Στο Αττικό Άλσος, στην περιοχή των παλιών «Τουρκοβουνίων», έβλεπα αραιά και που , το κλάδεμα των θάμνων και των δέντρων από συνεργεία αγνώστου προέλευσης. Η «κοψιά» τους μου φαινόταν παράλογη, υπερβολική, «τετραγωνοθηρική», ή εν πάση περιπτώσει αγνώστων επιδιώξεων. Καμιά φορά έλεγα μέσα μου , «αν αυτό είναι κλάδεμα τότε εγώ είμαι Ταϋλανδέζος», αλλά οπωσδήποτε είχα αμφιβολίες για την υπόθεση, μη όντας ειδικός. Και η απορία μου «καλά κρατούσε» για μερικά χρόνια : Τι ήταν τα συγκεκριμένα συνεργεία, ξυλοκόποι ή κλαδευτές; Ήξεραν από δέντρα και θάμνους ή μέσα στο γενικό μπάχαλο παίρναν ένα αλυσοπρίονο στα χέρια τους και ό,τι ήθελε προκύψει; Ήταν «σχετικοί» ή απλώς, μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της θεώρησης του ενδοαστικού πρασίνου ως τριτεύουσας (επιεικώς…)υπόθεσης, έκαναν αυτό που τους κάπνιζε;
Τελικά αισθάνθηκα μεγάλη χαρά διαβάζοντας στον δικτυακό τόπο της PEEGEP μια αναφορά στο «άσκοπο κλάδεμα που σκοτώνει τα δέντρα» από τον καθηγητή Δασοκομίας της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ., πρόεδρο της Ελληνικής Δασολογικής Εταιρείας και αντιπρόεδρο του σωματείου «Φίλοι του Πρασίνου Θεσσαλονίκης», Θεοχάρη Ζάγκα :
«η κλάδευση θα πρέπει να διενεργείται μόνον όταν αυτή είναι απαραίτητη. Η απομάκρυνση ζωντανών κλαδιών από ένα δέντρο οδηγεί στην καταπόνησή του, αφού με τον τρόπο αυτό απομακρύνεται μεγάλη ποσότητα συσσωρευμένης ενέργειας».
Σύμφωνα με την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, από όπου και η αφετηρία της είδησης, σε ομιλία που έγινε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με θέμα «Η φύση στην πόλη ως πλαίσιο και εργαλείο εκπαίδευσης για το περιβάλλον και την αειφορία», ο κ. Ζάγκας ανέφερε πως η κλάδευση των δέντρων, των πάρκων και των δενδροστοιχιών δεν αποτελεί τον κανόνα αλλά την εξαίρεση στο πλαίσιο της ορθολογικής και επιστημονικά βασισμένης διαχείρισης του αστικού πρασίνου. «Διαφορετικά, αυτή αποτελεί εγκληματική πράξη επί ''πληρωμή'' κατά των δέντρων και ως εκ τούτου κατασπατάληση πόρων, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για άλλες προτεραιότητες».
Τελικά αισθάνθηκα μεγάλη χαρά διαβάζοντας στον δικτυακό τόπο της PEEGEP μια αναφορά στο «άσκοπο κλάδεμα που σκοτώνει τα δέντρα» από τον καθηγητή Δασοκομίας της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ., πρόεδρο της Ελληνικής Δασολογικής Εταιρείας και αντιπρόεδρο του σωματείου «Φίλοι του Πρασίνου Θεσσαλονίκης», Θεοχάρη Ζάγκα :
«η κλάδευση θα πρέπει να διενεργείται μόνον όταν αυτή είναι απαραίτητη. Η απομάκρυνση ζωντανών κλαδιών από ένα δέντρο οδηγεί στην καταπόνησή του, αφού με τον τρόπο αυτό απομακρύνεται μεγάλη ποσότητα συσσωρευμένης ενέργειας».
Σύμφωνα με την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, από όπου και η αφετηρία της είδησης, σε ομιλία που έγινε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με θέμα «Η φύση στην πόλη ως πλαίσιο και εργαλείο εκπαίδευσης για το περιβάλλον και την αειφορία», ο κ. Ζάγκας ανέφερε πως η κλάδευση των δέντρων, των πάρκων και των δενδροστοιχιών δεν αποτελεί τον κανόνα αλλά την εξαίρεση στο πλαίσιο της ορθολογικής και επιστημονικά βασισμένης διαχείρισης του αστικού πρασίνου. «Διαφορετικά, αυτή αποτελεί εγκληματική πράξη επί ''πληρωμή'' κατά των δέντρων και ως εκ τούτου κατασπατάληση πόρων, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για άλλες προτεραιότητες».
Σύμφωνα με τον καθηγητή, κάθε φορά που πρόκειται να κλαδευτεί ένα δέντρο πρέπει να υπάρχει πλήρης αιτιολόγηση και να είναι ξεκάθαρος ο σκοπός της κλάδευσης.
Μετά από αυτή την ενημέρωση, κατάλαβα πως μάλλον είχα δίκιο : Οπότε έστω και σχετικά άσχετος, αισθάνθηκα σχετικότερος των ασχέτων που πετσόκοβαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου