Στις εκλογές, με τον κηδεμόνα τους…..

 Αυτό δεν λέγεται «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», δεν λέγεται «ευρωπαϊκός συντονισμός», διαβούλευση και παρουσίαση κοινών αντιλήψεων  για την  αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων :  Αυτό λέγεται μετάγγιση κύρους σε μια πολιτική ομάδα με διφορούμενο λόγο, ασχολούμενη πρωτίστως με το «φαίνεσθαι» και δευτερευόντως έως καθόλου με την κοινή δράση  με τον δοκιμαζόμενο λαό. Της οποίας  η παρουσία στα πολιτικά γεγονότα  περιορίζεται συνήθως στην έκδοση ανακοινώσεων… 

Το κύρος εισφέρουν  οι συμπρόεδροι των Ευρωπαίων Πρασίνων  Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και  Ρεμπέκκα  Χαρμς – ιδιαίτερα μάλιστα ο πρώτος, που  τελεί σε κατάσταση overdose σε κάποιους  ιστότοπους   και ο οποίος σύντομα θα γίνει σαν εκείνα τα αντιβιοτικά που καταλήγουν   να μην πιάνουν…  Το κύρος εισπράττουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, που αδυνατούν να σταθούν στα πόδια τους με το δικό τους, ρωμαλέο και ευφάνταστο λόγο – αλλά προκειμένου να μην μπουσουλάνε  κρατιώνται από   τον έξωθεν «συμπαραστάτη»…. 

Στην ανακοίνωση των ΟΠ  για όσα διαδραματίσθηκαν και ειπώθηκαν στην Αθήνα με τους δυο συμπροέδρους,  αξιοσημείωτη  ήταν  η αναφορά στη θέση του Κον Μπεντίτ  ότι «πέρα από τον επιμερισμό ευθυνών για την ελληνική κρίση, χρειάζεται μια νέα εποχή συνεργασίας και εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ». Παρακάμπτοντας το μείζον θέμα της κατ΄εξακολούθηση  όξυνσης  της υπαρκτής ελληνικής κρίσης του 2009 - με στόχο όχι τη θεραπεία αλλά τη διάλυση και ρευστοποίηση της ελληνικής οικονομίας-  ο κύριος συμπρόεδρος επιδόθηκε  σε μια άνευ ουσίας ευρωμελλοντολογία. Εξ άλλου το πνεύμα του διαποτίζοταν από τον «ιεραποστολικό ζήλο» των μνημονιόφιλων, μαστροχαλαστών και   θεραπευτών πάσης νόσου και πάσης μαλακίας, με το να δηλώνει ότι  «Η Ελλάδα δε χρειάζεται μόνο χρήματα αλλά και μεταρρυθμίσεις όπως στη Διοίκηση και στο φορολογικό σύστημα. Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως ένα δίκαιο κράτος αποτελεί ίσως το σημαντικότερο συλλογικό αγαθό»

Ο Κον Μπεντίτ αναφέρεται στις ελληνικές στρατιωτικές δαπάνες, αλλά όχι στο «συγκρουσιακό» βαλκανικό περιβάλλον που τις κάνει αναγκαίες – με το αζημίωτο για τη γερμανική βιομηχανία….Από την άλλη πλευρά ο Νίκος Χρυσόγελος,  γνωστός ως ιμάντας μεταβίβασης  ,  θα πει περίπου τα ίδια για τις στρατιωτικές δαπάνες, ενώ παράλληλα θα ρίξει και μια σπόντα «περί συμμετοχικότητας» -  γνωστού ιδεολογήματος δια του οποίου οι ΟΠ προετοιμάζουν το δρόμο για κάτι περισσότερο από τη συνεύρεσή τους με τον Παπανδρέου ή το Σημίτη στα συνέδρια των Γερμανών Πρασίνων….

Εξ άλλου οι  Γιάννα Κοντούλη και ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος  προσπαθούν επίμονα να αποσβέσουν τη μέχρι τώρα στάση τους  : Η πρώτη διατείνεται ότι «εχθές ήταν αγανακτισμένοι και σήμερα (είναι) αποφασισμένοι», ο δεύτερος  ότι «από την αρχή είπαμε ότι το μνημόνιο δεν αποτελεί λύση …» . Και αυτά λέγονται τη στιγμή που ουδείς αξιώνει από αυτούς μια μελοδραματική αυτοκριτική, αλλά  μια αγωνιστική υπόσχεση  στο άμεσο και κυριολεκτικά δραματικό μέλλον…

ΥΓ. Εν όψει , έργο της "Μαύρης λεμονόκουπας", αγνώστων λοιπών στοιχείων....