Στο ραδιοφωνικό σταθμό «Κόκκινο» ακούω μια συζήτηση με το Γιώργο Ρούσση ως ένα των συντελεστών – οι άλλοι ομιλούν χωρίς να δηλώνουν το όνομά τους. Θέμα – τι άλλο ! – το αδιέξοδο του Μνημονίου και όλων των πολιτικών που δεν μπορούν να αυξήσουν το ΑΕΠ και δεν μπορούν επομένως να αναβαθμίσουν την δανειο-εξοφλητική (και φυσικά και την «δανειο-ληπτική» …) ικανότητα της χώρας…Ακούγονται διάφορα σημαντικά, που αφορούν πρωτίστως την Αριστερά : όπως λόγου χάρη το ότι έχει παραδοθεί στην ιδεολογία χωρίς να «παίζει» πολιτικά και να διαμορφώνει ένα σχέδιο παρέμβασης στη συγκεκριμένη συγκυρία με τους συγκεκριμένους όρους. Ότι η αδυναμία της να διαμορφώσει ένα σχέδιο αλλαγής των πραγμάτων συνεπιφέρει την κυριαρχία του δικομματισμού, ως μόνου ικανού να διαχειριστεί την οικονομία. Ότι έχει υπερκερασθεί από τη ΣΠΙΘΑ γιατί αυτή η τελευταία δημιουργεί κίνημα βάσης όχι με ιδεολογική «καθαρότητα» , αλλά με συγκεκριμένες πολιτικές στοχεύσεις.
Στη συνέχεια η συζήτηση μεταφέρεται στην υπόθεση που λέγεται ΠΑΣΟΚ και στον τίνι τρόπω διεμβολισμό του. Ορθότατα γίνεται αναφορά στους «κολοτούμπες» που προσεγγίζουν την Αριστερά, την χρησιμοποιούν για ένα διάστημα και στη συνέχεια παίρνουν των ομματιών τους και επιστρέφουν στην εξουσία : Οι λεγάμενοι προφανώς λειτουργούν αθέμιτα, πέρα από κάθε δημοκρατική ηθική. Όμως δημοκρατικά ηθική δεν φαίνεται να είναι και η όποια προσδοκία της Αριστεράς για απόσπαση τμημάτων του ΠΑΣΟΚ , χωρίς προηγούμενες ιδεολογικές αναθεωρήσεις και μετατοπίσεις. Η Αριστερά που βάζει ως πρώτιστο έργο την μεγέθυνση των μικρομεσαίων «καταστημάτων» της αντί της «διαπαιδαγώγησης» και προσέγγισης των τεράστιων μαζών (80% της κοινωνίας) που συνιστούν τη βάση του δικομματισμού.
Σήμερα η Αριστερά με την πιο ευρεία έννοια – στην οποία συμπεριλαμβάνω και τους Οικολόγους – δεν μπορεί να σκέπτεται με όρους «προσηλυτισμού» και ιδιοποίησης αλλότριων οικοπέδων. Eιδικά για την περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, αντί της λογικής του «ροκανίσματος» ή της «κατασπάραξής» του – που εξίσου δημιουργούν αντανακλαστικά συσπείρωσης και αποτρέπουν την ιδεολογική μετεξέλιξη – πρώτιστο θέμα της θα έπρεπε να είναι η επαναφορά του ΠΑΣΟΚ στα σύγκαλά του: Δηλαδή ο εκπασοκισμός του υπαρκτού ΠΑΣΟΚ υπό το πρίσμα της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, δηλαδή η έξωση της ηγετικής-κυβερνητικής ομάδας από αυτό το χώρο. Θέμα της έπρεπε να είναι η προσέγγιση με κοινωνικούς και δημοκρατικούς όρους της λεγόμενης «Δεξιάς» (που στη συγκεκριμένη συγκυρία έχει στα δεξιά της τη κυβέρνηση !). Θέμα της είναι η πρόκληση ενός γενικού ιδεολογικοπολιτικού αναστοχασμού στους πολίτες αυτής της χώρας, χωρίς η ίδια να προτάσσει «επετηρίδες» ή να παίρνει προδρομικές πόζες.
Αλλά αυτό προϋποθέτει την μετά βδελυγμίας αποκήρυξη του δικού της αβανγκαρντισμού. Δηλαδή την ισότιμη, ειλικρινή και τίμια συνεύρεση με τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας , που είναι κοινωνία της εργασίας…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου