Ώρα 1, μετά τα μεσάνυχτα, 13.10.2011, κόσμος συγκεντρωμένος στο πεζοδρόμιο και σε μέρος του οδοστρώματος της οδού Πειραιώς, στηρίζει την κατάληψη του μηχανογραφικού κέντρου της ΔΕΗ, μέσω του οποίου θα επιβληθεί στους πολίτες η έκτακτη εισφορά για τα ακίνητα…Όλοι ελπίζουν πως αυτή η κίνηση θα ματαιώσει τη νέα λεηλασία των πολιτών από την κατοχική «κυβέρνηση».Η αστυνομία βρίσκεται σε απόσταση και παρακολουθεί διακριτικά την κατάσταση, τα αυτοκίνητα που περνούν κάνουν θετικά σχόλια και παίρνουν ευχαρίστως τις προκηρύξεις που μοιράζονται. Ακούγονται διάφορα τραγούδια, του Θοδωράκη κυρίως, με το γνωστό επικο-εμβατηριακό στυλ, όμως κάποια στιγμή αρχίζει να ακούγεται και το τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκα : «Για το καλό μου»….
Είναι ένα στοχαστικό ροκ δημιούργημα, με σαρκασμό μεγατόνων, που ακολούθησε τη τύχη του δημιουργού του για πολλά χρόνια – θάφτηκε σχεδόν – αλλά τελικά αναδύθηκε και επανήλθε εκεί που του άξιζε, σαν ένα κλασικό και διαχρονικό στοιχείο της ελληνικής τέχνης.….Ταυτόχρονα όμως είναι μια σύνθεση που έχει απίστευτη επικαιρότητα, καθώς η χώρα γεμίζει από πολίτες ερείπια, κατεστραμμένους «για το καλό τους» από μια «κυβέρνηση» Πατακών και Μακαρέζων με «σοσιαλιστικό» πρόσωπο…
Μη χάσετε τους στίχους του Μηλιώκα – είναι το προϊόν ενός καλλιτέχνη διακριτού από τους «παράγοντες» της τέχνης, που κάνουν μπαμ με τις γριφώδεις ή αβλαβείς κατασκευές τους……
Είδα έναν κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου, για το καλό μου.
Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα, για το καλό μου.
Είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε, για το καλό μου...
Είδα να κόβουν τη μπουκιά για τη μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ'τα ρούχα τα παλιά μου, για το καλό μου.
Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα, για το καλό μου.
Είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί, να πω το ποίημα...
Για το καλό μου, για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές, για το καλό μου
κι είμαι στον θάλαμο εννιά, για το καλό μου
στην ηρεμία μήπως βρω τον εαυτό μου...
Για το καλό μου, για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
έχει μουδιάσει, το κορμί και το μυαλό μου.
Ενέσεις, χάπια, ηλεκτροσόκ, για το καλό μου.
Σήμερα πήρανε νεκρό το διπλανό μου,
ενώ παλεύω, για να βρω, τον εαυτό μου...
Κι έχω κρυμμένο, το σουγιά, για το καλό μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου