθέτουν τα λεφτά τους, να επενδύουν, να μορφώνονται , να παντρεύονται, να κάνουν οικογένειες.  Η αβεβαιότητα μέχρι μια ορισμένη δοσολογία είναι στοιχείο διέγερσης  δημιουργικών ικανοτήτων, όμως  από κει και πέρα  ακυρώνει κάθε παραγωγική  διάθεση  και μετατρέπει τους πολίτες σε παθητικούς παρατηρητές, εξαρτημένους από τις πλέον βραχυπρόθεσμες εξελίξεις….



Σήμερα η αβεβαιότητα είναι τα μνημόνια, είναι η υπαρκτή χρεοκοπία του κράτους(π.χ. ΕΟΠΥ),  είναι οι πολιτικοί που ελαφρά τη καρδία καταπατούν το Σύνταγμα και  τη διεθνή εργασιακή νομοθεσία, που ψεύσθηκαν χθες αλλά συνεχίζουν να το παίζουν αξιόπιστοι και «καμπόσοι»…Αντίθετα η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για την αύξηση των φορολογικών συντελεστών σε ορισμένα, μεγαλομεσαία εισοδήματα – που προκαλεί απέραντες εκκρίσεις δημαγωγίας στους  «απέναντι» -  εκτός από την κατευναστική εντιμότητα που εμπεριέχει,  μπορεί να επικαλείται και τη συμψηφιστική επενέργεια ενός νέου οικονομικού περιβάλλοντος, που θα δημιουργηθεί και θα πείθει τον καθένα ότι δεν είναι εκτεθειμένος σε μια οποιαδήποτε αιφνιδιαστική αφαίμαξη . Κάπως έτσι στη Σουηδία, υπάρχει μια μεγάλη φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων, όμως η γενικότερη  ευταξία και ισορροπία του οικονομικού περιβάλλοντος επιτρέπει στους  φορείς των μεγάλων εισοδημάτων να τα νέμονται κανονικά, χωρίς να είναι έτοιμοι με τη πρώτη τρικυμία να δραπετεύσουν εκτός χώρας…  

Από τις υπόλοιπες προγραμματικές κατευθύνσεις του ΣΥΡΙΖΑ ξεχωρίζει το «περιουσιολόγιο», που στοχεύει στη διαφάνεια των περιουσιακών στοιχείων, η  λειτουργία και ενίσχυση της κεντρικής αρχής κρατικών προμηθειών για τον έλεγχο και  την κοστολόγηση των αγαθών και υπηρεσιών που αγοράζει το κράτος από τον ιδιωτικό τομέα, η σταδιακή μείωση συντελεστών ΦΠΑ και η ελαχιστοποίησή τους στα διατιμημένα τρόφιμα – μια πρακτική που σε συνδυασμό με την αναζωογόνηση της ζήτησης και της αγοράς θα οδηγήσει σε μικρότερη κατ' άτομο φορολογία, αλλά σε αύξηση των συνολικών φορολογικών εσόδων !

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ  προβλέπει φυσικά τη κρατικοποίηση των τραπεζών – που στην ουσία είναι επανα-κρατικοποίηση των κρατικών πόρων (!) που δίνονταν αφειδώς για τη σωτηρία των ευαγών αυτών ιδρυμάτων… Σημαντικές ακόμη είναι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ολική ή μερική διαγραφή ορισμένων κατηγοριών χρεών(νοικοκυριών ή επιχειρήσεων),  όπως  επίσης οι θέσεις σε κάποια  διεθνή προβλήματα : Ιδιαίτερα έναντι των Σκοπίων, για την ανάγκη μια σύνθετης γεωγραφικής ονομασίας ισχύουσας έναντι όλων, όπως επίσης για την ανάγκη άρσης των αδικιών από τη τουρκική πλευρά. Αξιοσημείωτη ήταν επίσης η αναφορά στα «μεταναστευτικά» :  Όπου επί τέλους, σε αντίθεση με τον απλοϊκό   «φιλομεταναστευτισμό» ,  μπήκε σε πρώτο πλάνο  η ανάγκη  ανάληψης  διεθνών πρωτοβουλιών,  για την αντιμετώπιση των αιτιών των μετακινήσεων πληθυσμών…..