Το
«πράσινο» δεν είναι μόνο «ξόδεμα», πρόσθετο κόστος ζωής, μικρή ή μεγάλη «αφαίμαξη» από δημοτικούς, περιφερειακούς ή κρατικούς προϋπολογισμούς. Επί πλέον είναι και επένδυση, είναι παραγωγή θέσεων εργασίας με μεγάλη εγχώρια προστιθέμενη αξία, είναι φτηνή και συλλογική αναψυχή, είναι στοιχείο ποικιλότητας του αστικού τοπίου παραγόμενο με χαμηλό και ανταγωνιστικό κόστος, σε σχέση με όσα τεχνητά «καλωπιστικά» στοιχεία εισάγονται στην πόλη. Το πράσινο συμφέρει – ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι φαγώσιμο, όπως στην ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου για τα «οπωροφόρα της Αθήνας»….
Οι κρίσεις γενικά αποβαίνουν εις βάρος του πρασίνου, όπως αποβαίνουν εις βάρος του πολιτισμού, της υγείας, της Παιδείας, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των εθνικών θεμάτων…Κάποτε όμως μπορεί να συμβαίνει το αντίθετο, με το πράσινο να αντεπιτίθεται στην κρίση. Το πώς μπορεί να γίνει αυτό είναι θέμα μιας Ημερίδας στις 3 Νοεμβρίου 2010..
Η Ημερίδα ("Η συμβολή του πρασίνου σστην αντιμετώπιση της κρίσης")οργανώνεται από μια σειρά φορέων στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών, Ιλίσια, οδός Ούλωφ Πάλμε. Ώρα έναρξης 09.00πμ
