ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΤΖΟΥΛΙΕΣ….

Εκείνη η παράσταση του Τζίμη Πανούση «Προσεχώς Βουλγάρες», μπορεί να πρόσβαλε τα ήθη ορισμένων ή ακόμη να είχε αντιφεμινιστική χροιά και κάποιο στοιχείο «απαξίωσης » του γειτονικού μας λαού, όμως ταυτόχρονα έλεγε αλήθειες για τα dogαδικα της ελληνικής περιφέρειας και τα νεοελληνικά ήθη. Σήμερα οι τέτοιες αλήθειες διαρρέουν με το σταγονόμετρο, καθώς η προσοχή είναι στραμμένη στα μεγάλα υπαρξιακά θέματα της χώρας. Παρ’ όλα αυτά μπορούμε κατά καιρούς να μαθαίνουμε διάφορα γενικώς δραματικά, που όμως έχουν «σε δεύτερο πλάνο» και το κωμικό στοιχείο. Διαβάζω λόγου χάρη στο anemogastri.blogspot.com ένα άρθρο που προέρχεται από το topontiki.gr , υπογράφεται από τον Θεολόγο Αλεξανδράτο και έχει τίτλο : «ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Η ΤΖΟΥΛΙΑ»….

Εκεί ο συγγραφέας αναφέρεται σε μια 14χρονη από την Κόρινθο, που φαντασίωσε να γίνει στο μέλλον της «Τζούλια», αντί κάτι γενικώς θεωρούμενο σπουδαίο (γιατρός, αστροναύτης, ηθοποιός κλπ). Με αυτό το στόχο γύρισε με το κινητό της βίντεο κάποιες προσωπικές πόζες, που έγιναν ευρύτερα γνωστές και είχαν κάθε άλλο παρά ηθικοπλαστικό περιεχόμενο…

Η προσφορά ερωτικών εικόνων ή εξυπηρετήσεων δεν είναι κάτι παράταιρο με την οικονομική φυσιογνωμία μιας χώρας, που εδώ και δεκαετίες προσανατολίζεται (ή για την ακρίβεια : την προσανατολίζουν…) στον τομέα των ψυχαγωγικών υπηρεσιών. Η χώρα παύει να είναι αγροτική, αποβιομηχανίζεται, αποκτά μεταπρατικά χαρακτηριστικά, σε αντιστάθμισμα δε αναγορεύει τον τουρισμό σε «βαριά βιομηχανία» και τις πωλήσεις γης σε πρωταρχικό στόχο. Υπενθυμίζω ότι το 2003, σε αναθεώρηση και κατ’ ουσίαν διεύρυνση της έννοιας του ΑΕΠ, υπεισήλθαν στους εθνικούς λογαριασμούς και τα εισοδήματα τα προερχόμενα από την πορνεία !

http://draminanea-draminos.blogspot.com . Εκεί εκτιμά κανείς την διαχρονικώς φιλοπαίγμονα διάθεση των συντελεστών της ερωτικής βιομηχανίας, τόσο στην Γκουσγκουνική όσο και στην μετα-γκουσγκουνική φάση. Για του λόγου το αληθές αντιγράφω μερικούς τίτλους ταινιών : «Τα κανόνια του Bυζαρόνε», « ο Πουτανικός», «Ξέρω ποιον ξεπέταξες πέρυσι το καλοκαίρι», «Πολύ σκληρός για να χωρέσει», «Η σαραντάρα κι ο παπάρης», «Μπούτια ερμητικά κλειστά», «Χίλιες και μια πίπες»….

Το βιβλίο του Παύλου είχε την όψη βιβλιαρακίου από εκείνα που προτείνονται σε θεούσες κυρίες σε προσκυνήματα μοναστηριών, είχε τίτλο «Λαογραφικαί τινές παρατηρήσεις επί των κινηματογράφων του Άστεως» και ήταν γραμμένο στην καθαρεύουσα. Εκεί ο συγγραφέας χρησιμοποιούσε το πιο αποτελεσματικό κωμικό gang – που λέμε σε απλά ελληνικά : Κοντολογίς, προσέδιδε σοβαροφανέστατο χαρακτήρα στην αφήγησή του, για να οδηγήσει τελικά τον αναγνώστη σε μια κωμική «νάρκη»… Η νάρκη έσκαγε, κι ο αναγνώστης ξεπατωνόταν στα γέλια… !

Ο Δραμινός συντάκτης της ανάλυσης γράφει αρκετά και σημαντικά, όμως δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ένα αφήγημα του Σάββα Παύλου για τους αθηναϊκούς πορνοκινηματογράφους. Το καταθέτω εδώ, λόγω της ευρηματικότητας και της κωμικής του αξίας, χωρίς να είμαι βέβαιος για το αν ο Κύπριος συγγραφέας ήτο αυτόπτης μάρτυς ή απλώς ενήμερος από δεύτερο χέρι :Όλα αυτά και πριν απ’ όλα η έκπτωση των ονείρων – έστω και μόνο ενός νέου κοριτσιού - είναι μια τραγωδία . Όμως επειδή και η χειρότερη τραγωδία δεν είναι ελεύθερη ψηγμάτων κωμωδίας, και επειδή κανείς δεν ξέρει τι γίνεται στο μέλλον και ποια τροπή θα πάρουν οι κοινωνιολογικοί προβληματισμοί, αισθάνομαι έντονο τον πειρασμό να αναφερθώ σε μια αξιόλογη ανάλυση του «Ελληνικού πορνό» από το