ΕΘΙΑΓΕ ΚΑΙ «ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΓΕΝΕΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ»

Σε μια πρόσφατη ανάρτηση (16.10.2010,"περί βιοτεχνολογίας,Κρίτων Αρσένης") σημείωσα την άποψη του ΠΑΣΟΚικού ευρωβουλευτή για την υπόθεση των παγκόσμιων γενετικών πόρων και για την προσπάθεια των μεγάλων εταιρειών να αποκτήσουν μονοπωλιακή σχέση μαζί τους. Έλεγε ο Αρσένης :

«
Στόχος των πολιτικών μας θα πρέπει να είναι η ελεύθερη πρόσβαση σε σπόρους και σε αναπαραγωγικό υλικό, η ασφάλεια των τροφίμων έναντι των βιοτεχνολογικών πειραματισμών και των μεταλλαγμένων και η προστασία της παραγωγικής ικανότητας των εδαφών μας και της αγροτικής βιοποικιλότητας ."
Σε μια άλλη ανάρτηση της 11.8.2010 –
«Πελίτι, κιβωτός βιοποικιλότητας» - έκανα αναφορά στην Ελληνική συμμετοχή στη Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής Μπιενάλε, στη Βενετία : Ο τίτλος αυτής της ενδιαφέρουσας παρουσίασης , που ενορχηστρώθηκε από τους Ζήση Κοτιώνη και Φοίβη Γιανίση, ήταν «Κιβωτός, Παλιοί Σπόροι για Νέες Καλλιέργειες», ενώ διακηρυγμένος στόχος της ήταν «η ανάδειξη της διευρυμένης «ευθύνης» της αρχιτεκτονικής , πέρα από τα όρια του κτιριακού κελύφους». Χωρίς να επιδίδονται σε διανοητικές ακροβασίες, οι δύο ΄Ελληνες Επίτροποι ανέπτυξαν έναν σχοινοτενή συνειρμό , έχοντας σαν βασικούς πόλους τον σπόρο και το κτίριο…
Η έκδοση που έγινε με αφορμή την ελληνική παρουσία στη Μπιεννάλε, εξέθετε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο την υπόθεση των σπόρων, της αγροτικής και όχι μόνο βιοποικιλότητας. Και όχι μόνο την εξέθετε αλλά και συνηγορούσε ανεπιφύλακτα με την ορθή διαχείριση της ελλαδικής γενετικής ποικιλίας . Διαβάζω την υπογραφή του εισαγωγικού σημειώματος στον καλαίσθητο τόμο περί της ελληνικής συμμετοχής στη Μπιεννάλε, που εκδόθηκε με την σύμπραξη του ΥΠΕΚΑ και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας: Τίνα Μπιρμπίλη, Υπουργός Περιβάλλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Υποθέτω οτι η κ. Υπουργός προλόγισε τον τόμο οικειοθελώς, ως γενικά σύμφωνη με το περιεχόμενό του...Εξ άλλου μεταξύ των συντακτών του τόμου, είναι και ο Παναγιώτης Σαϊνατούδης, "ψυχή" του σωματείου ΠΕΛΙΤΙ, που κατοικοεδρεύει στο Παρανέστι της Δράμας και διοργανώνει κάθε χρόνο μια συγκέντρωση για την ελεύθερη ανταλλαγή σπόρων. Η συγκέντρωση αυτή φέρνει σε επικοινωνία και συσπειρώνει χιλιάδες υποστηρικτές της παραδοσιακής ποιοτικής γεωργίας.Όλοι αυτοί και οι κοντινοί τους άνθρωποι, ένα ολόκληρο κοινωνικό ρεύμα που προέκυψε από την κρίση των συμβατικών γεωργικών μεθόδων, βλέπουν με αγωνία τον "εισοδισμό" που αναπτύσσουν οι εταιρείες στο πεδίο της γενετικής ποικιλότητας.

Λαμβανομένων τώρα υπόψη όλων αυτών, αναρωτιέμαι σε πια πολιτιστική, δημοκρατική, οικουμενική και οικολογική πολιτική, εντάσσεται η πρακτική του «Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας(ΕΘΙΑΓΕ)»: Το οποίο και έβαλε στις 19.10.2010 σε δημόσιο ανοικτό διαγωνισμό κάποιες ποικιλίες σπόρων σιταριού, ρυζιού, καλαμποκιού, οσπρίων και κτηνοτροφικών φυτών. Ποικιλίες που ήταν προϊόντα διασταυρώσεων, δηλαδή δικής του παραγωγής.
Αναρωτιέμαι γιατί δεν θα μπορούσε το προϊόν ενός δημόσιου ερευνητικού οργανισμού όπως το ΕΘΙΑΓΕ, που εποπτεύεται από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, να διατεθεί στους έλληνες αγρότες ελεύθερα.... Γιατί παρακάμφθηκε η κοινωνία των αγροτών, γιατί αγνοήθηκε η φιλοσοφία του "Έτους Βιοποικιλότητας"....Γιατί το προϊόν ενός τομέα που σε τελική-τελική ανάλυση στηρίζεται στην φορολογία των πολιτών, πρέπει να προσφερθεί έστω και επ' αμοιβή στον χώρο της κερδοσκοπίας...
Μήπως ο "Μολώχ του Μνημονίου" ευθύνεται , μεταξύ πολλών άλλων, και για την εισπρακτική λογική του ΕΘΙΑΓΕ;