ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ (ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ…)

Επιστολή του Δημάρχου Μεγίστης στην εφημερίδα «Δημοκρατική της Ρόδου»:

Κύριε Διευθυντά, Βλέποντας κανείς το Καστελόριζο από ένα χάρτη της ανατολικής Μεσογείου, θα δει πως το νησί αποτελεί ένα κόμπο που δένει γεωπολιτικά την Ελλάδα με την Κύπρο μας. Χωρίς το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατα των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, θα τέμνονταν κάθετα από ένα θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, καθιστώντας την δυνατότητα κοινής Ελλαδο-Κυπριακής συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου, όπως επίσης και την δυνατότητα ενεργοποίησης του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, αδύνατη.

Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), αν τύχει σωστής πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης, με γνώμονα πάντοτε το εθνικό συμφέρον, θα μπορεί να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα που μαστίζουν την χώρα και να την βγάλουν από τα αδιέξοδα που την οδηγούν επιλογές υποτέλειας τύπου Δ.Ν.Τ. Σύμφωνα με τον Καθηγητή Γεωλογίας Αβραάμ Ζεληλίδη του Πανεπιστημίου της Πάτρας «αν αξιοποιηθούν οι περιοχές νότια της Κρήτης τα ευρήματα στην Ελλάδα, το Καστελόριζο και η Λεκάνη «Ηρόδοτος», που εκτείνεται μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τότε καλύπτεται η ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης για 50 χρόνια. Ο καθένας μας λοιπόν μπορεί να αντιληφθεί την τοποστρατηγική σπουδαιότητα του Καστελορίζου, χωρίς το οποίο Ελλάδα και Κύπρος δεν θα μπορέσουν να οριοθετήσουν την αποκλειστική οικονομική του ζώνη. Εμείς απορούμε γιατί η Ελλάδα δεν προβαίνει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, παίρνοντας παράδειγμα την πρόσφατη συμφωνία καθορισμού της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου - Ισραήλ, που για μας δεν αποτελεί μόνο οικονομική προτεραιότητα, αλλά αποτελεί εθνική ανάγκη για την επιβίωση του Ελληνισμού στον Γεωλογικό χάρτη και αυτό διότι τα χωρικά μας ύδατα συμπίπτουν και αυτό οφείλεται στις δυνατότητες που μας παρέχει η Ευλογία της ύπαρξης του Καστελορίζου.

Ο Στρατηγικός Αναλυτής Καθηγητής Νίκος Λυγερός, ο οποίος διδάσκει στη Σχολή Εθνικής Αμυνας, γράφει τα εξής σημαντικά για το Καστελόριζο: «Η εξέταση των δεδομένων μέσω της τοποστρατηγικής ανάλυσης επιτρέπει την υπέρβαση της γεωμετρίας του χώρου και εξηγεί την χρονική επιλογή της διεξαγωγής της μάχης. Για όσους δεν το συνειδητοποιούν ακόμα, το Καστελόριζο είναι χώρος μιας μάχης όχι μόνο από μόνο του, αλλά ολόκληρη η περιοχή, ειδικά αυτή που ανήκει στον ελληνικό χώρο, δηλαδή η δυτική του πλευρά, λόγω της Συνθήκης Παρισίων του 1947. Στην πραγματικότητα, το θέμα ΑΟΖ θ ασκήσει de facto μια πίεση σε αυτήν την περιοχή και θα πρέπει να επιλέξουμε αν αυτός ο χώρος θα είναι ανάλογος του Μαραθώνα ή των Θερμοπυλών. Αυτή η πρόσβαση στην επιλογή είναι πρόβλημα βούλησης και βέβαια πρωτοβουλίας εκ μέρους μας. Σε κάθε περίπτωση τα τοποστρατηγικά δεδομένα υπάρχουν, το πλαίσιο γεωστρατηγικής υπάρχει. Όλος ο προβληματισμός και η προετοιμασία μας. Αλλιώς θα επαναλάβουμε το λάθος της Συνθήκης Σεβρών του 1920, η οποία μετατράπηκε τελικά σε Συνθήκη Λοζάνης του 1923, η οποία μέσω του προσχήματος των Στενών, καθόρισε την μοίρα της Ίμβρου και της Τενέδου, δίχως να δοθεί σημασία στα συγκεκριμένα νησιά. Η περίπτωση του Καστελόριζου είναι ακόμα πιο σημαντική, διότι επιτρέπει με λανθασμένους χειρισμούς την επαφή μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, και μηδενίζει ταυτόχρονα το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα. Το να δίνουμε έμφαση μόνο στο νησί, δίχως να εξετάζουμε τις επιπτώσεις των πιέσεων πάνω στην συγκεκριμένη περιοχή και να μην προσπαθούμε να καταλάβουμε τα τοποστρατηγικά δεδομένα θεωρώντας ότι δεν προσθέτουν τίποτα στις γνώσεις στις οποίες οφείλουμε την σημερινή κατάσταση είναι δείγμα αδράνειας». Δυστυχώς, παρά την σπουδαιότητα του Καστελόριζου όσον αφορά την ΑΟΖ και το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι ανησυχητικές. Από τον Νοέμβριο υπάρχουν πληροφορίες πως η Τουρκία αμφισβητεί νομικά το δικαίωμα του συμπλέγματος των νησιών του Καστελόριζου να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, και συνεπώς προσπαθεί να τα αποσυνδέσει από τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, και να τα παρουσιάσει ως αποκομμένες νησίδες. Σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», οι Τούρκοι, με την ανοχή του ΝΑΤΟ, μεθοδεύουν δημιουργία τετελεσμένων στο Αιγαίο στα θέματα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, με την ελληνική κυβέρνηση να φέρεται να έχει αποδεχθεί να εξαιρεθεί το Καστελόριζο από την γενικότερη διαπραγμάτευση Ελλάδας - Τουρκίας για την οριοθέτηση των δικαιωμάτων της κάθε χώρας. Εμάς σαν Καστελοριζιούς και σαν Έλληνες όλα αυτά μας ανησυχούν, διότι η γενικότερη συμπεριφορά, των διαχρονικά κυβερνώντων, προς το νησί μας δεν ήταν η πρέπουσα όσον αφορά την ανάδειξή του και την επιβίωσή του και σε συνδυασμό πάντοτε με τις προθέσεις της γείτονας χώρας να το επιβουλεύεται. Καλούμε όλους τους Έλληνες, Ελλάδας, Κύπρου και Διασποράς να τονίζουν και να μεταφέρουν όπου μπορούν ότι αυτό το τόσο σημαντικό κομμάτι του Ελληνισμού με τους τόσο πολλούς αγώνες των Καστελοριζιών από το 1821, την περίοδο της Γερμανικής κατοχής, καθώς και σε άλλους πολέμους ήταν, είναι και θα παραμείνει Ελληνικό.

Εμείς λέμε προς όλους τους Έλληνες, μην μας ξεχνάτε και στους ξένους επιβουλείς, μην αγγίζετε το Καστελόριζο. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω με συγκίνηση όλους αυτούς που επιστρατεύτηκαν να μας στείλουν εκατοντάδες κάρτες, τονίζοντας την συμπαράστασή τους, στους αγώνες που κάνουμε να επιβιώσουμε σ' αυτόν τον Ελληνικό βράχο όπου η Θεία πρόνοια το έταξε και εμείς υποσχόμαστε προς κάθε κατεύθυνση ότι το Καστελόριζο θα παραμείνει ο άσβεστος φόρος για να εξακολουθεί να σκορπά το ελληνικό φως στην πολύ εθνικά ευαίσθητη περιοχή της χώρας μας. Ευχαριστούμε για την φιλοξενία ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ – ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΗΣ ΣΧΟΛΙΟ ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ Το πετρέλαιο δεν είναι ό,τι καλύτερο σε ένα πλανήτη, όπου διαδραματίζεται το φαινόμενο του Θερμοκηπίου…. Επίσης καλό ΔΕΝ είναι και «ο περιφερειακός ιμπεριαλισμός», τον οποίο διάφοροι ανεγκέφαλοι επιχειρούν να συγκαλύψουν διαλέγοντας τον ουδέτερο όρο «εθνικοί ανταγωνισμοί» , ως έκφραση των γεωπολιτικών δρώμενων…Μακάρι να υπήρχε ειρήνη, μακάρι να υπήρχε συνεργασία μεταξύ ημών και των πάντων.…Μέχρι τότε, μέχρι την εγκαθίδρυση μιας άλλης διεθνούς τάξης πραγμάτων, είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπίζουμε τα «δίκαιά» μας. Για να μην φτάσουμε κάποτε στο σημείο να πούμε : «Των πετρελαίων ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν…..»