ΤΟ ΦΕΜΙΝΙΖΕΙΝ ΕΣΤΙ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ

Η 8η Μαρτίου έχει «κάτι» από την Ημέρα της Γυναικοκρατίας στη Βόρεια Ελλάδα - που αποτελεί «αταβιστικό» κατάλοιπο παλαιότερων κοινωνικών συνθηκών και που πλέον παίζει το ρόλο μιας συλλογικής φαρσοκωμωδίας με τουριστικές βλέψεις …. Και επειδή αυτό το «κάτι» απειλεί να γίνει κάτι περισσότερο, η 8η Μαρτίου των Φεμινιστριών είναι υποχρεωμένη να μάχεται τον εαυτό της, για να μπορεί να είναι ενοχλητική και δυσκολοχώνευτη : Εάν και εφόσον θέλει να είναι μια Ημέρα διεκδικητική .
Η υπόθεση του φεμινιστικού κινήματος είναι σαφώς και μια ανδρική υπόθεση, εάν πάρουμε υπόψη τη κοινή πείρα αλλά και μια επισήμανση του Φρειδερίκου Ένγκελς , όσον αφορά την συστημική σχέση μεταξύ της θέσης της γυναίκας και της τάξης πραγμάτων στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα…Μια κοινωνία όπου οι γυναίκες θεωρούνται υποκείμενα δικαίου και απολαμβάνουν την ισονομία, που έχουν ιδιαίτερη προσωπική ζωή πέραν αυτής των συζύγων ή των εραστών τους και που δεν υφίστανται οποιοδήποτε είδος κύρωσης ή κοινωνικής απαξίωσης για τις επιλογές τους, είναι προφανώς μια κοινωνία ποιότητας ζωής προς όφελος όλων, ανδρών και γυναικών. Δηλαδή δεν είναι μια κοινωνία σαν αυτή της Σαουδικής Αραβίας ή άλλων, ασιατικών και αφρικανικών χωρών, όπου η θέση της γυναίκας είναι υποδεέστερη έως φριχτή… Και μια που ανέφερα τη Σαουδική Αραβία, αξίζει να μεταφέρω τη μαρτυρία ενός συναδέλφου μου από τον εργασιακό χώρο, ο οποίος πριν 20 χρόνια βρέθηκε εκεί να είναι υπάλληλος μιας Εταιρείας . Μια ημέρα λοιπόν, ενώ εκινείτο με το αυτοκίνητό του, σταμάτησε από τον κόκκινο σηματοδότη του δρόμου και κατά τύχη βρέθηκε δίπλα σε μια επιβλητική κουρσάρα , με τρέϊλερ πίσω. Έριξε μια φευγαλέα ματιά στο παράθυρο του τρέϊλερ, και τι είδε ; Μια γυναίκα και μια κατσίκα, χωροθετημένες εκεί για να μην χαλάνε τη βολή του οδηγού…..
Η γυναικεία χειραφέτηση δεν αποτελεί «χορηγία» ή «παραίτηση δικαιωμάτων» των «προοδευτικών ανδρών» : Αντίθετα είναι μια υπόθεση από την οποία οι άνδρες «έχουν λαμβάνειν», που αφορά το σύνολο των ηθών της κοινωνίας, που ανατρέπει τις κατεστημένες συνθήκες και διαμορφώνει άλλου τύπου ανθρώπινες σχέσεις – ακόμη και σε πεδία που δεν σχετίζονται άμεσα με τις σχέσεις των δυο φύλων. Η γυναικεία χειραφέτηση είναι μια «ανατροπή», έστω και εάν αρκετές γυναίκες φαντασιώνουν αυτή την ανατροπή σαν αλλαγή ηγεσίας ή αλλαγή προσώπων στα πλαίσια των ίδιων ρόλων . Λόγου χάρη βλέπω στους δρόμους κάποιες γυναίκες να οδηγούν αφιλότιμα και ανταγωνιστικά, δίνοντας την εντύπωση ότι θέλουν να παίξουν τους «σκληρούς άντρες» - ενώ το πρόβλημα είναι να καταργηθεί αυτό το παιχνίδι….

Μια άλλη υπόθεση που συνδέεται με το σύστημα αξιών της κοινωνίας, είναι ο τρόπος με τον οποίο δηλώνουμε την απαξίωση ενός προσώπου ή μιας πρακτικής – πεδίο όπου σε γενικές γραμμές θριαμβεύει ο σεξισμός και η φαλλοκρατία. Κατά συντριπτική πλειοψηφία, το υπαρκτό «υβρεο-λόγιο» έχει ως παράπλευρη απώλεια τον υγιή ερωτισμό και τη θηλυκή υπόσταση. Όταν λόγου χάρη απαξιώνουμε κάποιον χαρακτηρίζοντάς τον ως « μ@λ@κ@», μουν@ρ@, «κάφρο» ή όταν λέμε σε κάποιον «@ει γ@μησου», προφανώς συν-απαξιώνουμε αντίστοιχα τον αυτοερωτισμό, τη θηλυκότητα, τον συγκεκριμένο αφρικανικό λαό, και την ίδια τη συνουσία, της οποίας είμαστε όλοι απότοκοι….Σε ένα άρθρο μου στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ(25.9.2005«Για ένα εναλλακτικό βρισίδι») έθετα ακριβώς το ζήτημα ενός εναλλακτικού υβρεολογίου, «….. χωρίς «περιβαλλοντικές» επιπτώσεις - δηλαδή χωρίς παράπλευρες απώλειες εις βάρος της ερωτικής φύσης του ανθρώπου ή εις βάρος κάποιων λαών και συλλογικοτήτων »…Τώρα βέβαια μη με ερωτάτε τι κάνω εγώ και το πώς βρίζω: Γιατί θα απαντήσω με το γνωμικό, «Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις»….
Τι να κάνουμε, όλοι έχουμε τις αντιφάσεις μας….Παραδείγματος χάρη οι κυρίες της φωτογραφίας : Οι οποίες δηλώνουν το πνεύμα της ελευθεριότητας, του αντικαθωσπρεπεισμού και της τόλμης που τις διακατέχει, αλλά ταυτόχρονα απαξιώνoυν το δάκτυλο….