ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΡΟΙΣΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΓΙΝΟΜΕΝΟ

Στο Σύνταγμα, στη μεγάλη συγκέντρωση της 25.5.2011, πολλοί θα πρέπει να υπερεκτίμησαν τα συγκεκριμένα μεγέθη και τις χιλιάδες του συγκεντρωμένου λαού, όπως επίσης κάποιοι άλλοι πρέπει να βάλθηκαν να μειώσουν τη λαϊκή συμμετοχή αριθμητικά και να την εμφανίσουν σαν «συνηθισμένη». Και οι μεν και οι δε πάντως, «καλοθελητές» και μη, δεν έδωσαν έμφαση στο «βάθος» του γεγονότος, πέρα από το ορατό του πλάτος : Γιατί η συγκέντρωση της 25.5.2011 δεν είχε μόνο «πλήθη» αλλά και χρονική διάρκεια. Γιατί είχε πρωτίστως νεολαία, γιατί είχε τον υβριδικό χαρακτήρα μιας πολιτικής εκδήλωσης και κοινωνικής συνεύρεσης. Γιατί έδινε την ευκαιρία σε όλους τους μετόχους της αγανάκτησης και της θλίψης, να συναντηθούν χωρίς τις γνωστές πολιτικές συμβατικότητες και να βγάλουν από κοινού το κοινό άχτι…

Δεν υπήρχαν μεγάλα πανώ για τη δήλωση της παρουσίας των πολιτικών κομμάτων, δεν υπήρχαν όλα εκείνα τα υλικά που εκφράζουν μικροανταγωνισμούς παρατάξεων, δεν υπήρχαν οι «συνήθεις» αναρχικοί για να τα σπάσουν στο πέρας του γεγονότος . Δεν υπήρχαν βροντώδη μεγάφωνα, δεν υπήρχαν τα γνωστά «στρατιωτικοφανή» μπλοκ, δεν υπήρχαν ντουντούκες προ-εκφώνησης συνθημάτων με στόχο την μαζική παραγωγή τους… Κοντολογίς: Δεν υπήρχαν οι συνθήκες για να επαναληφθεί εκείνο το τρομερό συμβάν σε μια εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, όπου ο ντουντουκοφόρος εξέπεμψε την εντολή «μία η ντουντούκα – τέσσερεις εμείς» (εννοώντας ότι κάθε σύνθημα της ντουντούκας θα επαναλαμβάνεται από την «επαναστατική χορωδία» τετράκις…), όμως ο περίγυρος εξέλαβε την εντολή ως σύνθημα, με αποτέλεσμα να ακουστεί για λίγο η κραυγή : ΜΙΑ Η ΝΤΟΥΝΤΟΥΚΑ, ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΕΜΕΙΣ….
Λαμβανομένων υπόψη των συγκεντρώσεων από τον Δεκέμβρη του 2010 ως σήμερα, η χθεσινή συγκέντρωση είχε «πρώτης τάξεως» μέγεθος, αλλά και διακριτή ποιότητα. Ήταν ένα μεγάλο «γινόμενο» - άνθρωποι ΕΠΙ συμπεριφορές, ιδέες, κοινό πνεύμα,διάρκεια παρουσίας.