Μας τσάκισε εμάς τους «οικολόγους του καναπέ» ο κύριος Δριβελέγκας, Πρόεδρος της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, λέγοντας χτες ότι οι βουλευτές της περιφέρειας έχουν «ίση και περισσότερη ευαισθησία από αυτούς που γνωρίζουν το περιβάλλον μέσα από το ιντερνέτ…». Ότι αυτοί οι βουλευτές «έχουν πατήσει χώμα και ξέρουν τι σημαίνει δάσος και δέντρα»….
Με τέτοιες και άλλες ανάλογες ελαφρολαϊκές δηλώσεις – π.χ. «δεν µπορεί να σκεφτόµαστε πού θα γεννήσει ο πελεκάνος και να τινάζεται στον αέρα το αναπτυξιακό σχέδιο µιας περιοχής» - η κυβερνητική παράταξη έδειξε αποφασισμένη να υπερασπίσει το βόλεμα διαφόρων συμφερόντων : Στηρίζοντας την υπαρκτή μιζέρια της εκτός σχεδίου δόμησης σε προστατευόμενες περιοχές και κάνοντας γαργάρα τις αρχικές στοχεύσεις για θέσπιση του ορίου των 10 στρεμμάτων για την δόμηση. Υπονομεύοντας τη λειτουργικότητα των προστατευόμενων περιοχών και απέχοντας από κάθε κίνηση αποτροπής της διάσπαρτης δόμησης, με την εφαρμογή κάποιων στοιχείων «αναδασμού» των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων : Όπως αυτών που παρέχουν οι διατάξεις του Ν.1650/86(άρθρο 22), με τη δυνατότητα ανταλλαγής οικοπέδων και διατήρησης των ποιοτήτων κάποιων ευαίσθητων περιοχών.
Με τέτοιες και άλλες ανάλογες ελαφρολαϊκές δηλώσεις – π.χ. «δεν µπορεί να σκεφτόµαστε πού θα γεννήσει ο πελεκάνος και να τινάζεται στον αέρα το αναπτυξιακό σχέδιο µιας περιοχής» - η κυβερνητική παράταξη έδειξε αποφασισμένη να υπερασπίσει το βόλεμα διαφόρων συμφερόντων : Στηρίζοντας την υπαρκτή μιζέρια της εκτός σχεδίου δόμησης σε προστατευόμενες περιοχές και κάνοντας γαργάρα τις αρχικές στοχεύσεις για θέσπιση του ορίου των 10 στρεμμάτων για την δόμηση. Υπονομεύοντας τη λειτουργικότητα των προστατευόμενων περιοχών και απέχοντας από κάθε κίνηση αποτροπής της διάσπαρτης δόμησης, με την εφαρμογή κάποιων στοιχείων «αναδασμού» των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων : Όπως αυτών που παρέχουν οι διατάξεις του Ν.1650/86(άρθρο 22), με τη δυνατότητα ανταλλαγής οικοπέδων και διατήρησης των ποιοτήτων κάποιων ευαίσθητων περιοχών.
Δικαιολογημένα η ΑΝΙΜΑ , οργάνωση προστασίας της άγριας φύσης, δήλωσε σε ανακοίνωσή της ότι «η προστασία του περιβάλλοντος συνεχίζει να απαξιώνεται από ορισμένους εκπροσώπους του έθνους». Κι ακόμη υποστήριξε – προς γνώση και συμμόρφωση διαφόρων μπουμπουνοκέφαλων :
« η ανάπτυξη, παγκόσμια αλλά και τοπικά, δεν γίνεται πλέον με τους όρους της δεκαετίας του ’60. Η οικονομική μεγέθυνση δεν προϋποθέτει την οικοδομική δραστηριότητα, αλλά ούτε και συνεπάγεται αιτιοκρατικά τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Αντιθέτως, η διαφύλαξη του ελληνικού φυσικού κεφαλαίου είναι σήμερα μεγαλύτερης σημασίας από ποτέ. Και η εκτός σχεδίου δόμηση είναι από τους βασικότερους παράγοντες καταστροφής της ελληνικής φύσης».
Εξ άλλου και οι Οικολόγοι Πράσινοι αποφάσισαν να φέρουν στο Ευρωκοινοβούλιο το θέμα της διάσπαρτης εκτός σχεδίου δόμησης , σε προστατευόμενες περιοχές του δικτύου NATURA. Ο ευρωβουλευτής Μιχάλης Τρεμόπουλος κατέθεσε γραπτή ερώτηση προς την Επιτροπή, όπου ερωτά αν η ελληνική πρακτική της διάσπαρτης δόμησης σε προστατευόμενες περιοχές, είναι συμβατή με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Δήλωσε ο Τρεμόπουλος :
«Η αύξηση του ορίου αρτιότητας, που ανακλήθηκε με τις πρώτες αντιδράσεις, δεν ήταν παρά ένα στοιχειώδες, θετικό καταρχήν, ημίμετρο. Σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν υπάρχει δόμηση εκτός οικισμών, πολύ περισσότερο σε ευαίσθητες περιοχές με μεγάλη οικολογική σημασία. Το έμμεσο κόστος αυτού του παραλογισμού, για το περιβάλλον αλλά και για τις τοπικές κοινωνίες, είναι ήδη υψηλό και θα γίνεται ακόμη υψηλότερο στο μέλλον. Χρειάζεται λοιπόν να συζητήσουμε, όχι πώς να διατηρήσουμε τη χώρα ως απέραντο οικόπεδο, αλλά πώς να σχεδιάσουμε την έξοδο από τη σημερινή κατάσταση με το λιγότερο δυνατό κοινωνικό κόστος».
«Η αύξηση του ορίου αρτιότητας, που ανακλήθηκε με τις πρώτες αντιδράσεις, δεν ήταν παρά ένα στοιχειώδες, θετικό καταρχήν, ημίμετρο. Σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν υπάρχει δόμηση εκτός οικισμών, πολύ περισσότερο σε ευαίσθητες περιοχές με μεγάλη οικολογική σημασία. Το έμμεσο κόστος αυτού του παραλογισμού, για το περιβάλλον αλλά και για τις τοπικές κοινωνίες, είναι ήδη υψηλό και θα γίνεται ακόμη υψηλότερο στο μέλλον. Χρειάζεται λοιπόν να συζητήσουμε, όχι πώς να διατηρήσουμε τη χώρα ως απέραντο οικόπεδο, αλλά πώς να σχεδιάσουμε την έξοδο από τη σημερινή κατάσταση με το λιγότερο δυνατό κοινωνικό κόστος».
Τελευταίο, αλλά μάλλον…ασήμαντο, είναι το θέμα των κυβερνητικών παραγόντων που κάνουν το μάγκα εκεί που τους παίρνει, κυρίως σε ζητήματα ποιότητας ζωής και κοινωνικών συμφερόντων. Υποθέτω ότι είναι οι ίδιοι που κρύβονται για να μην τους προγκίξει ο κόσμος για την οικονομική δυσπραγία. Προφανώς τους ταιριάζει ο χαρακτηρισμός που επανεπικαιροποίησε πάλαι ποτέ ο Κώστας Σημίτης – ο χαρακτηρισμός του «τζάμπα μάγκα». Και είναι ευνόητο ότι σε τέτοιους δεν μπορεί να καταθέτει κανείς τα διαπιστευτήριά του στην υπόθεση της οικολογίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου