ΠΑΝΟΣ ΤΡΙΓΑΖΗΣ, Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΜΑΧΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τις κρίσιμες αυτοδιοικητικές εκλογές, μερικές σκέψεις θέλω να συνεισφέρω με τη μορφή δέκα σημείων

Πρώτο οι εκλογές της άλλης Κυριακής (που ελπίζουμε να είναι «άλλη» και με τα αποτελέσματα που θα φέρουμε) διαφέρουν ριζικά από όλες τις προηγούμενες. Πραγματοποιούνται σε ώρες δύσκολες για τον ελληνικό λαό και τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες πλήττονται πολύμορφα από μια πρωτόγνωρη κρίση του συστήματος.

Δεύτερο κανείς πλέον δεν πρέπει να αμφιβάλλει για το πολιτικό διακύβευμα των εκλογών αυτών, μετά τη διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού. Ο κ. Γ. Παπανδρέου ζήτησε ευθέως ψήφο στο Μνημόνιο και στην κυβέρνησή του για να το εφαρμόσει πιστά ως «καλό παιδί» των αγορών. Κατόπιν τούτου, αποκτάει μεγαλύτερη αξία η δική μας πρόσκληση-πρόταση προς τους πολίτες να απορρίψουν το Μνημόνιο και τους νεοφιλελεύθερους μονόδρομους, υπερασπιζόμενοι αναφαίρετα δικαιώματά τους τα οποία δέχονται πρωτοφανή επίθεση. Να δώσουν δύναμη σε εναλλακτικές προτάσεις της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς.

Τρίτο, η θέση ότι «το Μνημόνιο είναι δεδομένο» είναι συντηρητική. Δηλαδή, η σύμβαση αυτή της κυβέρνησης με την τρόικα δεν μπορεί να ανατραπεί ή έστω να αμφισβητηθεί; Κι αν αυτό λέγεται από αυτοδιοικητική σκοπιά, ας θυμηθούμε ότι αριστεροί δήμαρχοι έγραψαν ιστορία – παλαιότερα και πρόσφατα -δρώντας πέρα και από τα όρια (πολιτικά ή νομικά) που τους έθεταν οι εκάστοτε κυβερνώντες.

Τέταρτο, η εκλογική αναμέτρηση για την Περιφέρεια Αττικής είναι η πιο σημαντική. Όχι μόνο διότι είναι η μεγαλύτερη περιφέρεια, με την Αθήνα στην καρδιά της, αλλά γιατί σ’ αυτή εκφράζονται όλες οι ανισότητες και συμπυκνώνονται όλα τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Εδώ έχουν τελεστεί μεγάλα οικολογικά εγκλήματα, που έχουν μείνει ατιμώρητα. Εδώ γίνεται οδυνηρά αισθητή η χρεωκοπία του κυρίαρχου μοντέλου ανάπτυξης της χώρας μας, που αποτυπώνεται στο γεγονός ότι στο 3% της έκτασης της, που καλύπτει η Αττική, ζει το 40% του πληθυσμού της.

Πέμπτο, με αυτά τα δεδομένα, η μάχη της Αττικής είναι μάχη όλης της Ελλάδας, αλλά ισχύει και το αντίστροφο. Διότι δεν θα σωθεί η Αττική αν δεν αναζωογονηθεί η ύπαιθρος από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη και δεν καταπολεμηθούν οι περιφερειακές ανισότητες κάτι που απαιτεί τη γενναία αποκέντρωση πόρων.

Έκτο, έχει ιδιαίτερη σημασία ότι στην Περιφέρεια αυτή, μέσα από το σχήμα «ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ», με επικεφαλής τον Αλέξη Μητρόπουλο, δοκιμάζεται το εγχείρημα ( η «μαγιά» του, αν θέλετε) της συμπόρευσης της ριζοσπαστικής αριστεράς με δυνάμεις που αποδεσμεύονται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά. Ένα εγχείρημα ελπιδοφόρο, που θέλουμε να έχει συνέχεια και μετά τις 7 Νοέμβρη.

Έβδομο, προτάσσοντας το ΟΧΙ στο Μνημόνιο, δεν υποτιμούμε τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα των εκλογών. Αντιθέτως, είμαστε αντιμνημονιακοί επειδή είμαστε γνήσια αυτοδιοικητικοί. Αυτό πηγάζει, π.χ., από το γεγονός ότι δίνονται 311 αρμοδιότητες στις περιφέρειες αλλά περικόπτονται οι πόροι, ή λείπουν από τους δήμους πολλοί παιδικοί σταθμοί ή απειλούνται με κλείσιμο τα ΚΑΠΗ, λόγω του Μνημονίου.

Όγδοο η αυτοδιοίκηση είναι στο DNA της αριστεράς, αποτελεί διαχρονικό στοιχείο των αγώνων της. Η διεκδίκησή της βρισκόταν πάντοτε στο κέντρο των αναζητήσεων για μια κοινωνία ελευθερίας, αλληλεγγύης και ισότητας: από την Κομμούνα των Παρισίων (1871) που «ζητούσε την απόλυτη αυτονομία της Αυτοδιοίκησης, απλωμένης σε όλες τις περιοχές της Γαλλίας» ως το Πόρτο Αλέγκρε των «συμμετοχικών προϋπολογισμών» που έγινε το λίκνο του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ. Αλλά και εντός συνόρων, η «αποκέντρωσις των εξουσιών» και η «ανεξαρτησία των δήμων» ήταν στο «σοσιαλιστικό και κοινοκτημονιστικό πρόγραμμα» του πρωτοπόρου σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη («Σοσιαλιστής», 1-5-1902), ενώ μεταγενέστερα ήταν η ΕΑΜική εθνική αντίσταση που καταχώρησε την Αυτοδιοίκηση ως «θεμελιώδη θεσμό του δημοσίου βίου των Ελλήνων».

Ένατο, πορευόμαστε στις εκλογές της άλλης Κυριακής, με περηφάνια για τη διαρκή προσφορά της αριστεράς στην Αυτοδιοίκηση σε ιδέες και αγώνες. Και σήμερα - χωρίς να τρέφουμε αυταπάτες ότι οι Δήμοι ή οι Περιφέρειες μπορεί να αποτελέσουν «σοσιαλιστικές νησίδες» μέσα στο καπιταλιστικό κράτος- διεκδικούμε θέσεις στην Αυτοδιοίκηση, πιστεύοντας ότι στο επίπεδο αυτό μπορούν να κερδηθούν νίκες, όπως συνέβη στο Ελληνικό, στον Βοτανικό, στην Καισαριανή και αλλού.

Δέκατο, η Αυτοδιοίκηση έχει και διεθνή ρόλο που η σημασία του μεγαλώνει με τις αιρετές Περιφέρειες. Η μάχη για μια Ευρώπη των Περιφερειών είναι συστατικό του δικού μας οράματος για μια ενωμένη Ευρώπη των λαών και των πολιτών της. Ιδιαίτερα από την έπαλξη της Περιφέρειας Αττικής θα διεκδικήσουμε έναν άλλο ρόλο για την Επιτροπή Περιφερειών της Ε.Ε. που σήμερα είναι υποβαθμισμένη. Έναν ρόλο αποφασιστικό, συνυφασμένο και με την άμεσή εκλογή της από τους Ευρωπαίους πολίτες.

*Ο Πάνος Τριγάζης είναι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος (Κεντρικός Τομέας Αθηνών) με τον συνδυασμό «Αττική Συνεργασία - Όχι στο Μνημόνιο". Η εικόνα που εκτίθεται παραπάνω είναι εικαστική σύνθεση του καλλιτέχνη Eliseo Oliveras, σε κτίριο πορτογαλλικής πόλης