Έχει περάσει πλέον μισός αιώνας και κάτι παραπάνω, από τη δημιουργία των πρώτων φορτίων πυρηνικών αποβλήτων, τα οποία συμβαίνει να είναι «ευμεγέθη», απείρως μεγαλύτερα από τη μάζα του «ωφέλιμου υλικού» που αξιοποιείται στους πυρηνικούς αντιδραστήρες και μετατρέπεται σε ενέργεια. Μισός αιώνας, με το αντιπυρηνικό κίνημα να αναφέρεται σταθερά στην «αειφορία» των κινδύνων και τους πυρηνικούς λομπύστες να μηχανεύονται παρακάμψεις, εκτονωτική παραπληροφόρηση, επιστρατεύσεις «πνευματικών κύκλων» (όρα περίπτωση ελληνικής Ακαδημίας), ενεργειακές και κλιματολογικές κινδυνολογίες, και άλλα ηχηρά παρόμοια…Πολύ πρόσφατα, το εγχείρημα της λαθραίας πώλησης πυρηνικού υλικού της τάξεως του μισού γραμμαρίου, προκάλεσε αναστάτωση σε πολλές κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας (Πηγή : in.gr).Και στις δυο περιπτώσεις, στη διαχείριση του ενεργού υλικού και στη διαχείριση των αποβλήτων, παρ’ όλο το πέρασμα μισού αιώνα και παρά την ισχυρή υποστήριξη του ισχυρότερου λόμπυ μεταξύ όλων των λόμπυ, οι εναρκτήριες βεβαιότητες της πυρηνικής βιομηχανίας πέρασαν σε κατάσταση μαρασμού – χωρίς ουδέποτε να ανθήσουν κανονικά….
Και ενώ αυτοί συνεχίζουν της πυρηνικής ενέργειάς τους το χαβά, σε κάποιες χώρες υπάρχουν κάποιοι που διαθέτουν στοιχειώδες αγωνιστικό φρόνημα και αντιστέκονται. Η Όλγα Αθανίτη, δραστήριο μέλος της αντιπυρηνικής κίνησης και αντιπρόεδρος του Αντιπυρηνικού Παρατηρητηρίου Μεσογείου, αναφέρεται σε αυτούς τους αγώνες. Αγώνες που δεν είναι απλά «χωροταξικοί», που δεν αντιστρατεύονται τη δημιουργία μιας πυρηνικής «χωματερής» εδώ ή εκεί, στη μια ή την άλλη χώρα ή επαρχία, αλλά θέτουν το πρόβλημα γενικότερα και αξιώνουν μια γενικότερη στροφή πολιτικής…….ΓΣΧ
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΡΜΟΥ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΥΣ!
Της Όλγας Αθανίτη
Ταξιδεύοντας με τα πυρηνικά απόβλητα : Το πρωί της Παρασκευής 5ης Νοεμβρίου, ο «Κάστορας», ένα τραίνο με 11 κοντέινερ γεμάτα υψηλής συγκέντρωσης ραδιενεργά απόβλητα, ξεκίνησε τη διαδρομή του από την γαλλική La Hague κοντά στη Μάγχη προς το Gorbelen της Γερμανίας. Οι γαλλικές και γερμανικές αρχές θέλησαν να περιβληθεί το γεγονός της μεταφοράς από την περιοχή επεξεργασίας των αποβλήτων στο χώρο προσωρινής αποθήκευσης τους με τη μεγαλύτερη δυνατή διακριτικότητα, τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν κατά την επιθυμία τους. Ήδη στις 3.40 το απόγευμα, γάλλοι αντιπυρηνικοί διαδηλωτές περίμεναν συγκεντρωμένοι τον Κάστορα λίγο πριν το σταθμό της Καέν, ενώ πέντε ακτιβιστές βρίσκονταν δεμένοι γερά πάνω στις ράγες . Στόχος τους, να εμποδίσουν το τραίνο να διασχίσει τη χώρα κουβαλώντας «φορητή ραδιενέργεια ισότιμης δύο Τσερνόμπιλ», όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν οι ανακοινώσεις που κατέκλυσαν το διαδίκτυο, προειδοποιώντας πως το οποιοδήποτε ατύχημα θα σήμαινε την ερήμωση εκτεταμένων περιοχών για γενιές ολόκληρες. Η επέμβαση της αστυνομίας είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη πολιτών, ανάμεσα τους υπήρχαν εγκαυματίες και τραυματίες, αφού απομακρύνθηκαν από τις γραμμές με βαναυσότητα. Έξι από αυτούς κρατήθηκαν για ένα εικοσιτετράωρο ενώ επτά καλούνται να καταβάλουν εγγύηση 16.500€ πριν τη Δευτέρα, διαφορετικά θα μείνουν προφυλακισμένοι μέχρι τη δίκη τους, που ήδη ορίστηκε για τις 8 Δεκεμβρίου.
«Είναι απαράδεκτο απέναντι σε μια μη βίαιη πράξη η αστυνομία να χρησιμοποιεί βία και να τραυματίζει εσκεμμένα τους πολίτες . Η απόφαση αυτή ακολουθεί την τρέχουσα τακτική της συστηματικής καταστολής κάθε πολιτικής ή άλλης διαμαρτυρίας… Το γεγονός αποδεικνύει ακόμη μια φορά ότι η πυρηνική ενέργεια είναι ασύμβατη με τη δημοκρατία και δεν ανέχεται την πραγματική διαφάνεια. Αν ο πληθυσμός ήταν όντως πληροφορημένος για τους κινδύνους που επιφυλάσσει η χρήση της, η πυρηνική βιομηχανία δε θα είχε εξαπλωθεί στη Γαλλία», τονίζει το «Δίκτυο για την Έξοδο από τα πυρηνικά», σκιαγραφώντας εύστοχα τη μέθοδο με την οποία οι γαλλικές κυβερνήσεις κατάφερναν να αποσπούν τη συναίνεση ή έστω την ανοχή μεγάλης μερίδας πολιτών απέναντι στις αυξανόμενες απαιτήσεις του πυρηνικού λόμπυ, εγκλωβίζοντας τους στο μύθο της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μέσω της πυρηνικής βιομηχανίας και της διεύρυνσης της απασχόλησης χωρίς κινδύνους. Μια εύθραυστη ισορροπία υποσχέσεων και απάτης που γίνεται όλο και πιο επισφαλής εξ αιτίας της αδηφάγας πολιτικής της κυβέρνησης Σαρκοζί η οποία -απροκάλυπτα πλέον- εκτελεί καθήκοντα εμπορικού αντιπροσώπου της πυρηνικής βιομηχανίας, αφήνοντας πίσω της και τα τελευταία προσχήματα δημοκρατικών θεσμικών δεσμεύσεων.
Ωστόσο, παρ΄όλη την εναντίον τους βιαιότητα, οι διαδηλωτές παρέμειναν όχι μόνο πολυπληθείς και αποφασισμένοι αλλά και ιδιαίτερα οργανωμένοι. Παρατεταγμένοι κατά μήκος της διαδρομής, αντιμετώπισαν με συνθήματα, διανομή ενημερωτικού υλικού και πανό την αστυνομική δράση που υπήρξε απόλυτα εναρμονισμένη με το πνεύμα ομοψυχίας του γαλλογερμανικού άξονα, αφού - μετά τα ανδραγαθήματα τους των δύο προηγούμενων ημερών κατά ειρηνικών διαδηλωτών - γάλλοι αστυνομικοί βρέθηκαν να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους έως και 500 χιλιόμετρα μέσα στο γερμανικό έδαφος. Η καταγραφή της συμμετοχής τους σε δράσεις καταστολής κατά μήκος της γραμμής Gohrdre- Karwitz αλλά και στην ίδια την περιοχή του Gorbelen, δημιούργησε πολιτικό πονοκέφαλο στο γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών, ο εκπρόσωπος του οποίου είχε σπεύσει να διευκρινίσει πως δεν είχε ζητηθεί γαλλική βοήθεια, επομένως δεν υπήρξε ανάλογη συμμετοχή και αργότερα υποχρεώθηκε να ανασκευάσει τη δήλωση του στον Τύπο, προφασιζόμενος άγνοια του γεγονότος! Όπως δήλωσε ο γερμανός βουλευτής Χανς – Κρίστιαν Στρέμπελε, «οι ξένοι αστυνομικοί δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στη Γερμανία. Σε περίπτωση εμπλοκής τους, παραβιάζεται ο νόμος και επομένως οι γερμανοί συνάδελφοι τους όφειλαν να τους αποτρέψουν».
H έντονη και οργανωμένη διαμαρτυρία συνεχίστηκε και στη Γερμανία: την Κυριακή 7 Νοεμβρίου, περίπου πέντε χιλιάδες άτομα είχαν από τα χαράματα απλωθεί στους αγρούς και τις κατοικημένες περιοχές, ακολουθώντας την (καθόλου μυστική πλέον) διαδρομή: μία ομάδα διαδηλωτών κατάφερε να ξηλώσει ένα τμήμα από ράγες ενώ μία άλλη ακολούθησε το παράδειγμα της καθιστικής διαμαρτυρίας πάνω στις γραμμές αλλά και τον οδικό άξονα, συμβάλλοντας στην καθυστέρηση της άφιξης του τραίνου κατά οκτώ τουλάχιστον ώρες. Απέναντι τους, οι δυνάμεις καταστολής σε επίδειξη σκληρότητας : ήδη στις 9.30 το πρωί, στο Leitstade, οι διαδηλωτές δέχτηκαν επίθεση με εκτόξευση νερού, γκλόμπ και δακρυγόνα.
Δεν ήταν μόνο η ισχυρή αριθμητική παρουσία της αστυνομίας πρωτοφανής αλλά κυρίως η συνεργασία της με το στρατό –κατόπιν αιτήματος της διοίκησης της Κάτω Σαξονίας- ο οποίος διέθεσε καταλύματα, εφόδια και τεχνικό εξοπλισμό στην υπηρεσία της. Το γεγονός αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, εφόσον, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της «Πρωτοβουλίας Πολιτών», «ο γερμανικός στρατός βρίσκεται σε γκρίζα ζώνη από άποψη νομιμότητας. Ακόμη κι αν κανένας στρατιώτης δεν κινηθεί κατά των ακτιβιστών, μπορούμε να θεωρήσουμε τη διάθεση του στρατιωτικού υλικού ως παραβίαση μίας πολύ ξεκάθαρης διαχωριστικής γραμμής».
Οι προσπάθειες των ακτιβιστών συνεχίστηκαν τη νύχτα, όταν 83 τρακτέρ απέκοψαν το Splietau , με αποτέλεσμα τα κοντέινερ να μεταφορτωθούν προκειμένου να μεταφερθούν στο κέντρο αποθήκευσης του Gorbelen.
Τι είναι ωστόσο αυτό που κάνει το συγκεκριμένο γεγονός ξεχωριστό; Το μέγεθος και η μαχητικότητα των αντιδράσεων ή η κλιμάκωση των επεκτατικών τάσεων από το πυρηνικό μέτωπο που υποχρεώνει τους πολίτες να πάρουν περισσότερο ενεργή και δυναμική θέση; Ήδη Η γερμανίδα Καγκελάριος Ανχελα Μέρκελ έχει ήδη εξαγγείλει την παράταση ζωής των αντιδραστήρων στη χώρα, αθετώντας τις προεκλογικές της υποσχέσεις για τερματισμό της λειτουργίας τους μέχρι το 2014, υποτάσσοντας πλήρως την πολιτική της στις απαιτήσεις κερδοφορίας του πυρηνικού lobby και εις βάρος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, με άλλοθι την αναθεώρηση της οικονομικής και ενεργειακής πολιτικής λόγω της διεθνούς ύφεσης. Δύο μόλις μέρες πριν το σήμα αναχώρησης, την Τετάρτη 3 Νοεμβρίου, η ΕURATOM κατέθεσε στην Comission, προς υιοθέτηση από τα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οδηγία η οποία μπορεί να υποβάλει στις ευρωπαϊκές χώρες ολέθριες επιλογές αναφορικά με την αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων, καταστροφικές όχι μόνο από οικονομική αλλά και από περιβαλλοντική άποψη, αφού ενθαρρύνει τεράστιες επενδύσεις για την υλοποίηση προτάσεων οι οποίες δεν αντέχουν σε σοβαρή επιστημονική αποδεικτική διαδικασία, ούτε ως προς την αποτελεσματικότητα τους ούτε ως προς την ασφάλεια που μπορούν να παρέχουν. Η Ευρώπη κινδυνεύει από διαρροές ραδιενεργών αποβλήτων στον υδροφόρο ορίζοντα και το υπέδαφος , οι οποίες αναπόφευκτα θα προέλθουν από τις εγκαταστάσεις που φέρονται ως ασφαλείς, ενώ επιστημονικά έχει τεκμηριωθεί πως ασφαλής αποθηκευτική διαδικασία δεν είναι δυνατόν να υπάρξει!
Η αλήθεια είναι πως εδώ και 60 χρόνια η πυρηνική βιομηχανία προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα- αφού οι στατιστικές έχουν δείξει πως το σημαντικότερο στοιχείο που κάνει τους πολίτες να αντιτίθενται στη χρήση πυρηνικής ενέργειας είναι το πρόβλημα των αποβλήτων- πάντοτε χωρίς επιτυχία. Ωστόσο η Comission ισχυρίζεται τώρα πως υπάρχει επιστημονική συναίνεση και επομένως οι διαδικασίες μπορούν να προχωρήσουν. Δεν προσφέρει όμως καμία νομική θωράκιση σε περίπτωση ανθρώπινης παρέμβασης ούτε προτείνει εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση μηχανικών /επιστημονικών αδιεξόδων ενώ δείχνει να υποτιμά τις επιπτώσεις μακροχρόνιας τοξικής διαρροής. Επιπλέον, τόσο η νεόκοπη οδηγία της Euratom όσο και αυτή της Ε.Ε. του 2006 παραπέμπουν η μία στην άλλη σε ότι αφορά τη διαχείριση των καταλοίπων από την εξόρυξη ουρανίου, αφήνοντας έτσι πολλά νομικά κενά, παρά τα γνωστά πλέον αποτελέσματα ανάλογης επιμόλυνσης στην Αυστραλία, την Αφρική, την Αμερική και την Κεντρική Ασία.
Το χειρότερο είναι ότι η πρόταση της Comission παραλείπει κάθε απόπειρα εναρμόνισης της νομοθεσίας περί ραδιενεργών διαρροών με εκείνη που καλύπτει άλλες καταστροφικές διαρροές. Βρίσκεται δηλαδή πιο πίσω από το υπάρχον πλαίσιο προστασίας και δεν υποχρεώνει καν τις κατασκευάστριες εταιρίες των μονάδων αποθήκευσης να επενδύσουν στα καλύτερα – από τα έτσι κι αλλιώς ανεπαρκή-δυνατά μέτρα ασφαλείας.
Ο Κάστορας λοιπόν, αυτός που στη διεθνή ειδησεογραφία μετονομάστηκε σε τραίνο του θανάτου, για τρείς ολόκληρες μέρες κουβάλησε μαζί με τα ραδιενεργά σκουπίδια του και τα σκουπίδια της θεώρησης εκείνης που επιτρέπει την ισοσκέλιση της υπονόμευσης των ανθρώπων με την άνοδο των οικονομικών δεικτών, της καταστροφής του πλανήτη με την άνθιση του χρηματιστηρίου, της απώλειας του παρόντος και κάθε μέλλοντος με το κέρδος συναλλαγών σε σκληρό συνάλλαγμα. Δύο κατηγορίες σκουπιδιών. Πιο τοξικά;
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου