ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Αιδώς, κουλτουριάρηδες….



Το «Αιδώς Αργείοι» ειπώθηκε από τον Αίαντα  στη διάρκεια του Τρωϊκού πολέμου προς  τους Αργίτες μαχητές , το «Αιδώς κουλτουριάρηδες» ειπώθηκε  από τον ηθοποιό Κώστα Μεσσάρη στην ΑΥΓΗ της 15.5.2012 («Τα ραμφίσματα του Ράμφου») προς τους  λουφάζοντες λόγιους  υπό συνθήκες βαθύτατης κοινωνικής κρίσης…Πριν μερικά χρόνια το ίδιο έργο με παρεμφερή  υπόθεση έφερε έναν άλλο τίτλο , ήγουν «η προδοσία των διανοουμένων»,  αφορούσε  δε τη στάση των λογίων  έναντι της νέας τάξης πραγμάτων και πνευμάτων…. Σήμερα η προδοσία των διανοουμένων  -που δεν είναι ακριβώς προδοσία αλλά επανάπαυση στη κοσμάρα τους – επανέρχεται συχνά στο προσκήνιο, βάζοντας  μάλιστα  σε πειρασμό ορισμένους  επαναπαυόμενους στην κοσμάρα τους να επιχειρούν να μοστράρουν εαυτόν ως  διανοούμενο…..

Η περίπτωση του  Ράμφου είναι διαφορετική, δοθέντος ότι ο ίδιος δεν περιορίζεται στον κόσμο του αλλά εξέρχεται  από αυτόν   για να πλήξει τους μονίμως εκτιθέμενους στα πυρά ενός εγκληματικού συστήματος εξουσίας. Το συγκεκριμένο επεισόδιο Ράμφου εναντίον Γλέζου , στο οποίο αναφέρεται ο Κ. Μεσσάρης  , όπου ο πρώτος σε τηλεοπτική εκπομπή του MEGA αποκάλεσε τον δεύτερο «επικίνδυνο» και «ανόητο», δεν θα μπορούσε φυσικά να αντιμετωπισθεί με το σκεπτικό ότι τέτοιοι χαρακτηρισμοί  δεν δίνονται σε ένα ήρωα της αντίστασης…Με δεδομένο ότι όχι ο Γλέζος αλλά ούτε  ο  θεός ο ίδιος    είναι υπεράνω κριτικής, είμαστε υποχρεωμένοι να ενσκήψουμε στην ουσία των  κατηγοριών του Ράμφου. Έτσι και μόνο έτσι μπορούμε να δούμε   ότι ο Ράμφος επιχείρησε να απαξιώσει έναν μαχόμενο διανοούμενο διαφορετικής κατηγορίας από τη δική του:  Ένα διανοούμενο που ασχολείται με τη ζωντανή και μάλιστα καυτή επικαιρότητα, που αναλαμβάνει τις ευθύνες μιας πολιτικής,  ενός πολιτικού σχηματισμού, ενός μεγάλου κινήματος.

Πως είναι δυνατόν ο Ράμφος να αφήνει τις φιλοσοφικές αναζητήσεις  του  και να παίζει στην πολιτική – και μάλιστα στην μνημονιακής εμπνεύσεως πολιτική του ανηλεούς  και μονομερούς (αυτό)μαστιγώματος της χώρας ;  Πως είναι δυνατόν , να επιμένει  σαν το στρατηγό του ποιήματος του Εγγονόπουλου, να παίζει  σε χερσαίο πόλεμο στη Λάρισα, αν και Υδραίος;

Απάντηση : Είναι και παραείναι δυνατό. Γιατί έτσι έπεται  η  δυσανάλογη προβολή,  που επιφυλάσσουν τα μίντια στις κοινωνιολογικές ασημαντότητές του.

Όλο το άρθρο του Μεσσάρη στο