Του
Γιάννη Χρυσοβέργη
Βαδίζουμε σε διαζύγιο της Ελλάδας με την ευρωζώνη, επισημαίνει σε άρθρο του
μια «παλιά καραβάνα» των Οικολόγων – και
μάλιστα της εποχής που δεν μοιραζόταν «συσσίτιο» αλλά πλήρωνες τα πάντα από τη τσέπη σου…..
Στην Γερμανία και όχι μόνο, λέει ο ίδιος, η κοινή γνώμη είναι αντίθετη με
κάθε βοήθεια προς την Ελλάδα, ενώ στην Ελλάδα όλο και περισσότεροι λένε τη
δραχμή δραχμούλα – λέω εγώ, μεταφράζοντας ή παραφράζοντας το άρθρο του συγγραφέα… Ο οποίος και προβαίνει
σε δυο πολύ ουσιαστικές επισημάνσεις για :
1. Τη λανθασμένη πεποίθηση των Δυτικοευρωπαίων ότι ο
ελληνικός λαός θα δεχθεί οιαδήποτε θυσία, προκειμένου να παραμείνει στην
Ευρωζώνη.
2. Την εξ ίσου λανθασμένη άποψη του ελληνικού πολιτικού
συστήματος, πως μπορεί να φροντίζει την εκλογική του πελατεία αγνοώντας τις
υποδείξεις των εταίρων της χώρας, σε ό,τι αφορά στην απελευθέρωση των
προστατευμένων επαγγελμάτων, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της
εισφοροδιαφυγής και πως, ό,τι κι αν γίνει, οι «κουτόφραγκοι δε θα μας αφήσουν
να χρεοκοπήσουμε».
Ο Χρυσοβέργης υπογραμμίζει τους ιδιαίτερους
λόγους της Ρωσίας για την ανάπτυξη σχέσεων με την Ελλάδα :
Οι λόγοι του ρωσικού
ενδιαφέροντος για την Ελλάδα είναι προφανείς. Η Ρωσία, με την ανατροπή του
Καντάφι και την επικείμενη, αργά ή γρήγορα, του αλ Άσαντ στη Συρία, έχει βρεθεί
χωρίς το παραμικρό στήριγμα στη Μεσόγειο, για πρώτη φορά από το τέλος του Β'
Παγκοσμίου Πολέμου. Κι αυτό ακριβώς σε μια εποχή που αρχίζει και πάλι να
ορθώνει το ανάστημά της ως υπερδύναμης. Επιπλεον της προσφέρεται η ευκαιρία να
ασκεί πίεση στην Τουρκία, ανεξαρτήτως του ότι οι σχέσεις τω δυο χωρών διάγουν
την καλύτερη περίοδό τους, από την εποχή του Κεμάλ Ατατούρκ.
Βέβαια ο συγγραφέας βιάζεται να
χλευάσει τη προσφορά δανείου από τη
Ρωσία στις αρχές της κρίσης(τι καλά θα ήταν, αν έψαχνε το θέμα!),κι ακόμη
βιάζεται να φαντασιώσει την Ελλάδα υπό συνθήκες ρωσοκρατίας, οπότε «….τη χώρα θα κυβερνά η ρωσική Μαφία
και όσοι εναντιώνονται στις επιθυμίες της θα δολοφονούνται μέρα -μεσημέρι,
χωρίς ποτέ οι φονιάδες να τιμωρούνται.
Αλλά το άρθρο του είναι άξιο ανάγνωσης
