«Κι
εκεί που νιώθαμε εξαπατημένοι, προδομένοι κι απελπισμένοι, κι εκεί που το
«χάλκεον» χέρι του υπαρξιακού φόβου σχημάτιζε θανατηφόρα θηλιά γύρω από το
λαιμό μας. Κι εκεί, που η συναίσθηση της πολιτικής μας ακύρωσης ως λαού,
παρέλυε τις αναπαραστάσεις και κάθε γνώση της συλλογικής μας συνείδησης, που
λειτούργησε πάντα ως ασπίδα στους ισχυρούς εχθρούς μας, που «ντυμένοι φίλοι»,
για μιαν ακόμη φορά, πατούσαν πάλι με ληστρική διάθεση τα πανάρχαια χώματά μας,
βιάζοντας το νου και την καρδιά μας, συνέβη αυτό που κανείς δεν το περίμενε:
Πολίτες του πλανήτη ύψωσαν σθεναρή φωνή: «είμαστε όλοι Έλληνες».
Και
τότε αναθαρρήσαμε. Γιατί αισθανθήκαμε ότι δεν είμαστε μόνοι…..»
