Ο Γιάννης Χρυσοβέργης δεν είναι ο πρώτος τυχών στο χώρο των Οικολόγων Πρασίνων και οι διαπιστώσεις που κάνει στο
δεν
μπορεί να είναι κακόβουλες - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν επιδέχονται
αντίλογο …
Γράφει,
μεταξύ άλλων, ο Χρυσοβέργης :
Τα όσα συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα σε
συνελεύσεις οργανώσεων των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ της Αττικής θα μπορούσαν να είχαν
συμβεί σε ένα κόμμα εξουσίας, κουρασμένο από την άσκησή της, με πλήθος στελεχών
του να βαρύνονται με οικονομικά σκάνδαλα και με μοναδικό συνεκτικό ιστό μεταξύ
τους τη δίψα για άσκηση της εξουσίας……
Η επικράτηση, σε
νευραλγικές θέσεις – με την έννοια ότι εφ’ όσον οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ μπουν στη
Βουλή σε αυτές θα εκλεγούν κατά πάσα βεβαιότητα βουλευτές - μιας ομάδας
διαδικασιολάγνων αποφασισμένων να πνίξουν κάθε έννοια Δημοκρατίας στο όνομα των
δημοκρατικών διαδικασιών, θα μπορούσε να
είχε θεωρηθεί «παιδική αρρώστια» του κόμματος…..
Δυστυχώς το μοναδικό
διακύβευμα είναι η δίψα κάποιων νεοπαγών «Οικολόγων» για βουλευτηλίκι έναντι
οιουδήποτε τιμήματος. Μιας δράκας μετριοτήτων με υπέρμετρες προσωπικές
φιλοδοξίες……
Δεν είμαι σε θέση να επιβεβαιώσω ή να διαψεύσω την ορθότητα του «πολιτικού ρεπορτάζ» του Χρυσοβέργη –
ενός ανθρώπου με συμβολή τριών περίπου δεκαετιών στο χώρο της Πολιτικής
Οικολογίας. Το τελευταίο διάστημα, εγώ όπως και άλλοι συναγωνιστές του χώρου,
είχαμε σαν κύριο μέλημα την κινητοποίηση εναντίον της εγκληματικής πολιτικής
σπείρας που καταβαράθρωσε τη χώρα και τον κόσμο της εργασίας – εκτελώντας το
υπογεγραμμένο συμβόλαιο θανάτου με το Δ Ράϊχ. Δεν είχαμε χρόνο για οικο-ίντριγκες, αλλά για τη κατάδειξη της καταστροφής που
επιφέρουν τα μνημόνια στην ποιότητα ζωής,
στο δομημένο και φυσικό περιβάλλον, στις προοπτικές μιας άλλης ανάπτυξης
. Για την ανάδειξη της εγγενούς σχέσης ανάμεσα στην
οικολογική και στη κοινωνική ευαισθησία, για τη χάραξη σαφούς διαχωριστικής
γραμμής ανάμεσα στον ντόμπρο αντιμνημονιακό λόγο και στον επαμφοτερίζοντα λόγο των επικεφαλής αυτού του σχήματος.
Το τρέχον συνέδριο των ΟΠ μπορεί να κάνει ή να ελέγξει πολλά, όπως
λόγου χάρη τις καταγγελίες του Χρυσοβέργη. Όμως αυτό που δεν μπορεί να κάνει –
και το λέω αυτό μετά λύπης μου - είναι
να δώσει στο σχήμα μια αποφασιστική στροφή, να συνδέσει τον κόσμο της
περιβαλλοντικής προστασίας με τον κόσμο της εργασίας , να ορθωθεί εναντίον της
μεταμοντέρνας αποικιοκρατίας. Να γυρίσει τις πλάτες στους προγραμματοφάγους
φλούφληδες, τους εσαεί λοξοκοιτάζοντες
και ψιλοδιαπλεκόμενους με το σύστημα της εξουσίας, τους «ευρωπαϊστές» που έχουν
αναγάγει σε κορυφαίο πολιτικό πρόταγμα το ΣΗΚΩ ΠΑΝΩ-ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ κατόπιν έξωθεν
εντολών.
Εύχομαι ολόψυχα να διαψευστώ. Μακάρι αύριο, οι Οικολόγοι Πράσινοι
να δηλώσουν τη συστράτευσή τους με το αντιμνημονιακό στρατόπεδο.
Και χωρίς να ενταχθούν στο ΣΥΡΙΖΑ* ή στο «Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο» στο οποίο είναι ο υποφαινόμενος, διατηρώντας
ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ την πολιτική και οργανωτική και κομματική τους αυτοτέλεια,
να συμπράξουν στο μεγάλο εγχείρημα μιας ριζικής
κυβερνητικής αλλαγής : Που έχουν τόσο
ανάγκη οι εργαζόμενοι και σχεδόν όλοι οι άνθρωποι αυτής της χώρας……
*Τον αστερίσκο τον βάζω για σένα, ηλίθιε, που
επιμένεις κατά καιρούς να με θεωρείς
σώγαμπρο του ΣΥΡΙΖΑ… Πάψε επιτέλους
να κρίνεις τα αλλότρια εξ ιδίων – βάλε επί τέλους μυαλό ….
