ΑΝΤΕ,ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ …

Οι ειδήσεις :

«Έφυγε από την Τυνησία ο πρόεδρος Μπεν Άλι … μετά από την εξέγερση των τελευταίων ημερών… Πριν από την «εξωσή» του από την εξουσία, ο Μπεν Άλι είχε διαλύσει το Κοινοβούλιο και είχε προκηρύξει εκλογές σε διάστημα έξι μηνών, ενώ οι Αρχές είχαν ανακοινώσει ότι «θα ανοίγουν πυρ» εναντίον όσων δεν υπακούουν τις εντολές και ότι απαγορεύουν τις συγκεντρώσεις άνω των τριών ατόμων….Ο πρόεδρος της τυνησιακής Βουλής ανέλαβε προσωρινά την ηγεσία….»

Αυτή η υπόθεση της απαγόρευσης των συγκεντρώσεων άνω των τριών ατόμων(!), παλαιομοδίτικη αλλά όχι και αναποτελεσματική, θύμισε τη δική μας δικτατορία, που έπαιρνε αντίστοιχα μέτρα … Οι τριτοκοσμικές δικτατορίες είχαν πάντοτε την τάση να κατεβάζουν τανκς στους δρόμους και να βάφουν τα χέρια τους με το αίμα των πολιτών, διαφοροποιούμενες από αυτή την άποψη από τις πρωτοκοσμικές «δημοκρατίες», που προτιμούσαν να κάνουν τη δουλειά τους δια μέσου της πολιτικής απάτης…….Ένα τέτοιο κρούσμα απάτης βγήκε πρόσφατα «στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας», όπου 28 πολίτες δήλωσαν διατεθειμένοι να μηνύσουν τον Πρωθυπουργό της χώρας, γιατί επέτρεψε να ισχύσει η Συνθήκη της Λισαβώνας χωρίς να προκηρύξει δημοψήφισμα – παραβιάζοντας επιταγή του Δανικού Συντάγματος….
Η περιπτωσιολογία της «σφαγής δια του βάμβακος» ως αλτερνατίβα της πρωτόγονης καταστολής της λαϊκής βούλησης με στρατιωτική παρέμβαση, έχει σαφώς εμπλουτισθεί τα τελευταία χρόνια στο χώρο της ΕΕ. Καραμπινάτες περιπτώσεις είναι φυσικά η δική μας – με την αντισυνταγματική επιβολή συγκεκριμένων όρων του Μνημονίου – αλλά και της Ιρλανδίας , με την αήθη και αντιδημοκρατική επανάληψη του δημοψηφίσματος για την αποδοχή της Συνθήκης Λισαβώνας. Και για να μην ξεχνιόμαστε, προς γνώση και συμμόρφωση της «προοδευτικής» μαρίδας που φλυαρεί στην μπλογκόσφαιρα : Ένας από τους συντελεστές της διπλής ψηφοφορίας στην Ιρλανδία και της διάνοιξης του δρόμου για όσα μελλοντικά ακολούθησαν, ήταν ο ψευτοεπαναστάτης Κον Μπεντίτ….

ΥΓ

H φωτογραφία είναι της Μαρίας Ολυμπίου από την Ιορδανία,χώρα ιδιαίτερα εξαρτημένη από τον τουρισμό, όπως και η Τυνησία..Αξιοσημείωτο είναι ότι μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για την εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων της τελευταίας, είχε και η εκχώρηση πλουτοπαραγωγικών πόρων και υποδομών στον συμβατικό τουρισμό...